Babyboom, much?

Lore - juni, tweede dochtertje voor vrienden van M.

Lars - oktober, eerste kindje van een collega

Bieke - december, eerste kindje voor vrienden van M.

Billie - januari, tweede dochtertje voor onze allerfavorietste ex-werkcollega en zijn liefje

Nils - februari, tweede zoontje voor vrienden van M.

Dris - februari, tweede kindje van familie van mij

Miya - maart, tweede kindje voor vrienden van M.

En de buurvrouw en de andere allerfavorietste ex-werkcollega zijn (voor zover wij weten, de enigen) nog in blijde verwachting voor later dit jaar. 

Zoals u kan zien zijn het vooral de vrienden van M. die al bezig zijn met het spel der reproductie maar dat neemt niet weg dat er ook van mijn kant voor cadeautjes gezorgd wordt. 
Maar wat koopt ge ook weer voor al die boelekes en hun grote broers of zussen?

De kleine zebra, De prinses op de erwt, In den Olifant en Boobs&Burps zijn geweldige winkels waar altijd wat te vinden is. Wat ik op mijn pinterest-baby-borden (stuff - kleding) verzamel, of wat op de lijst staat, zijn uiteraard ook opties.

En ook de 8 gift ideas for new parents van Joanna Goddard (en haar commentaargevers) kan ik wel smaken. Een kinderboek bijvoorbeeld (liefst je eigen favoriet van vroeger) daar ben ik nu eens helemaal voorstander van. 
Floddertje van Annie M.G.Schmidt is door mezelf dan ook al verschillende keren cadeau gedaan. Vooral omdat Matilda (van Roald Dahl), mijn andere favoriet, voor nóg oudere lezertjes is. Pas op, ik ben voor cadeautjes die niet meteen te gebruiken zijn (vooral omdat ik altijd maar denk dat nieuwe ouders al zoveel babygerief ontvangen/kopen) maar een boek voor achtjarigen (Matilda, dus) is naar mijn normen dan ook weer wat overdreven. 
Van het lijstje van Joanna onthoud ik verder ook de 'gift of no pressure' of eten (daar kan u mij nu ook eens altijd plezier mee doen en ik ben niet eens bevallen).

Maar ik doe toch graag van zelfgemaakt en elke gelegenheid is goed om het knutselgerief boven te halen. Een ideaal extraatje is dan een gestencild t-shirtje, een slabbetje of spuugdoekje. 

De werkbeschrijving voor het gestencild t-shirtje vind je bij Madame, intussen heb ik de printpapier-techniek al 2 keer (met succes) toegepast. 

  

Enkele tips: 
-Hema-t-shirts zijn uw vriend. 
-Ik gebruikte zowel textielverf van Pippoos (roze t-shirts) als textielstiften van Veritas (witte t-shirts), de eersten dekten beter, de laatste gaven een properder resultaat... Aan u de keuze. 

De slabbetjes heb ik gemaakt met het slabbetjes-pakket van the PurlBee dat mijn zusje vorig jaar rond deze tijd vanuit NYC importeerde. 

Het spuugdoekje had ik al eens online gezien en heb ik dan maar uit de losse pols proberen na te maken.   

Maar een slabbetje met de naam erop gekruiskessteekt, liefst in geboortekaartjes-kleuren en/of stijl dat blijft toch datgene waar ik meestal het meest mee scoor (al zou dat ook aan mijn onkunde aangaande het naaien van bovenstaande slabbetjes/spuugdoekjes kunnen liggen). 

 

 

 

 

 Ook babyboomers in uw vriendenkring en een avondje tijd? 

Ziehier de tutorial. 

Veel kruiskessteekplezier!

   

wijvenweek: Het multitaskende superwijf.

Vandaag doen we van stoefferij. Because I'm worth it.

Ik ben trots omdat ik mijn zin heb doorgedreven (koppig, ik zei het al) en ik na het -niet zo succesvolle- hogeschoolprobeersel toch naar de unief ben getrokken. (Terwijl de omgeving dat een slecht idee vond, want als je nog geen hogeschool kan, wat ga je dan op de unief zoeken.;;)

Dat ik de unief volledig zelf heb bekostigd. Ook de dure bijlessen om het taalkundemonster te verslaan.

En dat ik dat taalkundemonster uiteindelijk ook verslagen heb. En zo als eerste in de familie een universitair diploma behaalde.

Terwijl ik al van voor de universi-tijd part-time werkte. 

Al sinds 8 december 2004, bij dezelfde werkgever. En dat ik daar intussen ook al 2 keer promotie kreeg. 

Omdat ik goed werk lever.

Ik ben ook trots dat ik -terwijl ik dat allemaal deed-, ook nog ging samenwonen (en dus financieel helemaal op mijn eigen benen stond), in een verschrikkelijk appartement. En dat wij daar (beter) uitgekomen zijn.

En dat wij keihard gespaard hebben, en we -terwijl ik nog géén diploma had en druk bezig was het taalkundemonster te temmen- ook nog eens met ons eigen geld gingen bieden op een hoop bakstenen. En dat wij die intussen hebben kunnen kopen, en dat die over 24.5 jaar afbetaald is.

En dat die bakstenen inmiddels zijn ingericht, en dat het echt iets van ons is. 

Not your prefab ikea-living, alhier.

En dat ook wildvreemden vinden dat ik smaak heb.

En dat mijn lief regelmatig zegt dat het lekker is, wat ik maak.

En dat ik ook nog eens geen onverdienstelijk knutselaar ben, zelfs al zijn mijn naaiskills helaas quasi onbestaande.

En dat ik elke dag probeer een gewoon, vrolijk, beleefd, attent en eerlijk mens te zijn.

Daarom.

Wijvenweek is een initiatief van i. en lilith. 

Wie op één plaats de wijverij wil bijlezen moet naar wijvenblogs.

wijvenweek: Zelfcensuur.

Ik weet niet waarom, maar voor mij is het altijd heel duidelijk geweest wat er hier wel en niet verschijnt. Ik probeer het vrolijk te houden en schrijf alleen mijn eigen naam voluit.
U heeft absoluut geen zaken met waar ik woon of werk en wanneer ik dat laatste doe en wat er daar gaande is. Al kan iemand die écht moeite doet en alle online puzzelstukjes bij elkaar legt vast méér ontcijferen. 

Verder ook niet teveel zielenroerselen, chapeau voor zij die dat wél durven. Stiekem zou ik ook wel zo willen zijn, maar dan denk ik weer aan wie er meeleest. En dan heb ik het niet over volslagen onbekenden, hen ken ik toch niet. Of over mijn hele dichte vrienden, zij komen die gevoelens bij een goed glas wijn en wat eten toch te weten. Maar ik heb het over kennissen, over personeel, over collega's. 
{voor alle duidelijkheid: ik weet helemaal niet of zij meelezen, er zijn ook niet echt indicaties voor. Maar ik weet wel dat als je mijn naam google-t, je hier terechtkomt en dan wil ik mezelf en mijn omgeving toch wel 'beschermen'.

Al wil ik ook dat dit plekje een vrij realistische afbeelding van mijn leven is. Ik ga hier niet van vrolijk liggen doen terwijl dat helemaal niet het geval is, dat zou ik dan ook weer niet fair vinden ten opzichte van mezelf of van wie er meeleest.

Toen er op 19 december 2011 toch heel even iets heel ingrijpend gebeurde in mijn rustige leventje, heb ik eigenlijk voor het eerst écht getwijfeld. Schrijf ik, schrijf ik niet. En wat dan, want er valt zoveel (gemeens) te zeggen. Na veel wikken en wegen en overleggen met M. is het resultaat een vrij positieve blogpost geworden, zonder al teveel details, die ik achter een wachtwoord heb geplaatst. Dat leest u goed, voor 't eerst in vier jaar, heb ik een wachtwoord gebruikt. Exact 1 onbekende en 5 bekenden hebben er tot op heden naar gevraagd. Ik ben nog altijd blij dat ik hem toen heb geschreven en ik ben ook nog altijd blij dat ie wat verborgen staat.

En voor wie hier toch niet weg wilde voor ik mijne vuile was heb laten zien, dit, als ik eerlijk ben en dit: 

Tegenwoordig is mijn wasmand altijd leeg (yay!), 

omdat alle te wassen kleren in het midden van de bibliotheek 

(de kamer naast ons waskot) verspreid liggen. 

Wijvenweek is een initiatief van i. en lilith. 

Wie op één plaats de wijverij wil bijlezen moet naar wijvenblogs.

wijvenweek: Dromendag.

Of ik dromen had, vroegen ze. Tuurlijk heb ik dromen. Veel zelfs.

Sommige droom ik voor mezelf, op persoonlijk of op werkvlak, sommige droom ik voor ons, als koppel, sommige droom ik voor de mensen rondom mij. Sommige wil ik deze week realiseren, andere dit jaar, of binnen 10 jaar. Of wanneer ik oud en op pensioen ben.

Maar er teveel over praten durf ik niet. Want stel je voor dat ik ervoor ga en pal op mijn bek beland (en iedereen dat gezien heeft)*. Of dat ik anderen kwets omdat bepaalde dromen van vroeger duidelijk geen dromen meer zijn. Of dat ik net dát droom én krijg waar anderen naar verlangen en ook wel verdienden. Of dat ik ze simpelweg jinx door erover te praten.
Moeilijk vind ik het, die dromen.

*als ik dat zo lees dan droom zéker van wat meer je m'en foutisme.

Maar ik heb mijn dromen wel in een (mentaal) lijstje staan en ik overloop dat regelmatig. En als ik ergens in geloof dan is het wel in karma, dus wat Conan O'Brien zei tijdens zijn laatste Tonight show, daar kan ik me wel in vinden: 

Nobody in life gets exactly what they thought they were going to get. But... 

meer wijze woorden

Chapeau trouwens aan zij die zonder meer voor hun dromen, 

toekomstplannen, wensen en verlangens durven uitkomen.

 

Wijvenweek is een initiatief van i. en lilith. 

Wie op één plaats de wijverij wil bijlezen moet naar wijvenblogs.

wijvenweek: Moh, kijkt nu. We zitten hier met een mening. - deel1: de serieuze

 

Dat we er met z'n allen wat meer van moeten genieten, van't leven. 

Want dat het zó gedaan kan zijn. 

En dat zeg ik niet omdat het mijn steeds van leven genietende bompa zijn verjaardag was vandaag (de mens had het verdorie heerlijk gevonden, had ie nog 3 gezonde jaren aan dat leven kunnen bijplakken). Of omdat er gisteren zo'n tragisch ongeluk gebeurde -wat verschrikkelijk is, 't zal uw kind maar zijn- maar het blijft -als ik eerlijk ben, en dat ben ik deze week- een ver van mijn bed show. 

Maar omdat ik weet dat het er voor een lief vriendinnetje van mijn zus niet meer inzit, gezellig bijbabbelen met háár zus. En ik daar 6 maanden later wél nog veel aan moet denken, vooral als ik, zoals dit weekend, zoals vroeger, naast de mijne zit op de achterbank in de auto, en voel hoe gezellig dat is, hoe hard ik dat nodig heb, ook. En dat het voor haar vriendinnetje en haar familie ongetwijfeld opnieuw pijnlijk was vandaag. 

Daarom.

Voor wie ook zit te overpeinzen of het nog wel kan, bloggen vandaag. 

Ga eens lezen bij Rini.

Mijn andere, minder serieuze meningen houdt u uiteraard nog te goed.  

Wijvenweek is een initiatief van i. en lilith. 

Wie op één plaats de wijverij wil bijlezen moet naar wijvenblogs.

wijvenweek: Guilty pleasures en kleine kantjes.

*Mijn grootste talent kleine kantje is alvast: dingen uitstellen. Om dit ten volle te kunnen illustreren heb ik speciaal het verhaal van gisteren uitgesteld tot later deze week. En als ge dat niet gelooft: Ik was gisteren druk bezig aan mijn project365-bijwerking, nadat ik dat ook bijna een maand had uitgesteld. Gekuntniealleshebben.

*Het spreekt voor zich dat ik bijgevolg ook de slechtste e-mail/sms/briefbeantwoordster ben van de planeet. Of hebben jullie ook vriendjes die al 11 maanden wachten op een mailtje?

*Sinds 2003 (toen ik 18 werd) ben ik ongeveer 10 kg. bijgekomen, en ik heb een buikje ja. En nee, ik heb geen kinderen gekocht waar ik dat laatste op kan steken. En ja, soms ben ik er helemaal oké mee en doe ik nog een half jaar langer van onsportief. En ja, soms irriteert het me en dan steek ik voor de foto van de dag mijn armen hoog in de lucht, asem ik efkes niet en knip ik het bovenste eraf omdat dat er zo onnozel uitziet.   

*In mijn keuken hangt 'People who love to eat are always the best people' en ik vind dat waar. Wanneer ik mensen leer kennen die niet passioneel zijn over eten of kei-evident eten gewoon niet kennen, vind ik ze op slag minder leuk of interessant.

*Vroeger Tot een maand of vier geleden beet ik continu op mijn nagels maar, ik ben dat aan het afleren (en ik ben kweenieoefier op mijn eigen). Ook sinds een maand of vier is't precies soms fysiek onmogelijk om op tijd te zijn, terwijl ik daar vroeger totaal geen problemen mee had (alhier, niet zo fier). #treuzelkont

*Ik ga _elke dag_ in bad. En ik vind het heerlijk zo. 

*Ik kan mij heel goed niet schuldig voelen over een dagje luieren (en bijgevolg huishoudelijke taken uitstellen) of over mijn dagelijks bad.

*Ik ben ne smosser. Ik kan niet wachten tot ik (propere) kinderen heb, zodat ik kan zeggen dat zij verantwoordelijk zijn voor al die vlekken op mijn kleren.

*Wij hebben geen kabel en soms denken mensen dat wij zo'n arty farty 'ik kijk nooit teevee-types' zijn en dat wij elke avond uren verantwoorde boeken lezen (en laat ik ze in hun waan). Terwijl wij écht gigantisch veel teevee kijken. 

*Ik schep een griezelig plezier in formulieren invullen. Zo'n leeg blad met stippellijntjes, daar word ik helemaal warm van.

*Ik ben koppig, perfectionistisch en neurotisch (noem mij gerust de koningin van het lijstje), maar mijn lief maakt mij beter, soms, als ik niet te koppig ben.

*Ik zeg wel eens iets slechts over 'mijn personeel'. En daaraan gerelateerd, ik heb vaak de indruk dat mensen neerkijken op mijn werk maar all-in-all doe ik dat dus graag hé. Voor zover 'moeten gaan werken' iets leuks is, natuurlijk. 

*Als ik honger heb, ben ik strontvervelend en kan ik niet meer goed nadenken. En ik weet dat. En ik probeer daar tegen te vechten. En meestal verlies ik. En sinds ik eens een halve dag in Parijs heb zitten mekkeren over mijn honger, en over hoe ik een bepaald soort gevulde pannenkoek moest en zou verorberen en wel nu -maar die uiteraard nergens vond- weet mijn lief dat ook (en gaat ie op citytrip om de twee uur ergens van koffie met een koekje doen met mij).

*Ik heb echt weinig kleren en schoenen. Ik weet niet of -mocht ik meer dan twee broeken hebben- ik niet nog áltijd in mijn jeans en WEsweaterkes met knoopjes vooraan + t-shirt zou buitenkomen. #destandaardsarahoutfit

*Slechte (reality)teevee of vrouwenserie'kes. Genre TeenMom, DanceMoms (bij Marktkraam zeer terecht beschreven als: over echt trutten van vrouwen die van hun kinderen Broadway sterretjes willen maken en ze daarom naar de dansschool van een dikke, slechtgezinde mossel sturen), Hart of Dixie, Gossip Girl, America's next topmodel. In een goeie combo met een groot bord pasta met veel kaas, ne zak superchips paprika of een reep Côte d'or melkchocolade met gegrilde amandelen en een mespuntje zout. I love it.

*In het zwijmelgenre. Ik heb nog nul Twilight-boeken gelezen of films gezien en ik ben van plan dat zo te houden. Ja, ik kijk daarop neer (de vele discussietjes met mijn lieve twilight-liefhebbende vrienden ten spijt). En ja, ik vind ook dat ik mij daar eigenlijk niet over mag uitspreken omdat ik er niets over weet, behalve dan dat Stephenie Meyer aanhanger is van de The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints en die kerk vind ik griezelig nadat ik er een reportage van had gezien bij Koppen (inderdaad, soms kijk ik ook educatief, dathadunietgedachthé). 
Maar eerlijk: dit MormoonsYoutube-gezin bekijk ik -tot grote ergernis van M. 'want die roept zo en die zijn zo marginaal'- zeker 5 keer per week en ze hangen dezelfde kerk aan. Om een of andere reden ben ik ergens diep vanbinnen zwaar gefascineerd door geloof in de Amerikaanse (blog en vlog-)wereld, maar kan ik het dan weer niet verdragen in een boek. 

Het houdt geen steek, dus ik ga nu gewoon wat zwijgen.

Wijvenweek is een initiatief van i. en lilith. 

Wie op één plaats de wijverij wil bijlezen moet naar wijvenblogs.

haar

Bijna een maand geleden vroeg Madrina zich af of ik gek genoeg was om de achterkant van mijn hoofd te posten... Tuurlijk datte, derstaanhierverstoptinverrearchievenwelnogminderflatterende fotos. 

 Mag ik u tonen: 

. ochtend haar . nat haar . ik heb net de badkamer geschilderd-haar . verjaar-haar .

1. Het ochtendhaar vind ik zelf precies het beste gelukt op de 'moeite vs. outcome'-schaal, vanaf nu doen wij hier ten huize indestad niet meer aan ochtendwassen of kammen, het bed in kruipen met nat, versgewassen haar it is.

2. Mijn schouders zijn breder en mijn haar is langer dan ik dacht.

3. Het verjaar-haar (inclusief het wc-rolletjes kroontje), was het eerste waar ik aan dacht toen ik 'fotografeer eens de achterkant van uw haar' las. Ben ik nu raar?