Rijk en verwend

Beste allemaal,

Hier schrijft een zeer verwende jongedame. Afgelopen week had ik geen tijd om jullie te entertainen want ik en/of M. werden verwacht om dit alles uit te pakken:

Deze foto werd genomen na het kerstfeest in mijn ouderlijke thuis.

Deze cadeau's kregen we bij mijn bomma en bompa.

Bij de bomma's van M. scoorden we ook nog het volgende: centjes, overheerlijke opgelegde olijven (niet op de foto wegens al lang opgegeten), speciale confituur en straffe Marks & Spencer thee.

Maandag kreeg ik dan nog het langverwachte pakket aan dat ik had besteld op Bake it pretty:

Verwennerij alom dus!

Toch heb ik niet enkel genoten van eten, uitpakken en gezellig samenzijn, ik heb ook vanalles gegeven. Ik ben vooral trots op mijn zelfgemaakte cadeautjes, na verschillende weken stilzwijgen mogen zij nu ook op dit blogje verschijnen:

Fruitella ketting en oorbellen voor E., mijn zusje.

Peekes en erwtjes ketting en oorbellen voor E.

Pleisterketting en pilletjesoorbellen voor E., mijn zusje én verpleegster in spé

En dan tot slot: een Levensboom-ketting voor Bomma, Mama, E. en mezelf:

Na een week feesten maak ik alvast een positieve balans op:
-Gezellige etentjes met allerhande familie: 4
-Vrolijk weerzien met kortstondig teruggekeerde Erasmussers: 2
-Met vrienden aan tafel: 1
-Blije gezichten bij uitgepakte cadeau's: veel
-Het besef dat je toch maar gelukkig bent zo 'rijk' te zijn dat je zonder zorgen goed eten en cadeautjes kan kopen: heel regelmatig!

Sneak peek!

Sarah heeft weer toegang tot het wereldwijde interweb en jawel, wat is het eerste dat zij dan doet? Een blogje schrijven!

De verhuis is goed verlopen, we moeten nog 1 kleerkast en het bed in elkaar zetten en wat CD rekken aan de muur bevestigen en dan zijn we helemaal geïnstalleerd. Ik heb een hele mooie, grote, nieuwe bureau gekocht en kijk er nu al naar uit om daar de komende weken mijn uurtjes te slijten. Hoewel ik eerlijkheidshalve moet bekennen dat ik op dit eigenste moment met de computer in de zetel hang. Overigens ook nieuw (wegens te grote oude zetel en te smalle terras/verhuisdeur) en ultracomfortabel!

Het is heerlijk om te zien hoe binnenin de onpersoonlijke naar Bomma's en de zee (denk aan de blokken op den dijk!) ruikende appartementsblok ons appartementje steeds meer 'thuis' wordt.

Aangezien ik de komende maand nog een aantal profs moet entertainen met papers, filmpjes en mijn mondelinge en schriftelijke charmante zelve zal de overvloed aan nieuwsgierige bezoekers zich nog even koest moeten houden en krijgen jullie bij deze al een zoethoudertje...

't Noord

Via één van mijn favoriete blogs leerde ik in juni het eindwerk animatiefilm van Jasper van Gestel kennen. Nu ik bijna ga verhuizen uit 'den 2060' bedenk ik me dat ik mijn dagelijkse fietstocht langs het De Coninckplein zal missen. Want, ik hou van dees buurt...

Toeters en bellen...

Allereerst: ...TOETERS EN BELLEN...
Volgende week woensdag verhuizen we! Jawel, we zijn er dan toch in geslaagd om een nieuw onderdak te vinden: binnen budget, recent vernieuwd, reeds geschilderd, met balkon,... Ook hebben we een geweldig bad met armsteunen (hetzelfde als hier!) én een nieuwe oven voor heerlijke lasagna's en witloof in de ovens. En -nog het best van al- op 6 hoog zodat het opstijgend vocht wel heel erg zijn best moet doen om nog tot bij ons te geraken!

Maandag hebben we getekend. Sinds gisteren hebben we een verhuiswagen met lift en bordjes van de politie. Vandaag hebben we de huur en huurwaarborgrekening in orde gebracht en zaterdag, ten laatste zondag krijgen we de sleutels.

Ons appartement hier bevindt zich momenteel in half ingepakte, rommelige staat en half in beschimmelde staat.

Kijk maar mee: = Sarah's rommelhoek!

De zwarte en oranje vlekken aan het einde van het
filmpje komen 'gewoon' uit de muur.

Dit alles brengt mij naadloos bij een volgend vrolijk verhaal. Merken jullie de geweldige kwaliteit van de foto's, de coole panoramische modus en het filmpje op? Awel, dat komt omdat ik mezelf vanmorgen heb getrakteerd op: Het is geen belachelijk duur of fancy toestel, maar als (klein)dochter van fotografen kon het gewoon niet dat ik twee maanden na de inbraak nog steeds geen nieuw speelgoedje had. Hierbij beloof ik plechtig dat jullie nu niet meer zal tormenteren met GSM foto's of filmpjes!

Ook Michael heeft de laatste week vrolijke dingen gekocht, ziehier Guitar Hero World Tour:Ongelofelijk hoor, elke dag komen er meer dingen bij om te verhuizen. Het lijkt alsof er maar geen einde aan komt... zo verzamelde ik deze week naast dat nieuwe fototoestel ook nog 2 cursussen, een boek, craft spullen,...
Gelukkig heb ik nu 3 volledig vrije dagen (en dat is lang geleden!), geen school, geen werk, enkel inpakken en vrolijke dingen doen!

En die vrolijke dingen zijn bijvoorbeeld al stilletjesaan beginnen aan hand-made kerstcadeautjes voor bepaalde lezers van dit blogje. Details zijn uiteraard uit den boze want met kerstmis, uw verjaardag, sinterklaas en meer zo van die dagen moogt ge niet curieus zijn, zo is mij altijd geleerd! Wat ik wel al kan vertellen is dat ik opnieuw aan het haken ben geslagen. Gisteren verveelde ik me tijdens het kijken van de heerlijke House M.D. en ben dan maar een oefenlapje beginnen maken. Mijn ultieme doel? Amigurumi en Granny squares! Als ik erin slaag om die rechtshandige voorbeelden goed om te zetten naar mijn onhandige linkse hand dan horen jullie 't wel!

Yummy mummy

---In English for once, just to make sure that those mums and dads will understand why I've blogged their children.---

I've always known that I want to be a mommy. Since this summer, being an actual grown-up girl that lives with her boyfriend, hopefully graduating in June, the moment that I actually will become a mommy comes closer everyday. I know that it is impossible to choose the character/style of your children, but still, I can only hope that I will be able to raise my children in a way that they will have the same amount of love for the good life, cuteness and joy as the children you're about to meet...

Being a movie student and working at a movie theatre (and falling in love with M., who works there as well) I would love my child to be like this:



Last week M. sended me this movie: Instantly I became a Capucine-addict. I've seen all 75 movies on Vimeo and I just love love love Capucine! She's great, I hope my children will have the same amount of imagination!


Once upon a time... from Capucha on Vimeo.

Once again this is Capucine, she's eating dessert. M. and I love to eat, in that way, a child like Capucine would be a blessing.


Yuuuummm ! from Capucha on Vimeo.

And because we love to play Wii (fit), Capucine (yep, once again) and this little Japanese boy would fit our -currently imaginary- family perfect as well.


Wii-fit ! Woo-hoo ! from Capucha on Vimeo.



Other wonderful Capucine movies can be viewed here, other Capucine-stuff here. I really liked:
58. Four, 52. Les escargots, 48. Eat your carrots, 46./48. Too much candy, 42. PET ME! NOW!, 41. Capucine's new friend, 38. What's that word, 16. Sunday afternoon fever, 8. The cat, the girl and the stroller.

So hopefully:

'Soon' on a playground near you...

M.'s and Sarah's CHILDREN!

Onderbroekenlol

Vandaag hebben we vol goede moed 5 immokantoren getelefoneerd in verband met hun appartementen. Vier (!) daarvan wilden deze lieverdsniet in hun eigendom. De vijfde zette vanavond foto's bij zijn zoekertje en die blijken allesbehalve vrolijk te zijn (lees: oude boiler, vieze keuken,...).

Als we tegen het einde van de week niets gevonden hebben dan gaan we toch maar terug bij onze mama's (die trouwens nog wat langer in het ziekenhuis moet blijven!) en papa's wonen om dan begin februari voor de derde keer op 8 maanden te verhuizen. Yay!

Toen ik de foto nam was ik trouwens de was aan het wegleggen en als je de sokken- en onderbroekenschuif open laat staan denken Muji en Floris overduidelijk: FOERT!

Pleziertjes en verdrietjes van de afgelopen week...

Verdrietjes top 3:

1. Een paar weken geleden werd bij mijn bompa beginnende dementie vastgesteld. Dat betekent dat ik nu dubbel erfelijk belast ben, want de andere bompa, die in december 2005 overleed, leed aan de Ziekte van Alzheimer. Wat mij betreft dé gemeenste ziekte ooit. Vergeten wie je bent, wie anderen zijn, waar je vandaan komt en naartoe gaat als mens. Vreselijk!
Toch besefte ik afgelopen week dat er wel meer extreem gemene ziekten zijn: Begin 2006 heeft mijn bompa heel positief gezind een behandeling voor darmkanker gevolgd. Afgelopen week werden er tijdens de halfjaarlijkse follow-up scans uitzaaiingen gevonden in longen en nieren.
Ook vuil dus: kanker die in je blijft kankeren en af en toe heel gemeen en achterbaks weer wat sporen nalaat op andere plaatsen in je lichaam. En dat bij die lieve 87-jarige mens!

2. Afgelopen week werd mijn mama geopereerd aan een hopelijk (we wachten nog op de resultaten) vrij onschuldige aandoening. Tijdens die operatie werden -bij het inbrengen van een buisje in de keel- haar amandelen geraakt. Ze begonnen te bloeden en moesten door een neus-keel-oor-arts genaaid worden. Intussen zijn de amandelen beginnen ontsteken en nu ligt ze na de dagkliniek voor operatie woensdag, sinds vandaag opnieuw in het ziekenhuis voor een antibioticakuur/boost. Morgen volgt nog een scan en dan kan ze -hopelijk- thuis verder de antibioticakuur afmaken.

3. We hebben na ettelijke uren immo-zoeken en vele appartementbezoekingen nog steeds niets gevonden. De uiterlijke verhuisdatum, 5 december, komt steeds dichterbij...

Pleziertjes top 3:

1. Gedeelde plaats tussen diner voor mama/papa en zus + filmbezoek op maandag en het leren van het familierecept van de bompa:
Bûche de marrons au chocolat (stiekem al meer dan een week geleden, maar dat was écht plezant!).
Enkele sfeerbeelden:


2. Mijn lieve poezen die telkens weer schattig en soms ook een beetje deugenieterig uit de hoek komen.

In de categorie schattig:
Gisteren zat Muji op mijn schoot terwijl ik in bad zat en hij was echt verschrikkelijk lief met het water uit de kraan aan het spelen. Floris heeft mij vanmorgen helemaal vertederend wakkergeknuffeld.

In de categorie deugenieterig:
Muji springt tegenwoordig via de kubus op de tv dan op de kast en dan nog wat hoger op de andere kast (hoger dan 230cm.). Hij maakt zijn naam als klimmer dus helemaal waar. Toch is hij een beetje een 'flauwe' want meestal durft hij er daarna niet meer af!

Floris heeft mij daarstraks dan weer uitgekleed, ik had een wikkeltrui aan en hij heeft het strikje op mijn rug stiekem losgemaakt terwijl ik aan tafel zat!

3. Vrolijk marktbezoek op zaterdag. We kochten allemaal hele lekkere dingen: olijven, zongedroogde tomaten, geitenkaas,... Dronken lekkere muntthee en aten Marokkaanse pannenkoek (ja, lap, ook hier ken ik de naam weer niet van! -de naam hangt wel aan het kraam zelf, meen ik me te herinneren). Verder was ook de grote ontdekking dat mijn favoriete groentenkraam van de Sint-Jansplein-markt, waar je mij op woensdag/vrijdag al eens kan vinden, ook op de Theaterplein-markt staat. Yay!

En ook:
vakantie die werd goedgekeurd

én schadevergoeding van huisbazen ontvangen (uiteraard, 14 dagen te laat...)

én een vriend die papa wordt
(ik heb veel maakspullenvoorbabiestutorials! Yay!)

én reservatie gemaakt voor een etentje tijdens de restaurantweek.

Op naar de volgende week...

Marokkaans brood

Soms ga ik gezellig naar het Marokkaanse kraam op de markt of naar de Marokkaanse bakker achter de hoek voor zo'n heerlijk brood. U kent het wel: groot, rond, grof of wit, met of zonder sezamzaadjes en perfect voor gigantische pita's en soppen in de soep.Toch voel ik mij altijd een beetje onnozel als ik daar zo in de winkel sta. Telkens wanneer het mijn beurt is begin ik mij af te vragen hoe ik zo'n brood moet noemen. In mijn eigen vocabulaire heet het immers Marokkaans (of soms zelfs Turks) brood. Maar is bij een Marokkaanse bakker niet al het brood Marokkaans? Terwijl het angstzweet me dan uitbreekt zeg ik stamelend en wijzend: 'zo één brood alstublieft...'.

Ik vind het erg raar van mezelf dat ik daar geen ander woord voor ken. Voor andere broden is het immers overduidelijk:

Frans brood of 'baget' (nee, stokbrood verschijnt niet over mijn lippen) heet bij een Franse bakker gewoon 'une baguette'.
---Al staat op de Franse wikipedia bij 'baguette' wel vermeld dat baguette ook wel: pain français (québécisme et belgicisme) wordt genoemd. En dat de bereidingswijze van dit brood uit Oostenrijk komt. Daarom wordt baguette -om het helemaal ingewikkeld te maken- in Frankrijk door de bakkers ook wel 'Weens brood' genoemd. Volgt u nog?---

Italiaans brood bestaat dan weer niet, dat blijft gewoon ciabatta of focaccia. Zowel in België als in Italië.

Nu, na een lange, avondlijke Google-zoektocht ben ik helaas nog steeds niet veel wijzer. Ik zal mijn Marokkaanse bakker, Marokkaanse familie of vrienden maar eens vragen hoe dat groot, rond brood nu eigenlijk écht heet. Kwestie van mezelf én jullie wat slimmer te maken.

...To be continued...

Copy-Paste

Soms wil ik eens iemands brein copy-pasten in dat van mezelf. Zo zit ik elke dinsdag en donderdag met open mond te luisteren naar mijn profke van film en wil ik écht graag zijn brein in mijn hoofd.

Liefst in combinatie met dat van nog iemand anders.

Naar mijn eigen bescheiden mening is ze ongeveer de grappigste vrouw ter wereld. ...rarara...
Ze was de eerste 'female headwriter' voor Saturday night live, schreef 'Mean girls' en bedacht, schrijft en acteert in 30rock.
Yep, ik heb het uiteraard over: Tina Fey...

Ik ben echt vol adoratie voor wat ze doet: 30rock is vreselijk goed geschreven en gemaakt! Ik denk dat ik elke aflevering intussen al een keer of 20 gezien heb en het blijft grappig! Vorige week donderdag begon het derde seizoen op NBC en -uiteraard- heb ik de eerste aflevering intussen achter de kiezen.
Ongelofelijk toch dat zo'n sitcom van 20 minuten je zo vrolijk kan maken!

Ik ben overigens niet alleen: Tina Fey won onlangs 3 Emmy's, in de categorieën: Outstanding Comedy Series, Outstanding Lead Actress in a Comedy Series en Best Writing in a Comedy Series. Reden te meer om zo'n brein te willen!

Ze is overigens ook grappig in haar 'andere' niet-30rock rollen:
-als mens, tijdens de acceptance speech voor haar Emmy zei ze bijvoorbeeld het volgende:
"I want to thank my parents for somehow raising me to have confidence that is dispropportionate with my looks and abilities, well done, that is what all parents should do."

-als 'Pirate who loves to read' in Sesamstraat:


-maar ook als raaskallende Sarah Palin op Saturday Night live
Over haar filmpjes als Sarah Palin zegt ze: "I want to be done playing Sarah Palin on the 5th of november." Na zo'n uitspraak ben ik in elk geval nog meer overtuigd:
----Must have Tina Fey's brain!----en dat van mijn filmprofke!----

Welk brein willen jullie? Van welk programma worden jullie écht gelukkig?

Floris en Muji

Intussen wonen Muji en Floris een dikke drie maanden bij ons en het is ongelofelijk hoe deze twee poezen zo'n uitgesproken verschillend karaktertje hebben.

Muji is soort poes dat men wel eens een schootzitter pleegt te noemen. Hij komt knuffelen ---lees: Hij komt op de meest onmogelijke momenten op de meest onmogelijke plaatsen liggen!---
Een voorbeeld: 's nachts, op minder dan een centimeter van je gezicht! Allemaal lief en schattig natuurlijk, ware het niet dat die snorharen wat prikken en dat zijn geronk je steeds nét wél uit je slaap houdt!

Floris is dan weer geen schootzitter, hij knuffelt graag maar je moet wel naar meneertje gaan terwijl hij vanop de stoel naar je ligt te lonken voor een knuffeltje!

Ze hebben ook allebei hun eigen favoriete speelgoed waar de ander bijna nooit mee mag spelen. Floris is gek van zijn muis op een stokje:

Muji speelt het liefst met zijn pluchen varken:Ook de mousse pijltjes die we soms tegen het plafond schieten zijn letterlijk een schot in de roos. Ze blijven er naar miauwen tot we hen oppakken om de pijltjes van het plafond te halen.
Als je een van de drie dingen af wil pakken maken ze allebei het gromgeluid van een hond. Heel beangstigend en indrukwekkend hoor!
Verder is er ook een groot verschil qua eetpatroon tussen beide harige viervoeters. Floris eet altijd braaf zijn bakje leeg en snoept dan meestal nog wat van Muji. Tegen dat Floris gedaan heeft met zijn eigen bakje is Muji immers al lang weggelopen. Hij eet zijn bord bijna nooit leeg en gaat ook snel 'van tafel'.
Als het gaat over eten stelen dat even onbewaakt op tafel, het aanrecht of de borden ligt dan is Muji de absolute kampioen. Hij is ook helemaal getraind, kan met 1 klauwtje een boterham van je bord ritsen, of zijn pootje in een sausje (mayonaise, bearnaise,...) soppen om dat vervolgens af te kunnen likken. Maar hij heeft zichzelf ook al eens goed liggen gehad. Op een keertje stond er een pan op het vuur, toen ik er boter in deed en het gasvuur aanzette stond meneertje al in de startblokken om de boter te stelen. Natuurlijk had ik dat niet verwacht, gevolg: Muji schrok heel erg en zijn rechtersnorharen waren een beetje korter. -Oeps...-

Een ander verschil tussen de twee broertjes is dat de ene een echte klimmer is terwijl de andere liever kruipt.
Laat het mij u even expliceren.
Muji is ons klimmertje. Hij springt als de beste op het afdakje van de koer. Dat doet hij via het raamkozijn. Ook het aanrecht was als eerste zíjn terrein.
Ter vergelijking, Floris doet het op de volgende -liever lui dan moe- manier. Sinds kort klimt ook hij op het afdak al springt hij niet via het raamkozijn. Hij neemt de ladder die tegen het muurtje staat. Vanop de ladder kan hij 'gewoon' op het afdakje stappen.

Net hetzelfde met het aanrecht trouwens. Floris begon ten eerste al een behoorlijk tijdje later met het springen op het aanrecht -heel gek want hij is altijd de grootste, 'dikste' poes geweest-. Toen hij uiteindelijk op het aanrecht begon te klimmen gebruikte hij als 'weg' onze kleren (denk: vasthaken aan de jeansbroek en zo verder klimmen). Intussen springt hij toch al zelf op een normale manier op het aanrecht. Gelukkig voor mijn jeans!

Toch wordt deze luie klimstijl teniet gedaan door 1 specifieke favoriete klimplaats van Floris. Aan de gordijnen geeft hij zich HELEMAAL! Gevolg is dat we hem regelmatig letterlijk uit onze gordijnen moeten halen. Voor de geïnteresseerden, je mag altijd eens 'n keertje komen kijken naar de vele gaatjes, ze vormen een mooi patroon en de onuitwisbare stempel van onze heerlijke viervoeter.
Behalve de gordijnen en occasioneel het afdak of aanrecht houdt Floris het voornamelijk veilig op de grond. Één van zijn favoriete bezigheden is het ergens onder kruipen: donsdekens, plaids op de zetel,... Muji's deel van het spel is dan bovendekens/plaids Floris te vangen. Uren plezier gegarandeerd.

De broertjes delen wél eenzelfde fascinatie: ...WATER...
Nope, geen bange beesten hier! De fascinatie manifesteert zich wel op een andere manier. Wanneer ik in bad zit komt Floris steevast op de rand zitten. Als er genoeg water in zit dan komt hij met zijn pootje in het bad en speelt hij wat. Floris heeft uiteraard het allerliefst veel badschuim om mee te spelen, en wie ben ik om hem dat pleziertje te ontzeggen hé.

Muji is dan weer een absolute fan van de kraan, het liefst zit hij in de lavabo van de keuken of de badkamer te kijken naar een lopende kraan. Afwassen is helemaal het einde, dat kan je je wel voorstellen!

Om af te sluiten dan nog een 'vies' trekje van beide beesten.
Muji, de schootzitter, zit ook graag op je schoot terwijl je op het toilet zit. Kwestie van alles dichtbij te kunnen volgen zekers?!? Vervolgens kijkt hij dan zéér gefascineerd naar het doortrekken van het toilet. Tegen de tijd dat je je handen aan het wassen bent zit hij effectief in de toiletpot. Bewijzen?
Floris daarentegen is verslingerd aan de oksels van Michael. We hebben al alles geprobeerd: mijn oksels, mijn oksels met Michael's deodorant,... maar nee: enkel de oksels van Michael -liefst na een drukke werkdag- volstaan. Deze oksels worden dan door Floris verwend met een hele hoop kopjes en likjes. Mannenzweet... een turn-on voor onze lieve homo-poezen. Yep, homo-poezen: kijk en oordeel zelf:


Tot slot nog een foto van vorige week: onze kleine rakkers worden zienderogen groot! Ze wisselen zelfs al tandjes! Heerlijk toch!

Over kogels, kerken, kronen en kurken.

Yep, de kogel is door de kerk. Wij verhuizen! Zoals jullie al wel weten hebben wij heel veel problemen (gehad) met de beerput die uitgeeft op onze koer. Hij loopt onder de koer, tweede kamer en slaapkamer. Deze beerput zorgde niet alleen voor stank maar vooral ook voor schimmel, vocht en andere vetzakkerijen.

Eigenlijk komt het in het kort hierop neer:
*onze tweede kamer hebben wij -sinds wij hier wonen- op geen enkel moment deftig kunnen gebruiken, bijgevolg staat alles wat daar terecht moest komen al bijna 6 maanden in de living
*vele van onze spullen: handdoeken, schoenen, (was)manden, kasten, handtassen,... raakten beschadigd*tweede kamer werd eind augustus na veel klagen en zagen (van ons) afgekapt, behandeld en terug bezet
*veel wachten ook, de werkmannen kwamen immers meer niet dan wel
*half september werd er dan nieuwe laminaat én plintjes gelegd in de tweede kamer
*half oktober was de schimmel helemaal terug in de tweede kamer (ook op en tussen de plintjes en laminaat!)*toen de laatste weken de schimmel zich ook nog in de keuken begon te manifesteren (beschimmelde pastadozen, beschimmelde houten snijblokken,...) was voor ons de maat vol!

Doe hier nog een snuifje van het volgende bij: laminaat die omhoog kwam, lekkende lavabo's, vliegskes, aangetekende brieven die niet aankwamen, afspraken die werden afgebeld, de huurwaarborgrekening die pas eind september werd geopend,...

En je kan wel begrijpen dat we het hier niet meer zagen zitten.
Na veel gepalaver hebben we dan vanavond een akkoord bereikt met onze huisbazen, die wij ook al eens schertsend 'de Willie en de Wallie' plegen te noemen. Het akkoord is uiteindelijk bijna geworden wat we wilden, dus vanavond hebben we dan maar meteen een kroon ontkurkt!

We gaan verhuizen in de eerste week van december, dat betekent dus dat we stilaan beginnen met inpakken. We eten onze diepvries leeg en we schuimen intussen ook weer allerhande sites af op zoek naar een volgend nest. Een eerste afspraak voor bezichtiging werd al gemaakt.

Ondanks de laatste 6 maanden zijn we nog steeds niet uit elkaar. Nu kan het alleen maar beter worden! Santé!

I'm a maker!

Het volgende citaat komt van een blog van een vreselijk creatieve mama:

Ella looked up at me with her beaming little smile and said, "we make things, mama. because we're makers." It's just that simple, we could just buy the things we need or want. But we're makers, so we make things.

Vorige week was een drukke week, weinig tijd voor dit stukje interweb, nog steeds zoekend naar een evenwicht tussen student, werker en samen met dit alles ook nog in het bezit van een -jawel- bescheiden huishouden. Maar... vorige week was ook een hele goeie week want ik was een 'maker'.

Samen met K., pompoenspecialist, heb ik in ware Amerikaanse halloweenstijl een Corpse bride uit mijn pompoen gesneden. K. koos voor Gizmo. Het ging als volgt: uithollen (vettig is écht prettig), tekening prikken, snijden. Vier uur en veel cola en cashewnoten later... Licht uit, pompoen aan!






Vorige week was ook H. jarig. Omdat ze 23 werd én een feestje gaf tijdens de week (en ik dus eens vrij was!) kreeg ze een zelfgemaakt cadeau.

Toen we elf jaar geleden samen in het eerste middelbaar zaten kwam zij begin september voor een taak Frans bij me thuis. De cakejes van mijn mama maakten toen grote indruk op haar. Aangezien H. sinds kort ook het huis uit is heb ik een beetje voor haar uitzet en buik gezorgd. H. kreeg van mij:

Een 'cakestand':

Het concept gaat als volgt: ga naar de kringloopwinkel en koop daar een bord en een vaas die mooi bij en op elkaar passen. Zoek dan de beste lijm die je kan vinden en lijm ze aan elkaar... tadaaaa!

Een 'cakestand' zonder cakejes is zéér triestig dus heb ik ook 23 cakejes gemaakt. Ene grote en 22 kleintjes. Veel cakejes dus, vandaar ook onderstaande kartonnen Hema cakestand die ik rap rap bijgekocht heb. Een kringloopwinkel taartjeshouder moet een nacht 'drogen' en daar had ik uiteraard geen tijd meer voor!
Ik maakte: marmercake, appelcake, chocoladecake met kokos en een kersje, chocoladecake met banaan, cake met chocoladekorrels, cake met chocoladeglazuur en vanilleletters...

Verder kreeg H. ook nog een cupcakepin van fimo. Oorspronkelijk wilde ik oorbellen maken maar als de jarige in kwestie geen gaten in haar oren heeft is dat nogal een ridicuul idee!

Aangezien ik die dag toch al cake aan het bakken was heb ik er ook eentje gemaakt voor onze lieve bovenburen. De Marokkaanse familie die boven ons woont had ons immers een bord vol overheerlijke koekjes gegeven ter ere van het suikerfeest!
Ik heb hun bord dan maar samen met een marmercake terugbezorgd. Voor wie het zich afvraagt, er staat in vanilleletters en in het Arabisch -danku- op geschreven. Tevens ook het enige Arabisch woord dat ik ken. Shokran, alstublieft! -euhm, nee, danku!

Het maakt mij tegenwoordig erg gelukkig een 'maker' te zijn. Ik speur het interweb af naar tutorials en verzin mijn eigen ding. Het is goed zo.

Toch dacht D. (yep, die ene die jullie al kennen, tevens lief van H., birthdaygirl) hier anders over. Toen ik hem vertelde over mijn heerlijke dag vol cake begon hij achter mijn veren te zitten in verband met mijn scriptie en schoolwerk. D. en -de door D. aangestoken- M. hebben mij serieus geplaagd. Wat vooral in het geval van D. gemeen is (M. wordt immers met de mantel der liefde toegedekt.) want hij heeft ook het profiel van een uitstellerke!

Gelukkig heb ik eens nagedacht en er iets op gevonden. Aangezien ze het allebei zo belangrijk vinden om mij nauwgezet op te volgen heb ik beslist dat zij mijn scriptie in alle mogelijke stadia op mogen nalezen.

Yay voor M. en D.!

Ter hunner informatie: maandag ga ik naar de bibliotheek jeugdliteratuur en ik heb een mail gestuurd naar het Roald Dahl museum and story center, normaal gaan zij mij nu de gevraagde manuscripten en interviews opsturen.

Flink hé, 'maker' and student. That's me!