Vandaag geleerd:
-Hooft was een beetje een sletje en ook een romantisch sulletje.Zijn eerste liefje was Brechje Spiegel. Nadat zij niet meer samen mochten zijn van hun families, heeft ze zelfmoord gepleegd. Tragisch, dat wel. Maar Hooft schreef weemoedige gedichtjes die te melig waren om te publiceren, dat is dan misschien weer een stap te ver, nietwaar?
Het volgende liefje was Christina Van Erp, voor haar schreef Hooft (althans zo zegt mijn boek) de mooiste liefdessonnetten, compleet met jambische pentameters, a.b.b.a.-en-nog-wat-rijmschema's en na de volta, een geweldige wending, de onvergetelijke slotzin.
Na Christina had Hooft nog niet genoeg van de vrouwen, noch van de neoplatoonse liefdesopvatting.
Omdat hij moest van zijn derde liefje, Ida Quekels, schreef ie dan maar Granida, een verhaal over herdertjes met véél intrige en een happy end waar de gemiddelde soapschrijver nog een puntje aan kan zuigen.
Ooh ja, onder de sloef én romantisch, die Pieter Corneliszoon Hooft.*
Klik op de foto voor groter.
Verder ook geleerd, maar dan in een totaal andere categorie: als je gedachte schrijft met een -g- en je enkel denkt 'hé, dat woord ziet er zo anders uit dan in mijn boek', dan wordt het tijd om te gaan slapen.
*al deze info daadwerkelijk uit een écht officieel -leer dit gedetailleerd en als je hooft niet explodeert kom je maar examen doen-boek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten