Lieve pruts,
Terwijl ik nog 1.5 uur bleef bouncen van geluk, deed jouw papa na een kort -en begrijp me vooral niet verkeerd- héél blij intermezzo verder met zijn slaapje. Toen hij moest opstaan, was ik vervolgens weer in slaap gedommeld. Zo'n tiental minuten voor hij naar het werk moest vertrekken ben ik uiteindelijk uit bed gestrompeld en hebben we met de dure test in de hand nog wat van ohmygawd en ohnoeswhatdidwedo-gedaan.
En toen gingen we werken. Alwaar we de hele dag geheimzinnige blikken naar elkaar hebben geworpen.
De volgende ochtend deden we van doktersbezoek voor een bloedafname. En kregen we een kind en gezin-zwangerschapsmap in de handen geduwd, en werd het allemaal weer wat echter.
De volgende dag, we waren nu woensdag 11 juli, mocht ik vanaf 14u bellen voor de uitslag. Om niet té opdringerig te zijn heb ik het nog volgehouden tot 14u19 maar dan was er geen houden meer aan. De dokter wenste me proficiat met mijn zéér prille zwangerschap (hoera!) meldde dat ze aan mijn vitamine B. niet kon zien dat ik veggie at (wat een dikke vette nah-ha bij mij teweeg bracht!) en dat ik, al de kattenbakken die ik in mijn jeugd heb ververst ten spijt, niet immuun ben voor toxoplasmose. Maar dat het er oké uitzag. En dat ik vooral een afspraak moest maken met mijn gynaecologe voor half augustus. Zo gezegd zo gedaan. 14 augustus krijgen we -als alles goed gaat- jouw hartje voor't eerst te horen.
En dat is lang. Akelig lang nog. Ik ben héél bang dat het nog mis zal gaan daarvoor. Maar ik probeer vertrouwen te hebben in je papa en die is er zeker van dat alles goed zal komen...
13.07.2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten