dat is wat wij hier nu al een drietal weken doen...
En er valt toch wat te wennen als je van 6 hoog naar een rijhuis verhuist.
Straatgeluiden, om zomaar iets te zeggen.
Of de gasboiler die aanspringt.
Of al het slecht eten dat ik hier klaarmaak, want de kookplaat en de oven werken zoveel beter en ik laat alles domweg aanbranden. Allemaal omdat ik dus gewoon ben dat je de groenten pas moet beginnen snijden als de boter al half gesmolten is...
En al die aangebrande potten schrob ik dan ook nog eens helemaal schoon want ik vergeet regelmatig dat ik nu trotse bezitster ben van een achtergelaten en met graagte geadopteerde afwasmachine.
In diezelfde categorie blijken wij ook steeds te vergeten dat we eveneens de trotse bezitters zijn van een tweede WC. De gevolgen daarvan, tja...
Nooit meer een huisbaas. Yay! Geen gemis whatsoever. Niets wennen aan, eigenlijk.
Hoera voor zelf beslissingen mogen/moeten/kunnen maken. Deze week beslisten we dat we de voegen van de buitenmuren gaan laten behandelen en lieten we een verluchtingsgat boren in onze badkamer.
De 3 Joodse bomma
Voor het bouwen van een feestje kijk ik naar de buurman van links, voor het bouwen van een huis naar de buurman van rechts. Nu al goed gezelschap, zegtdatikhetugezegdheb.
De zin "lief, weet gij waar ... ligt" daar wenden we snel aan, maar wordt intussen week na week exponentieel minder gebruikt. Al zal ze nooit helemaal verbannen worden vrees ik, 100m² méér om dingen te (ver)leggen, enal.
Wennen, ook aan het water in de badkamer, dat is altijd té heet of té koud. Al begin ik de klappen van de kraan stilletjesaan te kennen. Een deftige waterstraal zou alles nog beter maken, maar ik wil nu ook weer niet té hebberig zijn. De nieuwe douchekop en slang zijn al vrij geweldig, in vergelijking met hoe het hier drie weken geleden nog was.
Oh en de keuken, daar was het wennen het allermoeilijkst, de helft minder kasten en de kasten die er zijn, zijn dan ook nog de helft minder diep. Ik heb meermaals gedacht dat ik een crise zou krijgen mocht ik ergens nog een een doos met keukengerief vinden. Al blijf ik ervan overtuigd dat ieder normaal mens nood heeft aan 88 soorten kruiden, 10+ bakvormen, 5 soorten suiker, 20 verschillende oliën, handdoeken, pannen, stoomkoker, wok, 1001 glazen en mokken,...
Ja! Toch?
In elk geval, het leek wel een neverendingstory, maar dan zonder geluksbeest Falkor. Hoewel, een beetje geluk en twee nieuwe ikeakasten later is alles ongeveer ingeladen.
{kijkt even bewust niet in de richting van de keuken en nog minder in de richting van dat volgekribbelde A4 blad met titel: huis.to.do}
En ook de poezen hebben even moeten wennen. Muji is na een dag of 2 van onder de zetel uit gekomen en is dan broederlijk met Flor de beste plekjes in huis (toevallig die op/naast/voor de verwarming) beginnen opeisen. Dat de heren niet meer op een terras een frisse neus kunnen halen maken ze goed door -zo gauw de voordeur open gaat- met een ongeziene snelheid tot aan de 'blauwe steen' te crossen. *insert hartstilstand* So long voor ons hopen dat ze de voordeur (en de semi-drukke straat daarachter) pas binnen een half jaar zouden gaan ontdekken. Gelukkig maakt het geluid van poezelige pootjes op de trap, veel goed en is het helemaal wat wij er ons van hadden voorgesteld. Net zoals dit, trouwens:
zo'n 200+ keer per dag.
