Floris en Muji

Intussen wonen Muji en Floris een dikke drie maanden bij ons en het is ongelofelijk hoe deze twee poezen zo'n uitgesproken verschillend karaktertje hebben.

Muji is soort poes dat men wel eens een schootzitter pleegt te noemen. Hij komt knuffelen ---lees: Hij komt op de meest onmogelijke momenten op de meest onmogelijke plaatsen liggen!---
Een voorbeeld: 's nachts, op minder dan een centimeter van je gezicht! Allemaal lief en schattig natuurlijk, ware het niet dat die snorharen wat prikken en dat zijn geronk je steeds nét wél uit je slaap houdt!

Floris is dan weer geen schootzitter, hij knuffelt graag maar je moet wel naar meneertje gaan terwijl hij vanop de stoel naar je ligt te lonken voor een knuffeltje!

Ze hebben ook allebei hun eigen favoriete speelgoed waar de ander bijna nooit mee mag spelen. Floris is gek van zijn muis op een stokje:

Muji speelt het liefst met zijn pluchen varken:Ook de mousse pijltjes die we soms tegen het plafond schieten zijn letterlijk een schot in de roos. Ze blijven er naar miauwen tot we hen oppakken om de pijltjes van het plafond te halen.
Als je een van de drie dingen af wil pakken maken ze allebei het gromgeluid van een hond. Heel beangstigend en indrukwekkend hoor!
Verder is er ook een groot verschil qua eetpatroon tussen beide harige viervoeters. Floris eet altijd braaf zijn bakje leeg en snoept dan meestal nog wat van Muji. Tegen dat Floris gedaan heeft met zijn eigen bakje is Muji immers al lang weggelopen. Hij eet zijn bord bijna nooit leeg en gaat ook snel 'van tafel'.
Als het gaat over eten stelen dat even onbewaakt op tafel, het aanrecht of de borden ligt dan is Muji de absolute kampioen. Hij is ook helemaal getraind, kan met 1 klauwtje een boterham van je bord ritsen, of zijn pootje in een sausje (mayonaise, bearnaise,...) soppen om dat vervolgens af te kunnen likken. Maar hij heeft zichzelf ook al eens goed liggen gehad. Op een keertje stond er een pan op het vuur, toen ik er boter in deed en het gasvuur aanzette stond meneertje al in de startblokken om de boter te stelen. Natuurlijk had ik dat niet verwacht, gevolg: Muji schrok heel erg en zijn rechtersnorharen waren een beetje korter. -Oeps...-

Een ander verschil tussen de twee broertjes is dat de ene een echte klimmer is terwijl de andere liever kruipt.
Laat het mij u even expliceren.
Muji is ons klimmertje. Hij springt als de beste op het afdakje van de koer. Dat doet hij via het raamkozijn. Ook het aanrecht was als eerste zíjn terrein.
Ter vergelijking, Floris doet het op de volgende -liever lui dan moe- manier. Sinds kort klimt ook hij op het afdak al springt hij niet via het raamkozijn. Hij neemt de ladder die tegen het muurtje staat. Vanop de ladder kan hij 'gewoon' op het afdakje stappen.

Net hetzelfde met het aanrecht trouwens. Floris begon ten eerste al een behoorlijk tijdje later met het springen op het aanrecht -heel gek want hij is altijd de grootste, 'dikste' poes geweest-. Toen hij uiteindelijk op het aanrecht begon te klimmen gebruikte hij als 'weg' onze kleren (denk: vasthaken aan de jeansbroek en zo verder klimmen). Intussen springt hij toch al zelf op een normale manier op het aanrecht. Gelukkig voor mijn jeans!

Toch wordt deze luie klimstijl teniet gedaan door 1 specifieke favoriete klimplaats van Floris. Aan de gordijnen geeft hij zich HELEMAAL! Gevolg is dat we hem regelmatig letterlijk uit onze gordijnen moeten halen. Voor de geïnteresseerden, je mag altijd eens 'n keertje komen kijken naar de vele gaatjes, ze vormen een mooi patroon en de onuitwisbare stempel van onze heerlijke viervoeter.
Behalve de gordijnen en occasioneel het afdak of aanrecht houdt Floris het voornamelijk veilig op de grond. Één van zijn favoriete bezigheden is het ergens onder kruipen: donsdekens, plaids op de zetel,... Muji's deel van het spel is dan bovendekens/plaids Floris te vangen. Uren plezier gegarandeerd.

De broertjes delen wél eenzelfde fascinatie: ...WATER...
Nope, geen bange beesten hier! De fascinatie manifesteert zich wel op een andere manier. Wanneer ik in bad zit komt Floris steevast op de rand zitten. Als er genoeg water in zit dan komt hij met zijn pootje in het bad en speelt hij wat. Floris heeft uiteraard het allerliefst veel badschuim om mee te spelen, en wie ben ik om hem dat pleziertje te ontzeggen hé.

Muji is dan weer een absolute fan van de kraan, het liefst zit hij in de lavabo van de keuken of de badkamer te kijken naar een lopende kraan. Afwassen is helemaal het einde, dat kan je je wel voorstellen!

Om af te sluiten dan nog een 'vies' trekje van beide beesten.
Muji, de schootzitter, zit ook graag op je schoot terwijl je op het toilet zit. Kwestie van alles dichtbij te kunnen volgen zekers?!? Vervolgens kijkt hij dan zéér gefascineerd naar het doortrekken van het toilet. Tegen de tijd dat je je handen aan het wassen bent zit hij effectief in de toiletpot. Bewijzen?
Floris daarentegen is verslingerd aan de oksels van Michael. We hebben al alles geprobeerd: mijn oksels, mijn oksels met Michael's deodorant,... maar nee: enkel de oksels van Michael -liefst na een drukke werkdag- volstaan. Deze oksels worden dan door Floris verwend met een hele hoop kopjes en likjes. Mannenzweet... een turn-on voor onze lieve homo-poezen. Yep, homo-poezen: kijk en oordeel zelf:


Tot slot nog een foto van vorige week: onze kleine rakkers worden zienderogen groot! Ze wisselen zelfs al tandjes! Heerlijk toch!

Over kogels, kerken, kronen en kurken.

Yep, de kogel is door de kerk. Wij verhuizen! Zoals jullie al wel weten hebben wij heel veel problemen (gehad) met de beerput die uitgeeft op onze koer. Hij loopt onder de koer, tweede kamer en slaapkamer. Deze beerput zorgde niet alleen voor stank maar vooral ook voor schimmel, vocht en andere vetzakkerijen.

Eigenlijk komt het in het kort hierop neer:
*onze tweede kamer hebben wij -sinds wij hier wonen- op geen enkel moment deftig kunnen gebruiken, bijgevolg staat alles wat daar terecht moest komen al bijna 6 maanden in de living
*vele van onze spullen: handdoeken, schoenen, (was)manden, kasten, handtassen,... raakten beschadigd*tweede kamer werd eind augustus na veel klagen en zagen (van ons) afgekapt, behandeld en terug bezet
*veel wachten ook, de werkmannen kwamen immers meer niet dan wel
*half september werd er dan nieuwe laminaat én plintjes gelegd in de tweede kamer
*half oktober was de schimmel helemaal terug in de tweede kamer (ook op en tussen de plintjes en laminaat!)*toen de laatste weken de schimmel zich ook nog in de keuken begon te manifesteren (beschimmelde pastadozen, beschimmelde houten snijblokken,...) was voor ons de maat vol!

Doe hier nog een snuifje van het volgende bij: laminaat die omhoog kwam, lekkende lavabo's, vliegskes, aangetekende brieven die niet aankwamen, afspraken die werden afgebeld, de huurwaarborgrekening die pas eind september werd geopend,...

En je kan wel begrijpen dat we het hier niet meer zagen zitten.
Na veel gepalaver hebben we dan vanavond een akkoord bereikt met onze huisbazen, die wij ook al eens schertsend 'de Willie en de Wallie' plegen te noemen. Het akkoord is uiteindelijk bijna geworden wat we wilden, dus vanavond hebben we dan maar meteen een kroon ontkurkt!

We gaan verhuizen in de eerste week van december, dat betekent dus dat we stilaan beginnen met inpakken. We eten onze diepvries leeg en we schuimen intussen ook weer allerhande sites af op zoek naar een volgend nest. Een eerste afspraak voor bezichtiging werd al gemaakt.

Ondanks de laatste 6 maanden zijn we nog steeds niet uit elkaar. Nu kan het alleen maar beter worden! Santé!

I'm a maker!

Het volgende citaat komt van een blog van een vreselijk creatieve mama:

Ella looked up at me with her beaming little smile and said, "we make things, mama. because we're makers." It's just that simple, we could just buy the things we need or want. But we're makers, so we make things.

Vorige week was een drukke week, weinig tijd voor dit stukje interweb, nog steeds zoekend naar een evenwicht tussen student, werker en samen met dit alles ook nog in het bezit van een -jawel- bescheiden huishouden. Maar... vorige week was ook een hele goeie week want ik was een 'maker'.

Samen met K., pompoenspecialist, heb ik in ware Amerikaanse halloweenstijl een Corpse bride uit mijn pompoen gesneden. K. koos voor Gizmo. Het ging als volgt: uithollen (vettig is écht prettig), tekening prikken, snijden. Vier uur en veel cola en cashewnoten later... Licht uit, pompoen aan!






Vorige week was ook H. jarig. Omdat ze 23 werd én een feestje gaf tijdens de week (en ik dus eens vrij was!) kreeg ze een zelfgemaakt cadeau.

Toen we elf jaar geleden samen in het eerste middelbaar zaten kwam zij begin september voor een taak Frans bij me thuis. De cakejes van mijn mama maakten toen grote indruk op haar. Aangezien H. sinds kort ook het huis uit is heb ik een beetje voor haar uitzet en buik gezorgd. H. kreeg van mij:

Een 'cakestand':

Het concept gaat als volgt: ga naar de kringloopwinkel en koop daar een bord en een vaas die mooi bij en op elkaar passen. Zoek dan de beste lijm die je kan vinden en lijm ze aan elkaar... tadaaaa!

Een 'cakestand' zonder cakejes is zéér triestig dus heb ik ook 23 cakejes gemaakt. Ene grote en 22 kleintjes. Veel cakejes dus, vandaar ook onderstaande kartonnen Hema cakestand die ik rap rap bijgekocht heb. Een kringloopwinkel taartjeshouder moet een nacht 'drogen' en daar had ik uiteraard geen tijd meer voor!
Ik maakte: marmercake, appelcake, chocoladecake met kokos en een kersje, chocoladecake met banaan, cake met chocoladekorrels, cake met chocoladeglazuur en vanilleletters...

Verder kreeg H. ook nog een cupcakepin van fimo. Oorspronkelijk wilde ik oorbellen maken maar als de jarige in kwestie geen gaten in haar oren heeft is dat nogal een ridicuul idee!

Aangezien ik die dag toch al cake aan het bakken was heb ik er ook eentje gemaakt voor onze lieve bovenburen. De Marokkaanse familie die boven ons woont had ons immers een bord vol overheerlijke koekjes gegeven ter ere van het suikerfeest!
Ik heb hun bord dan maar samen met een marmercake terugbezorgd. Voor wie het zich afvraagt, er staat in vanilleletters en in het Arabisch -danku- op geschreven. Tevens ook het enige Arabisch woord dat ik ken. Shokran, alstublieft! -euhm, nee, danku!

Het maakt mij tegenwoordig erg gelukkig een 'maker' te zijn. Ik speur het interweb af naar tutorials en verzin mijn eigen ding. Het is goed zo.

Toch dacht D. (yep, die ene die jullie al kennen, tevens lief van H., birthdaygirl) hier anders over. Toen ik hem vertelde over mijn heerlijke dag vol cake begon hij achter mijn veren te zitten in verband met mijn scriptie en schoolwerk. D. en -de door D. aangestoken- M. hebben mij serieus geplaagd. Wat vooral in het geval van D. gemeen is (M. wordt immers met de mantel der liefde toegedekt.) want hij heeft ook het profiel van een uitstellerke!

Gelukkig heb ik eens nagedacht en er iets op gevonden. Aangezien ze het allebei zo belangrijk vinden om mij nauwgezet op te volgen heb ik beslist dat zij mijn scriptie in alle mogelijke stadia op mogen nalezen.

Yay voor M. en D.!

Ter hunner informatie: maandag ga ik naar de bibliotheek jeugdliteratuur en ik heb een mail gestuurd naar het Roald Dahl museum and story center, normaal gaan zij mij nu de gevraagde manuscripten en interviews opsturen.

Flink hé, 'maker' and student. That's me!