D. in bad

Nog eentje maar ik heb het net ontdekt en het is gewoon te schoon om te laten liggen. Herinneren jullie je nog het verhaaltje over de broertjes M. en D.?

Awel dit is D. in bad, luidkeels een performance van jewelste aan het geven! Voor zij die het toch niet meteen herkennen: Child in time van Deep purple.
Met dank aan J. voor het filmpje.

Trilogie

Een reactie van een vriendin deze week was dat ik over onze drie maanden samenwonen al een boek zou kunnen schrijven.
Persoonlijk dacht ik eerder aan een trilogie. Uiteraard heb ik ook al eens nagedacht over goede titels:

Deel 1:

Vocht, beerputten en incompetente huisbazen.
Een spannende vervolgroman die ook wel
de parabel over het appartement wordt genoemd.

Deel 2:

Over hoe Verberckmoes de verkeerde kast leverde.
Een novelle.

Deel 3:
Verloren spullen, zal Sarah Holmes ze nog terugvinden?
Een essay in trillervorm.

To be continued... -als het blijft zoals nu maak ik misschien zelfs nog een 'Trilogy of five'-.

Kakapipistrontprotprot

= 'shit' op zijn Sarah's

Toen ik gisteren thuiskwam van het werk was dat ongeveer het gevoel dat ik kreeg. Mijn fiets zette ik in de gang en toen ik de sleutel in de deur wilde zetten bleek er geen slot meer in te zitten. Dit alles werd gespijst met klaaglijk gemiauw van onze twee schatten op vier poten.

Achtereenvolgens gebeld met M., 112 -is dus brandweer en ambulance, verwarring alom in Sarah's hoofd- en 101. Politie, slotenmaker.

Als u zich dus afvraagt waarom wij niet op hetPALEIS-feestje zijn geraakt hoewel we het hadden beloofd.
We hebben een goeie kakapipistrontprotprot-reden.

Meer details? Niet online!

Colruyt.... oord van verderf!

Oké, ik geef toe, niet enkel de Colruyt is een oord van verderf, alle grote supermarkten zijn het. Eens in de maand gaan M. en ik grote boodschappen doen. We maken een lijstje van alles wat ons hartje begeert, kwestie van het impuls-shoppen wat tegen te houden. Toch helpt zelfs een lijstje maken in de meeste gevallen niet, in de proxi-Delhaize bij ons in de buurt kan ik mezelf meestal nog net intomen maar tijdens het maandelijkse Colruyt bezoek...

Hoe komt dat toch? Heeft het te maken met het feit dat we dit doen aan het begin van de maand en we terug veel duur en deftig eten kunnen kopen? Niet meer creatief hoeven te zijn met plaatselijke Lidl, Aldi en 'wat er nog in de diepvries steekt'? Dit laatste noemen wij trouwens de marginale week. Naast een tikje marginaal is het eigenlijk altijd wel plezant en spannend: Kunnen we binnen het budget blijven?!?

Ik heb eens goed nagedacht over mijn probleem en volgens mij ligt het aan de vele verleidingen van de Colruyt. Ze hebben daar zoveel spullen. Maar echt hé, ge moet daar eens over nadenken...
Chocolade: een hele rayon, Maandverband: 30 soorten, Thee en Koffie: ook een hele rayon,...
Aangezien ik een probleem heb met kiezen is daar -boem, pats- al een deel van de verklaring. Soms weet ik heel goed wat ik wil (standaard is: een pak krakelingen, 2 pakjes feta, een zak vegetarisch gehakt,...) maar voor dingen die ik zo maar af en toe koop reken ik steeds minimum 5 minuten twijfelen. Twijfelen over: neem ik het goedkoopste, dat wat er lekker uitziet, dat met de schone verpakking,... En zo komen we bij het volgende: nl. de dingen die Sarah's ogen uitsteken. Dat kan gaan van nieuwe items in de supermarkt, dingen die ze maar af en toe koopt of producten die Sarah al kent. Als het haar ogen uitsteekt dan moet ze het hebben. En jawel hieruit vloeien de koopjes die niet op het boodschappenlijstje staan.

Een voorbeeld? Sinds kort (sinds ik het huis uit ben) ben ik dus helemaal gefascineerd door de vele huishoudproducten en al hun beloften. Bijvoorbeeld door de Wondere wereld van de wasverzachter. Op zich is wasverzachter gewoon wasverzachter en zal dat allemaal wel hetzelfde doen. Maar wát een keuze qua kleur en geur. Momenteel vind je op mijn eigenste wasmachine een behoorlijk assortiment terug: Wat me echter nog het meest fascineert zijn de namen, ikzelf ben in het bezit van: Silan 'Een dagje aan zee', Silan 'Wandeling in de tuin', Dash met een vleugje Lenor 'Aprilfris', Dash met een vleugje Lenor 'Appelbloesem en Limoenfris', Lenor 'Sahara Mystery' (raad maar eens hoe dit ruikt!), Ecover 'Amongst the flowers' (keuze van M. notabene) en tot slot: Carrefour en Yddis (Colruyt): 'Donkerwas' en 'Perfect black'.

Geef toe, hier is toch een duidelijk verschil qua creativiteit gaande, witte producten-wasmiddelen krijgen geen weldoordachte namen. Er moeten dus mensen zijn die zich -als job!- bezighouden met het bedenken van namen voor wasmiddelen.
Dit vermoeden werd mij al helemaal bevestigd toen ik in mijn wasmiddelenneurose naar de website van Silan surfde, je kan daar gewoon een test doen om te kijken welk geurtje het best bij je past! (Gelukkig was dit in mijn geval Silan: 'Een dagje aan zee' en heb ik die al, anders moest ik nog een keertje naar die verderfelijke Colruyt.) Wat een marketing!

Wat ik vanavond in elk geval heb geleerd is dat de eerstvolgende die me vraagt 'Wat ga je nu eigenlijk doen met dat diploma Nederlands-TFL?' Zonder blikken of blozen: Wasmiddelennaambedenker als antwoord krijgt. Wat dachten jullie immers van 'De natuur na een regenbui', 'Versgemaaid gras' of 'Koekjes in de oven'?

Werken...

Sarah gaat naar het werk en ze neemt mee:

Een lekkere salade,














Citroenolie-dressing,


















Lekkere muntthee,

And last but not least: Bastilla met feta en groentjes

Rarara, wie ging er vanmorgen naar de markt (en was weeral alleen aan het Marokkaanse kraam €23 armer)?!? Yep, that's me! Nu nog wat werken om goei eten te kunnen betalen volgende maand...

Lekker eten en limonade

Veel te vertellen... in tegenstelling tot wat ik eerst dacht is het niet moeilijk om over 'iets' te schrijven. 't Vervelende is om te kiezen waarover ik wil schrijven!

Mijn rotdag zaterdag? Vervelende klanten (met hopen!), bompa naar de spoed.
Nééh...

Zondag: huis gekuist, crumble gebakken, schoonfamilie op bezoek, Handelsstraat voor brood, olijven, cashewnoten en munt. Daarna onderweg naar de pizzaman heel elegant van mijn fiets gevallen, door M. en een nobele onbekende opgeraapt. Vervolgens eigenhandig mijn ketting terug op mijn fiets gelegd ---voor de ogen van wat puberale jongemannen die mijn val wel grappig vonden--- als bewijs dat de déze een zelfstandige vrouw is die haar mannetje wel kan staan en ze dus niet zo hadden moeten staan lachen.
Nééh, zo'n beschamend verhaal over mijn koppige onhandige zelve vertel ik niet op deze blog...

Dan maar mijn verhaal van vandaag: mijn mannetje gestaan tegen de plantrekkende werkmannen en huisbaas, ge-delhaize-t, de nieuwe Project Runway gekeken, foto's die op flickr terecht moeten komen gelabeld, geknuffeld met de poezen, blogs gelezen... The usual dus.

Het toppunt van mijn dag moest dan immers nog komen: ik heb lekker gekookt ---altijd instant vrolijk maker---:
Paprika gevuld met griekse rijst, look, sjalot, mozzarella, zongedroogde tomaten, zwarte olijven. Wat nog beter is, is dat M. het nog lekker vond ook :o)

Verder was ik ook nog -in- voor iets nieuws: ik heb zelf limonade gemaakt! Vanop een blog die ik regelmatig check herinnerde ik mij nog een receptje, maar vorige keer had ik geen appelsienen. Toen ik vanmiddag in de winkel was en mijn goesting in fruit wilde botvieren besloot ik dan maar persappelsienen te kopen. Suiker, Appelsien, Schillen, Persen, Inkoken, Afkoelen en toen M. thuiskwam van het werk kreeg ie dit:

Na 't eten stelde M. voor om snel even naar het shopping center te rijden. Op minder dan een uur (het was bijna sluitingstijd) is ondergetekende er toch in geslaagd om met het volgende buiten te komen:
Yep, dat ziet u goed, af en toe laat Sarah haar geld rollen. Met dank aan mijn werk voor de Fnacbon en aan M. voor het bijleggen van zijn volle Fnackaart.

Mijn buit:
*'Poelie de verschrikkelijke': een boek met kattenverhalen. Ik dacht dat ze te vergelijken zouden zijn met mijn favoriete kattenboek 'Dagboek van een poes' van Remco Campert. 'Helaas' zijn (tot hiertoe) de verhalen triester van aard. Zij die nu denken dat Frans Pointl gewoon het idee van Remco Campert pikte moet ik helaas nog even teleurstellen. De meeste verhalen in het boek van Pointl zijn al verschenen in verhalenbundels vanaf 1989. Dus geen pikkerij. Al zijn er natuurlijk overeenkomsten: grootte van het boekje, amateurpoezenfoto op de cover,...

*'Thuis bij Jamie': een boek dat ik al vele maanden wil kopen en telkens maar opnieuw doorblader in de winkel. Ik heb het hier daarnet nog eens bekeken en ik ben er nog steeds behoorlijk wild van. Vooral het 'koken naar het seizoen' en 'hoe kweek ik groenten' aspect spreek me heel erg aan. Binnenkort wil ik eens een groentenpakket bestellen en hopelijk komt dit boek dan van pas.
Voor zij die het nog niet beseften: ik hou van eten, ik hou van lezen. Een kookboek is dus voor mij al zo goed als een roman.

Nog op het kookboeken lijstje: de reeds voorheen vermelde boeken van 'Jane Brocket', 'de zilveren lepel' (Italiaanse 'ons kookboek'), nog wat Nigella's, 'La nonna, La cucina, La vita', 'Alle smaken van de regenboog', ---voorlopig, tel per Fnacbezoek gemiddeld: +5.

*Bij Pipoos heb ik dan nog een setje van drie knijp- en snijtangetjes gekocht om juweeltjes te maken. En dan nog wat kleine friemels voor het maken van oorbellen. Weet ik morgen weeral wat doen!


*Zucht* jawel, het was een goede dag voor Sarah...