Weekmenu *week 3-4

Week 3 begon met Bahn mi, of onze versie ervan althans. Bahn mi is eigenlijk een Vietnamese hotdog, een snel gerechtje dus. 's Morgens is het gewoon een kwestie van (veggie) worstjes marineren in terriyaki saus en 's avonds kap je een Thaise wokmix in je pan, kruid je met citroengras en bak je vervolgens de gemarineerde worstjes met de terriyakisaus. Eens gebakken presenteer je je hotdog met wortel, veel koriander en lenteui. Afwerken doe je met citroengras-Sriracha en een beetje mayonaise. Comfort food ten top.

Op dinsdagavond moest Michael werken, we kozen dus alweer voor iets gemakkelijk en snel. (Veggie) Hamburgers met sla, augurk, rode ui, tomaat en ovenfrietjes (want wij hebben al vijf jaar geen frituurpan meer wegens dat ik frituurpannen kuisen haat met een passie).

Tijdens het nieuwjaarsfeestje waarmee ik vorig weekmenu afsloot kreeg ik een kookboek van Anna Jones cadeau. Vanaf woensdag was het dus, het grote test eens wat Anna Jones recepten uit-feest. We begonnen met haar wintergroentenstoemp: wortels, pastinaak, zoete aardappel en de zeste van een citroen. Een succes bij het hele gezin. De volgende dag stond haar zoete kleverige uien-tomatenschotel op het menu, een gerecht waar half blogland een jaar geleden al lyrisch over was. We aten er -om de niet-veggies te overtuigen- nog mini mozzarella-bolletjes en een stokbrood bij, om te soppen. Zo mogelijk nóg een groter succes dat de wintergroentenstoemp en totaal geen werk aan, ook al zo'n plus. Mijn oven lekker eten laten maken terwijl ik wat rondhang met de kindjes, dat soort recepten raken hier in de roulatie.

De verwachtingen stonden dan ook héél hoog gespannen toen ik op vrijdag haar macaronischotel met groenten maakte. Spijtig genoeg viel dat echt dik tegen en niet alleen omdat het in vergelijking met de tomaten-uienschotel echt veel meer werk was. Het broccoli-havermout kruim was goed gevonden, dus dat ga ik zeker en vast nog eens herhalen maar de saus zelf vond ik echt wat te droog, en ik had geen room meer in huis om het te verbeteren dus droge pasta it was. Gelukkig was het om half vier nog nieuwjaarsreceptie geweest op Olivia's school en hadden we niet zo'n vreselijke honger. Voor de receptie maakte ik trouwens nog een stapel pannenkoeken en deze overheerlijke aubergine spread. Heerlijk op een speltcracker als laat-avond-man-die-pasta-was-het-toch-niet-helemaal-troost-toastje.

Op zaterdag deden we dan maar terug van Smitten Kitchen tomatensaus met boter. Op zondag, tot slot, aten we pita met falafel, zelfgemaakte looksaus en rauwkost.

Daarnaast maakte ik deze week nog een hoop verse koekjes met Olivia. Gelukkig dat ik elk seizoen van Project Runway heb gekeken want die koekjes waren een heus 'make it work'-moment. Eerst was er de crise om een Barbie met glitterjurk en ineengekoekt haar in de kringwinkel. Die crise kon ik -tot mijn eigen grote verbazing- succesvol afwenden met een nineties kinderkookboek waar koekjes in stonden. Toen we dan thuis kwamen van kringwinkel en supermarkt bleek dat ik geen suiker meer had om koekjes mee te bakken. Mogelijk heb ik dus 100gr. klontjes kapot geklopt. Maar hey, toen Michael iets na vijf de deur binnenstapte was het kind blij en geurde ons huis naar verse koekjes. Check en dubbelcheck.

Week 4 dan, op maandag begon ik mijn dag met het maken van 8 liter pompoensoep voor school. Ik maakte de overheerlijke AH-versie net iets kindvriendelijker door er geen cayennepeper aan toe te voegen. 's Avonds deden we van rap en gemakkelijk met Pad Thai. En voor wie niet wil geloven dat dat een snel en lekker receptje is, het geheim zit hem volgens mij in de saus. In mijn geval een versie van deze luiewijven Pad Thai-saus: 3 eetlepels sojasaus, een toefje sriracha (eventueel meer op het bord van de volwassenen), 2 eetlepels limoensap, 2 eetlepels koolzaadolie en een niet afgestreken eetlepel bruine suiker. Dat mengsel kap je in je wok waar al gekookte glasnoedels, een omelet, sojascheuten en wat gebakken tofu liggen. Afwerken doe je met een handvol koriander, lenteui en pindanootjes.

Dinsdag moest ik naar een vergadering van de oudervereniging, Michael maakte zijn befaamde gekarameliseerde witloofstoemp met (veggie) worst. Op woensdag aten we Mexicaanse wraps, aangezien dat toch alweer een dikke week geleden was. En omdat we dan toch bezig waren met vettig eten deden we op donderdag maar ineens verder met de vegetarische cheeseburger van Jeroen. Superlekker, die gepaneerde aubergine als burger, écht.

Op vrijdag vertrok Michael op weekend. Om het avondeten zo drama-loos mogelijk te houden kookte ik daarom één van de lievelingskostjes van Olivia: sobanoedels met groentjes en ei, ooit gezien bij Smitten Kitchen maar inmiddels maken we er onze eigen versie van met Japanse dressings van geroosterde sesamzaadjes en sojasaus die we online bestellen. Boterhammen met hagelslag, Spek, en komkommer gesopt in Japanse saus. Als we Olivia zouden laten doen is dat het enige op het menu denk ik.

Zaterdag had ik een verjaardagsetentje van een vriendin, mijn mama kwam babysitten. In plaats van te koken speelden we -tot groot jolijt van Olivia- gezelschapspelletjes en dus stond er diepvriespizza op het menu. Ikzelf at: geitenkaaskroketjes, portobelloburger met groentenfrietjes en chocoladetaart bij restaurant Overzicht. (Een welgemeende sorry aan mijn mama dus, volgende keer kook ik vers of mag je mee, beloofd.).

Eindigen deden we deze week met één van mijn favoriete Jamie recepten: lasagna van ricotta, prei en spinazie. Terwijl Olivia wat voor de tv hing en Leon in de Tula sliep kon ik hem voorbereiden. Toen Michael moe terug thuis kwam van zijn weekend was het maar een kwestie van de oven aan te zetten en een half uurtje later hadden we heerlijk avondeten. Al waren sommige tafelgenoten *kucholiviakuch* het daar niet helemaal mee eens. Kijk, ge kunt niet altijd iedereen plezieren denk ik dan maar...

Meer weekmenu? Kijk eens hier.

Olijfje spreekt

Eigenlijk zou ik elke dag een blogpost kunnen vullen met wat Olivia allemaal zegt... Maar omdat dat ons te ver zou leiden, bij deze een best of van wat ze de laatste 2 maanden allemaal heeft uitgekraamd (en ik tijdig heb kunnen noteren).

-Mama, kusjes zijn hartjes van je mond. 

-Ik ga dat vertellen tegen mijn kinderen. 
(de kindjes van de klas)

-Waarom zijn er wippertjes? 
(ruitenwissers)

-Ik was eens aan't dachten. 

-Het was een lelijke Sint op school.

-Mama, kijk! De Sint heeft dezelfde plakband als jij.
(really, nu al?!)

-Mijn eten is al ingezakt. 
(lees: ik wil nu snoepen.)

-Nu gaan we een beetje lauw vliegen.
(ze wil wel door de lucht vliegen maar niet te snel) 

-Olivia ziet Prince op het jaaroverzicht van Karrewiet: 'Oh, dat is een rare mevrouw.' 
S: 'Dat is een meneer, Olivia.' 
O: 'Dan heeft hij wel een mevrouwengezicht hoor.' 

-Olivia kijkt 'Als het binnenregent' van K3: 'Mama, K3 weet niet goed wat ze moeten doen als het regent, dan moet je onder het afdak staan dan word je niet nat.' 

-Olivia kijkt 'Alle kleuren' met de originele K3 bezetting, ze roept verbaasd: 'Mama, K3 is nu al groot geworden!'

-Olivia kijkt -gelukkig- ook naar de liedjes van de Kapitein: Kijk mama, de Kapitein heeft een patoe op zijn arm. 

-Kom, we gaan kerkje spelen. 
(Totaal géén idee waar ze dat vandaan haalt. Zeker niet van bij ons en ik denk dat 80% van haar klasgenootjes moslim zijn.)

-O: Mama, toen jij nog een kindje was, zat ik nog in je buik hé. 
S: Ja. 
O: Waarom gaat dat zo in het leven? 
(WTF)
S: Omdat je buik nu nog niet groot genoeg is voor een kindje. 
O: Jamaar, ik ben wel al mama van Robin (haar pop) hé. 
S: Ja schat, dat wel. En als je groot bent dan kan je een kindje maken. 
O (verontwaardigd): Máken? Ik wil een kindje KRIJGEN.

En dan over mijn vegetarisme. Het lijkt wel alsof dat finaal doorgedrongen is. Tegen Michael zei ze: 'Sommige mamaatjes eten geen vleesje, sommige mamaatjes eten wel vleesje. Zo gaat dat met mamaatjes.' Ik had nooit gedacht dat ik mijn keuzes al zou moeten verdedigen tegenover die bijna-vier-jarige. Zo ongeveer dagelijks word ik er aan herinnerd dat ze het niet eens is, want minstens één keer per avondmaal krijg ik -naast mijn veggie vleesje- volgende oneliner op mijn bord: 'Ik ga een mama worden die wél vlees eet.' Geen verrassing want een vleeseter is ze. Als je haar vraagt wat ze 's avonds wil eten is het antwoord standaard: 'Spek.' Toen ze onlangs vroeg wat het rode stukje in haar vlees was, zag ik mijn kans schoon. Ik antwoordde dat het het bloed van het diertje was. Ze reageert niet. Ik doe inwendige vreugdedansjes. Vijf minuutjes later zegt ze plots. 'Oh mama, dat diertje heeft écht lekker bloed.'

Het is toch ok voor jullie dat ik dan nu wat in een hoekje ga zitten huilen hé?

Meer sprekende Olijfjes vind je hier.