Secret Santa 2011: mijn geheime kerstvrouw: Zomermaantje

En dan nu, secret santa deel 2: mijn cadeautjes!

We beginnen bij het begin... ikzelf stuurde volgend moodboard naar Tess:

*klik voor groter*

en wachtte dan nieuwsgierig af wie mijn geheime kerstvrouwtje zou zijn 

en -nóg interessanter- wat zij zou maken/kopen. 

Zo rond half december kreeg ik een mailtje van Tess dat mijn geheime kerstvrouwtje op een welbepaalde dag indestad vertoefde en wel wilde langskomen. Of, als dat niet ging, via Kiala wilde verzenden. Omdat ik niet thuis was en de post ook nog wat ging staken werd het Kiala. Gemakkelijk zat, dacht ik, aangezien er een ophaalpunt is vlakbij mijn werkplek. 

Maar heb ik mij daar even aan mispakt! 

Eerst heeft Kiala mijn kostbare pakje kwijtgespeeld om vervolgens *lees: na héél véél terecht gezeur van Zomermaantje - waarvoor zo gigantisch veel dank!*, toch te leveren in het gevraagde Kialapunt. Alwaar de niet-zo-competente uitbater mij dan nog verschillende dagen bot heeft afgescheept, om de meest bizarre redenen eerst! Als ik niet wist hoe het pakje eruit zag, dan was er zeker geen pakje... en ik maar proberen uit te leggen dat dat de bedoeling was!

Om mij dan -toen ik eindelijk échtigentechtig zeker was dat het pakje er moést liggen- superonbeleefd te laten wachten (25 minuten!) tot hij al zijn internet- en telefoonwinkelklanten had bediend. Want, en dit zijn zijn letterlijke woorden: daar kon hij tenminste nog geld aan verdienen, terwijl hij noch aan Kiala, noch aan mij iets kon verdienen. Ik had hem immers de laatste week al zeker 4 keer komen storen (lees: hem van zijn geld-verdienend werk afhouden) omdat ik telkens was komen vragen naar mijn (onbestaand) pakje! 

Wat nen appel! Serieus, als ge kunt, doe mij, uzelf en uw kostbare tijd een plezier en vermijd Kialapunt K00175.

Enfin, om een lang verhaal kort(er) te maken, afgelopen donderdag -nota bene 20 dagen na het eerste 'er is een pakje aangemaakt voor u'-mailtje-, was het dan eindelijk tijd om mijn pakje in levende lijve aan te raken en een beetje te knuffelen. 

U begrijpt vast dat er geen foto's zijn van de doos of de ingepakte pakjes, wegens een overdosis aan openmaak-drang!

Maar dus, wat zat er nu eigenlijk in die inderhaast opengemaakte pakjes?

Een beetje Japan!

Om goed te maken dat ik mijn geld heb gespendeerd aan onspaleis. En er nu zó weinig cash overblijft, dat het naar alle waarschijnlijkheid dit jaar (weeral) niet geïnvesteerd zal worden in een reisje naar het land van de rijzende zon...

Het sleutelhangertje (inmiddels pronkend aan mijn werksleutelbos) is een kimmidoll, een merk dat Virgin megastore in Parijs ook verkoopt. Kimmidolls moet ik dus intussen al zo'n jaar of vijf, telkens ik daar kom, even vastgehouden hebben. Waarna ik ze vervolgens -intussen ook al 5 jaar- terugleg. Dat omdat we Virgin meestal de eerste avond passeren en ik dan altijd nog naar mijn favoriete knutselwinkel moet. Dé knutselwinkel waar ik mezelf keer op keer ruïneer en waardoor ik mijn portefeuille die eerste avond, eerdere après-Parijs-mastercard-afrekeningen indachtig, maar wijselijk gesloten hou. 

Maar nu heb ik dus een kimmidoll, hoera! 

Ze heet Chiaku en staat voor 'laughter'. Op het doosje stond oa. "Let life show you its silly side. Giggle, chuckle, and laugh from deep down inside your belly." 

Ideaal dus, aangezien ik mezelf dit jaar veel buikpijn van het lachen heb toegewenst.  

Verder kreeg ik ook nog zelfgemaakte kaarsjes, de middelste twee op de foto, 

in glazen potjes van yoghurt of ander lekkers. 

Zeg nu zelf, passen die nu niet perfect in het ensemble?

Ook op de foto: kaarsen van de Hema. Een metalen kwatta (bijzonder oldskool) die ik bij mijn bomma op de pot kon tikken en een dienblad dat kundig in mijn favoriete kleurtjes werd geverfd en gemozaïekt door mijn zusje.

Tot slot waren er dan nog 2 cadeautjes:

In een zelfgemaakt zakje zaten verschillende spoeltjes garen in al mijn favorieten turquoise en groene tinten, omdat: als je goed wil leren naaien (zie moodboard), je moet beginnen met garen in de juiste kleurtjes. Coohoool!

En om ons nieuwe huis en het nieuwe jaar met gepaste schwung te beklinken, kreeg ik dan nog eens 6 mooie, zelfgemaakte, herken-uw-wijnglas-onderzettertjes. 

Intussen heb ik al met de mama uitgevogeld hoe deze in elkaar zitten,
zodat ik ze ook zelf kan maken van restjes stof.
Want zeg nu zelf, is dat geen geweldig idee én een goeie beginnersoefening in 1? 

Gelukkig staat onspaleis hier nog volledig overhoop en doen wij hier bijgevolg nog niet meteen van huisverwarming, zodat ik nog wat tijd heb om te oefenen en in één moeite al mijn wijndrinkend-vriendenvolk van onderzetters te voorzien!

Een héééééél erg grote dankjewel aan Zomermaantje voor de superlieve, mooie, attente cadeautjes en aan natuurlijk ook aan Tess voor de hele organisatie!