Naar aanleiding van het boek Eating animals, dat ik -eindelijk- gelezen heb, wilde ik een paar verhaaltjes schrijven over mijn veggie-zijn. Hier een inkijk in wat veggie zijn dagelijks voor mij betekent.
-Ik heb een veggie-pan, afwasborstel en schaar, geen van allen komen in aanraking met vlees of vis.
-Ik
ben nog steeds teleurgesteld als de enige veggie optie op restaurant
een slaatje blijkt te zijn. (In diezelfde categorie: Ik ben serieus verdrietig als er helemaal geen veggie optie is.)
De restaurants indestad waar ik het liefst mijn zuurverdiende centen uitgeef zijn oa.: Les saveurs de Yamada, Saffraan, De broers van Julienne, ViaVia en Canton.
-Ik ben geen veganist. Ik zou dat moeilijk vinden, want ik eet heel erg graag gerechten met daarin boter, kaas of eieren. Aan de andere kant wil ik wél proberen om eens wat meer veggie-kaas te gaan consumeren. Ik ben mij er pijnlijk van
bewust dat voor alle kaasvariëteiten die ik nu eet het stremsel hoogstwaarschijnlijk dierlijk is, en dat stoort mij meer en meer.
Bij eieren let ik sowieso op de herkomst en probeer ik zo bewust mogelijk te kopen.
Melk, yoghurt en platte kaas verbruik ik eerder beperkt maar dat heeft niets te maken met mijn vegetarisme, ik ben gewoon niet zo'n fan.
-Ik eet al eens een frietje van de frituur en ik wil zelfs niet weten of dat gebakken is in ossenvet.
-Gelatine daarentegen komt er niet-nooit-jamais in. Agar-agar, gemaakt
van zeewier en met hetzelfde effect, ligt hier in de kast en in
dezelfde lijn: ja, ik heb al lang geleden gecheckt of mijn favoriete snoepjes gelatine bevatten.
-Ik
draag dan wel weer lederen schoenen en een lederen handtas, al zou ik
ook hier in de toekomst al eens voor een vegetarische optie willen gaan. Tot dan kan ik
alleen doen zoals ik nu bezig ben, zorg dragen voor mijn schoenen en handtas en ze
vooral hélemaal afdragen
-Ik vind het jammer dat op alle kookshows die ik kijk en dat zijn er véél (Top Chef, Top Chef masters, Top Chef Just desserts, Masterchef, alles van Jamie Oliver, The great food truck race,...) de vegetarische gerechten vaak nog steeds zo'n stigma met zich meekrijgen. Vegetarisch is ook lekker, anders was ik al lang afgehaakt!
Food is culture, habit and identity.*
-Ik heb nog nooit bont gedragen en ben dat ook niet van plan. Al
moet ik toegeven dat één van mijn lievelingsknuffeltjes van vroeger,
mijn zacht beesteke, van bont gemaakt is. Ter mijn verdediging, 't was een cadeautje en de dag dat ik begreep waarom mijn zacht beesteke, zo'n zacht beesteke was, was echt ne slechten dag.
-Ik word kwaad van mensen die zeggen dat vlees deel moet uitmaken van een gezond, evenwichtig, samengestelde maaltijd.
-Ik vind mezelf niet echt een dierenvriend. Elke slang, paling en
worm mag voor mijn part een kopje kleiner gemaakt worden. {serieuze fobie voor beesten zonder poten, vandaar} En elke mug, wesp of daas die in mijn buurt komt klop ik met plezier en
zonder wroeging dood.
De bijnaam die mijn papa lang geleden voor mijn zus verzon was E.
van Assisi, omdat zij wél dierenvriendgewijs elk beestje wilde
redden, en toch eet zij vlees en ik niet.
(Ter volledigheid: mijn
bijnaam was 'knorrie' wegens knorrig wanneer ik niet op tijd eten
krijg. Laat het een tip zijn mocht u mij ooit in knorrige tijden tegenkomen!)
-Ik ben geen lid van GAIA, PETA of het WWF, en zal nooit geld geven
aan die mannetjes met hun felgekleurde jasjes. Dat zij zelf een loon en commissie krijgen om in weer en wind buiten te staan en 'doen alsof' ze
vrijwilligers zijn, vind ik verkeerd. (Ik heb dan wel weer een Mongools
Plan-kindje, doe al eens een shopke in de wereldwinkel, las toen ik klein was de Wapiti van voor naar achter -op de pagina's met voornoemde pootloze beesten na- en ook Music for life kan jaarlijks op mijn centen rekenen, maar dat is een ander verhaal.)
-Ik heb wel eens, in meer puberende tijden, tijdens een supermarktbezoek in de buurt van de koeltoog met het vlees, nogal luid de vergelijking gemaakt tussen een supermarkt en een begrafenisondernemer. Inmiddels is die fase wel voorbij en heb ik beslist dat veggie
zijn mijn keuze is en ik ze niet hoef op te dringen aan wie mij lief is.
M. en de poezen eten gewoon vlees en ik ben niet te beroerd om dat voor hen te gaan halen. Zo keek ik onlangs na drie rayonnen Delais in mijn halfvolle mandje en van alle
producten die erin lagen was er geen enkele die ik zelf zou gaan
verorberen.
Respect voor elkaars beslissingen heet dat dan.
My decision not to eat animals is necessary for me, but it is also limited - and personal. It is a commitment made within the context of my life, not anyone else's. [...] Had I been born in a different time, I might have reached different conclusions. For me to conclude firmly that I will not eat animals does not mean I oppose, or even have mixed feelings in general.*
-Ik koop minder bio dan ik zou willen.
-Ik
ben op dit moment van plan nooit meer vlees te eten, ook niet tijdens een toekomstige zwangerschap en borstvoeding. Het is immers perfect mogelijk om dat
als veggie klaar te spelen. Wat met onze kroost? Wel, we zijn daar nog niet helemaal uit maar... wij denken dat afwisselend een week mee-eten met de vegetarische gerechten en een week mee-eten met de vleesgerechten, de beste optie is.
As a 'solitary eater' your decisions will, in and of themselves, do nothing to alter the industry. That said, unless you obtain your food in secret and eat it in the closet, you don't eat alone. We eat as sons & daughters, as families, as communities, as generations, as nations, and increasingly as a globe. We can't stop our eating from radiating influence even if we want to.*
-Ik zou héél erg graag een kookboek willen schrijven waarin uitsluitend gerechten staan
die je in een handomdraai veggie of niet-veggie kan maken. Dat is mijn
sterkte, en ik denk -als ik zo eens rondhoor bij vrienden&familie-
ook een gat in de markt.
Occasions simply aren't the same without those foods and that matters. To give up the taste of sushi or roasted chicken is a loss that extends beyond giving up a pleasureable eating experience. Changing what we eat and letting tastes fade from memory create a kind of cultural loss, a forgetting. [...] To remember animals and my concern for their wellbeing, I may need to lose certain tastes and find other handles for the memories that they once helped me carry.*
-Ik droom nog steeds af en toe over spek (eten) en ik toch beschouw mezelf vegetariër,
al 12 jaar.
*alle Engelstalige quotes komen uit Eating Animals - Jonathan Safran Foer
