Grapje

Ik zit op de zetel en kijk naar tennistrots Kim, naast mij zit M. en hij doet een schieterke (Call of duty). Zoals steeds wanneer hij speelt zit hij met zijn mond halfopen van de inspanning en concentratie.

Ik zeg hem: Liefje, doe je mondje dicht, sebiet vliegt er een kiekske in.
Hij antwoordt: Dat kan niet, we zitten binnen.
Ik zeg, zonder nadenken: Pas maar op, de ramen staan op "kip".

We lachen.

Typisch...

Nu ik terug naarstig aan het schrijven ben (tweede zit: bachelorscriptie), kost het me opnieuw veel moeite om mijn lieve knuffels van mijn papieren, boeken en vooral computer te houden.
Een computer is immers lekker warm
en daarom bij uitstek geschikt om op te slapen.

Het lukt -sinds kort- vrij aardig om de beesten uit de buurt te houden maar als tegenprestatie kruipen zij, als koppige katers, telkens wanneer ik hen een knuffeltje wil geven net daar waar ik hen niet kan raken. Mede kattenliefhebbers kunnen er zich vast iets bij voorstellen. Net te ver, onder de zetel, op een kast, tussen tafelpoten, het maakt allemaal niet uit, zolang je er maar net niet bij kan.
Alsof ze willen zeggen: als wij niet mogen komen knuffelen met jou wanneer wij willen, dan gaan wij ook niet springen wanneer het jou past, hoor.

Nu zouden Floris en Muji niet mijn poezen zijn als ze dit hele thema niet nog een stapje verder zouden nemen.

Zoals zoveel mensen lees ik wel eens graag een 'boekske' op het toilet. Toch, sinds ik niet meer woon bij fervente abonnees is mijn beschikking tot 'boekskes' fel afgezwakt. Ter vervanging neem ik dan de laptop mee om de redactie, mijn google reader of de rest van het wereldwijde interweb te lezen.

Zo zat ik daar dus, rustig, een beetje Sarah-tijd te nemen tijdens hard schoolwerk-labeur. Vervolgens, en jawel u voelt mij al aankomen, meende Floris een goed moment gevonden te hebben om wat verloren knuffeltijd in te halen. Oké, ik zat niet achter de boeken en dan ben ik gewoonlijk in een mum van tijd te vinden voor een knuffeltje maar of die plaats nu ideaal was...

Veel tijd om erover na te denken kreeg ik niet, de laptop moest wijken en Floris kwam op mijn schoot knuffelen!

Speciaal om u, mijn lezer, te plezieren en u het anders toch niet zou geloven, zijn daar zelfs foto's van ---dankzij mijn linkerteen getrokken met de laptop die op de grond stond.




Ranzig? Absoluut niet de plaats om te knuffelen?

Ja, oké, ik geef het toe, maar ik, ik was allang blij dat hun onaaibare katerkuren over waren!

+++

Intussen al 1 jaar, 6 dagen en 61 posts: SARAH IN DE STAD! Driewerf hoera!
In september volgt een giveaway met handgemaakte spulletjes om dit heuglijk feit én het einde van de examens te vieren! Jochei!

Fort Boyard for kitties!

Met dank aan de Lidl.