Wij besloten al snel dat de appeal van zo'n feestje is dat je de reacties van de toekomstige mama en papa in kwestie ziet. Wij kozen er dus voor om samen met de (over)grootouders, mijn zus en haar vriend het geslacht van babytwee te ontdekken. Alle redenen om te feesten zijn goed en zo'n reveal-feest leek ons in elk geval fijner, warmer en ook persoonlijker dan het van de gynaecoloog vernemen en vervolgens doorbellen.
Voor alle duidelijkheid, bij Olivia wisten wij het geslacht ook, maar kwam de familie niets te weten. Oh, hoe zalig was het om die 10e maart 's ochtends vroeg te bellen naar mijn (schoon)ouders en te zeggen, je kleinDOCHTER is geboren en ze heet Olivia! Maar nu hadden Michael en ik toch al een voorgevoel dat het een meisje zou zijn en door het geslacht te vertellen zouden we de metie, die dit keer geen metie is, en bomma's kunnen intomen qua kledingshopperij. Win-win enal zo'n reveal feest.
De manier waarop reveal feesten in zijn werk gaan is dat je de gynaecoloog het geslacht op een papiertje laat schrijven en dat je dat -zonder spieken!- bij je bakker afgeeft. De bakker maakt vervolgens een taart die aan de buitenkant neutraal is maar vanbinnen gevuld wordt met of blauwe of roze vulling (of in ons geval: blauwe bessen of aardbeien). Omdat een taart alleen uiteraard niet cool genoeg was zochten we online nog naar andere reveal-ideetjes en vonden we ook deze: waterpistolen!!!
We deden een snelle rondvraag in de familie en bleek dat de meesten konden op 15 augustus! Dat associëren wij hier met moederdag en óók met mooi weer, het waterpistolenidee bleef in onze hoofden rondspoken. We timeden de 20-weken echo voor de week vóór 15 augustus, vroegen aan een topcafé of we mochten binnenvallen met 10+ personen, kochten waterpistolen en véél spraychalk. Chanceke dat voor de deur van dat topcafé een plein is waar we naar hartenlust konden schieten! Voor alle zekerheid vroegen we onze favoriete taartenfee Evy of ze een reveal-taart wilde maken. Indien het slecht weer was konden we het zo ontdekken en deden we toch het waterpistolen-idee dan hadden we tenminste al gethematiseerde taart voor erna.
En toen... besloot de gynaecoloog de afspraak te verzetten (stresssssss!) maar konden we terecht bij Chiara. Zij was het die ons dichtgekleefde envelopjes gaf, eentje voor 'den album', eentje voor Bambi's mom en eentje voor vriend T., die de waterpistolen zou vullen.
Vandaag was het dan ein-de-lijk zover. Zo rond half twee vertrokken we gepakt en gezakt in onze 'slechte' kleren met reservekleren, handdoeken, waterpistolen, roze en blauwe bordjes van de Hema, gisteren in zenuwachtigheid gemaakte zwangeremevrouwen-koekjes én onze dichtgeplakte enveloppen met foto's van het geslacht van babytwee richting Mokkakapot. Iedereen was op post toen Evy binnenkwam met de taart. Wegens miezerregen én 3x een 80-plusser present schrapten we met pijn maar vooral zenuwachtigheid in ons hart het waterpistool-idee (sorry T.! Toch dank u dat je een uur van je leven hebt willen geven aan het vullen van onze pistolen!) en wat er toen gebeurde ziet u hier...
En dan ga ik nu nog wat nadenken over namen!!!
5 opmerkingen:
Graag gedaan. Zeker geen verspild uur 😊 .
TopTuub! <3
dikke proficiat, dat gaat geweldig worden!!!
weet ge wat ik dacht bij het zien van je filmpje? amai die heeft energie, de gedachte aan zo een feestje zou me al moe gemaakt hebben in de 2de zwangerschap;;; ik had totaal geen fut; mss omdat vik nog maar 9 maanden was toen ik zwanger was en nog nachtvoeding kreeg
veel plezier!
Maar voor feestjes heb ik altijd meer energie dan voor huishouden hoor! Al moet ik zeggen dat het wel een pak beter is sinds ik niet meer zo misselijk ben en Olivia vrede heeft met het gebrek aan mamamelk vs. 's nachts ettelijke keren komen checken of er toch niet nog een druppeltje was.
Een reactie posten