Rapley

Luiheid, onder die noemer kunnen we het best onze keuze voor Rapley categoriseren. In één zin uitgelegd is de Rapley-methode: het aanbieden van vast voedsel in stukjes als BIJvoeding bij melkvoeding vanaf 6 maanden.

Eerst en vooral, even kaderen: Lang voor ik zwanger was wilde ik wel graag borstvoeding geven (een maand of drie, want dat was toch waar die borsten in de eerste plaats voor dienden, ha! 2j4m later doen ze nog steeds waar ze voor dienen) en was ik helemaal fan van de Babycook, ik ging zo'n ding meteen op mijn geboortelijst zetten zodat ik de prakjes van mijn toekomstig kind snel en gemakkelijk kon maken.

Fast forward naar de ontdekking van de Rapley-methode, nog steeds voor ik zwanger was. Rapley kan gecombineerd worden met kunstvoeding maar wordt in de praktijk het meest met borstvoeding gecombineerd. Rapley is eigenlijk je kind geen prakjes geven maar -na 6 maanden exclusieve melk- of borstvoeding- meteen stukjes geven. En toen ik meer over Rapley begon te lezen (en onrechtstreeks ook meer leerde over borstvoeding) ontdekte ik dat wij dat gewoon het meest logische vonden, een Babycook hebben we nog altijd niet.

Waarom is het zo logisch, hoor ik u al denken? 

Als je wacht tot je kindje 6 maanden is, kan hij/zij al goed alleen (of in een Bumbo-zitje) zitten (niet super-ergonomisch trouwens die Bumbo, maar dat ontdekte ik pas nadat ik hem gekocht had en er fan van was omwille van de wendbaarheid van het ding, gelukkig zat Olivia er altijd maar voor korte periodes in). Kan je kindje het eten ook al zelf naar zijn/haar mond brengen én, niet onbelangrijk: zijn je kindje zijn/haar darmen gewoon meer klaar voor vast voedsel dan op 3/4 maand (lees: minder krampjes).

Maar wat voor mij minstens even hard de doorslag gaf, was dat borstvoeding elke dag anders smaakt, afhankelijk van wat je gegeten hebt en dat je die lijn met Rapley doortrekt. Je leert je kindje namelijk ook de verschillende smaken (en texturen) apart, in plaats van gemixt tot een prutje. Op lange termijn zou dat -volgens de theorie althans- een betere eter moeten opleveren. Ik kan natuurlijk nog geen uitspraken doen over Olivia binnen 10 jaar, maar op dit moment kan ik zeggen dat ze meestal zonder blikken of blozen proeft en vaak nog opeet ook. Of smeert over de tafel en de vloer, maar dat is ook geen probleem want Rapley is ook je kind eten laten ontdekken zonder de druk van het bord MOETEN leegeten, zodat er een goeie relatie is met eten. Het vast voedsel blijft immers de eerste periode BIJvoeding bij de melkvoeding, je wéét dat je kindje nog voldoende voedingsstoffen krijgt op een andere manier dat maakt de bijvoeding minder stressy. 

Tussen 6 maanden en 1 jaar dronk Olivia ook altijd nog haar portie borstvoeding (ongeveer een uurtje) vóór haar bijvoeding en héél geleidelijk aan is borstvoeding meer de bijvoeding geworden bij de vaste voeding. Borstvoeding op vraag kan overigens nooit te veel zijn, het is lichter verteerbaar dan poedermelk en je kindje zal vaker kleinere porties drinken (en dat heeft -even terzijde- vooral voordelen: het is normaal dat je kindje 's nachts wakker wordt om te drinken, dankzij een geweldig ding dat co-sleeper heet, doe je dat in geen tijd half slapend, waardoor je meer slaapt dan wanneer je een fles had moeten maken, verder zijn die nachtvoedingen overigens ook goed voor de preventie van wiegendood, je kindje slaapt minder diep want heeft sneller honger, dus er is minder kans op een slaapapneu). Het is dus zeker niet zo dat je drommeltje na de melk- én bijvoeding overvol zit. 

Tip! In plaats van je kindje met het lepeltje voederen (lees: eten in je kindje te proppen) zoals met papjes doorgaans het geval is kan je het dus -zolang het verder natuurlijk goed bijkomt- rustig laten ontdekken. Doordat je kindje zichzelf voedt, gaat men er bij de Rapley-methode ook vanuit dat kinderen goed kunnen voelen hoeveel ze willen eten en dat ze zich niet overeten (dat is ook aangeleerd gedrag!). Enne voor zij die nog niet tussen de regels lazen, als je kind zelf kan eten wil dat zeggen dat jij als ouder ook je handen vrij hebt om van je maaltijd te genieten! 

Olivia eet dus al bijna 2 jaar gewoon in de mate van het mogelijke van de pot mee. Een bijkomend voordeel, we eten gezonder, ik ben na mijn zwangerschap makkelijk de zwangerschapskilo's (en méér) kwijtgeraakt. Maar bovenal ben ik er etiketten van gaan lezen. Ik probeer zo weinig mogelijk suiker, zout en vieze kleurstoffen voor te schotelen én zoveel mogelijk écht eten en ik hoef geen 3 (veggie, vlees & baby) aparte potjes te koken.

Win-win.

En hoe de platvanolivia er dan concreet uitzag/uitziet, dat lees je hier! 

12 september 2013, Olivia, 6 maanden en 2 dagen oud, dag 2 van bijvoeding.