Terugblik op december: Tradities

December is natuurlijk ook de maand van de tradities: Sinterklaas, de kerstboom optuigen, het kerstfeest zelf, nieuwjaarsbrieven maken, later ook schrijven en misschien zelfs volgend jaar al: voorlezen(!), pakjes uitpakken,...

Wanneer je een kindje krijgt ga je nadenken welke tradities thuis in ere gehouden werden en welke je in je eigen gezin wil verderzetten (voor mij persoonlijk: kiezen wat je wil eten op je verjaardag, voorlezen voor het slapengaan en een overlevingspakket mét reisdagboek tijdens lange autoreizen, om maar een paar voorbeelden te geven).

Maar het is bijgevolg ook het uitgelezen moment om tradities te verzinnen of over te nemen van je lief en zijn/haar familie. En déze te installeren als nieuwe traditie voor jouw gezin. (In de hoop dat die dan weer op hun beurt door jouw kinderen meegenomen worden).

Zo willen wij bijvoorbeeld halfjaardagen vieren, compleet met een halve taart enal (lees: bak een hele taart, snijd ze in 2 en zet de helften op elkaar, versier met frosting). Zéker voor kindjes die in december verjaren is dat toch een geniaal idee: een klein cadeautje, een liedje en een stuk cake, halverwege het jaar. Op de échte verjaardagen wil ik dan weer kunst cadeau doen. Vorig jaar maakte Nina een mooi bord voor Olivia en ik ben druk aan het debatteren met mezelf wat het dit jaar gaat worden...

Eén van de tradities die mijn mama in ere hield toen ik opgroeide was de adventskalender. Tussen 1 en 24 december mochten mijn zus en ik dagelijks een pakje afknippen en openen. Soms was dat een koekje, soms een klein speelgoedje en op 6 en 24 december was het een duurder cadeautje. Dit is één van de tradities waarvan ik blij ben dat ze jaar in jaar uit bestond toen ik opgroeide en die ik graag wil verderzetten voor Olivia. En blijkbaar ben ik niet de enige, dit jaar kwam mijn mama begin december aanzetten met onze oude getrouwe (door haarzelf haar mama, mijn bomma, geborduurde) kalender vol met pakjes voor ons prutsje. Super toch!

Noot bij de foto: december is duidelijk niet de maand om foto's te nemen. Boe voor het gebrek aan daglicht!

We haalden onze NYCprints weg en hingen de adventskalender op een prominente plaats in onze living. De eerste 2 dagen was het wel moeilijk, die nieuwe traditie. Om verschillende redenen, trouwens: zo maar 1 pakje per keer mogen openen, dat is niet leuk, zeker niet als er nog 20+ pakjes aan de kalender hangen. Gelukkig heeft Olivia haar loopfiets maar een keer of drie voor de adventskalender gezet in de hoop zo een klimrek te maken en bij de pakjes te geraken. En was ze na een dag of 4 wel gewend aan het ene pakje per keer-systeem.

En ook, HOE open je een pakje? Tegen het einde van de maand was ze -uiteraard- een pro. En dat kwam goed uit want tijdens de kerst- en nieuwjaarsfeesten her en der heeft ze ongeveer élk pakje open gemaakt, als je geluk had vond ze de buit niet interessant en kon je daarna over je cadeau beschikken. Soms had je pech en moest je haar afleiden met nieuwe cadeautjes.

Cadeautjes van de adventskalender van mijn mama waren onder andere: haar favoriete mangorepen, haar favoriete fruitdrankjes, Jip en Janneke haarspeldjes, een Sinterklaasdiadeem (uiteraard op 6 december) en een tekenblok met wasco's (op 24 december).

En zo zag het er dan ongeveer uit, onze kerstuitstalling.

Het kleine plastic Hema-Kerstboompje van de nieuwjaarskaart hadden we toch al in huis (ik zou geld geven voor groot en écht maar dat is met onze katers helaas geen optie) dus dat werd versierd met de lampjes van het nieuwjaarskaartje van 2013.

En dan was er nog die andere decembertraditie: Het kerststalleke van Bonneke.

Het Bonneke van Michael heeft ons dat een paar jaar geleden gegeven en sindsdien zetten we het -hoewel we eigenlijk niet gelovig zijn- elk jaar. Het was het eerste dure cadeau dat ze zichzelf kocht na haar huwelijk. Echte vintage dus. Zo schoon van Bonneke dat ze het aan ons gezinnetje heeft toevertrouwd, vind ik. Ik zag haar ogen blinken toen ze tijdens het uitgesteld Sinterklaasfeestje binnenkwam en haar stal zag schitteren op de kast. Zij is immers wél gelovig en voor haar is het belangrijk dat Olivia de verhalen van Jezus kent. Zo gezegd, zo gedaan.

Olivia mocht moest ons helpen het stalletje in te laden. Dat er in de loop van de maand ook af en toe een Nijntje en een SuperMario in de stal opdoken en dat ook Caspar ergens in december door een val zijn hoofd verloor (niets wat een drupje lijm niet kon herstellen, gelukkig) nemen we er maar bij.

Andere decembertradities, zoals daar zijn: familiebezoekjes met eten, eten en nog meer eten en pakjes en nog meer pakjes werden uiteraard ook in ere gehouden...

BAM! Dat was wat ik nog te zeggen en tonen had. Bij deze ben ik helemaal klaar voor een nieuw jaar met nieuwe avonturen!