Feestweek 2014

Aan alle mooie dingen komt een eind, zo ook aan feestweek 2014. Eind april is het hier altijd van dattum, 4 verjaardagen (al wordt de helft slechts met een bakje Sheba gevierd), een jaartje langer samen en -dit jaar- ook nog een zusjesdagje.

En dat het een goeike was, die feestweek.

 

22 april, ook wel de verjaardag van Michael en ons 9-jarig jubileum, werd er van uitgebreid ontbijt en Ikea gedaan. 's Avonds aten we alweer héérlijke (uithaal-)Kioku. Er zijn weinig dingen zo plezant als Olijfje sushi te zien verslinden. 's Avonds was onze kleine goofball overigens ook totaal in haar element, zelf lachen, klimmen en ons doen schaterlachen. Check.

Vrijdag 25 april deden we van zusjesdagje, na een vluchtig Starbucks-ontbijt stond een workshop 'tas met exotische knipoog' bij Veritas op het programma. We kozen voor een omkeerbaar exemplaar (Esther de rode en ik de blauwe) en dankzij de goede begeleiding (onze naaikunsten beperkten zich voor deze workshop tot slabbetjes) lukte dat wonderwel. Zélfs zonder slaap, maar dat is een ander verhaal. Binnenkort gaan we voor een rokje. Ik hou u op de hoogte van hoe dat verloopt... Toen we bijna klaar waren vergezelden Michael en Olijfje ons voor een hamburger bij Ellis burger. 't Was de eerste keer en ik geef u even mijn bescheiden mening: de burgers waren smakelijk en de frietjes perfect gebakken, maar volgens mij kunt ge prijs/kwaliteit betere burgers krijgen indestad.

Gisteren was het dan mijn beurt om jarig te zijn, na een heerlijk bad met Olivia, vertrokken we richting Standaard Boekhandel, want fb had mij verteld dat ene Mme en een andere Dorien daar zouden signeren. Een kort babbeltje later stonden er 2 handtekeningen in mijn laatste nieuwe boek. Eentje waar ik overigens al twee keer een succesgerecht uit maakte en dat terwijl ik hem nog maar een week of 2 in mijn bezit heb. Iedereen zonder moestuin ook naar de boekenwinkel alsgetmijvraagt.

Vervolgens trokken we naar Tinsel, want dat moest ik nu ook een keer proberen. De pancakes waren heerlijk fluffy, dat vond Olijfje ook zoals u op bovenstaande foto kan zien. En ook het zelfgebakken brood en de limonades waren héérlijk (hun parmezaans ei ga ik hier zo dadelijk namaken met een pistoletje: ei, aceto balsamico, tomaat, parmezaan en rucola - Topcombo!). Maar de mensen aan de tafel achter ons werden superonvriendelijk behandeld door één van de koks dus dat maakte dat wij al het gevoel hadden dat we blij mochten zijn dat er tegen ons vriendelijk werd gedaan, en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Daarna gingen we nog even naar mijn favorietste winkel. En vervolgens terug naar huis waar we van Italiaanse avondmaaltijd deden, een goeie season's finale zagen en we den box afbraken & ik nog maar eens te kleine kleertjes in curverboxen sorteerde. Ik word oud en zij wordt groot. En als u mij niet wil geloven dan bekijkt u het volgende filmpje maar. Olivia heeft sinds de feestweek ook een nieuw trucske, dat we gisteravond eindelijk op film hebben kunnen vastleggen. Eind april 2014, exciting times hier ten huize indestad.

#draagliefde - deel2

Voor wie na het lezen van de vorige #draagliefde-post al druk begon te googlen en de bomen door het draagbos niet meer ziet. Op de website van Kiind magazine staat een duidelijk overzicht met de verschillen tussen een geweven doek, een rekbare doek, een SSC, een mei tai en een ringsling.

Maar voor u in zeven haasten naar de babywinkel loopt ook nog even dit: doe uzelf en uw kindje een plezier en investeer meteen in een ergonomische drager, geen Lodger shelter, Babybjörn, Stokke, Kipling, Chicco,... dus. Om te checken of een drager ergonomisch is moet je vooral op 2 verschillende dingen letten:

Ten eerste: Zit je kindje in kikker- of M-houding? Met andere woorden, gaat de stof van knieholte tot knieholte en zitten de knieën hoger dan de poep? Wanneer dat niet het geval is sluit de heupkom niet en kan je bij veelvuldig dragen heupdysplasie veroorzaken. Meer info vind je op de site van het internationaal heupdysplasie instituut. Al doen onderstaande prentjes -die ik eigenhandig van hun site heb gestolen- ook al het verhaal:

Ten tweede: Is het rugpand zacht en kan het kindje met de natuurlijke bolling van de rug in de drager zitten? Eén van de redenen trouwens waarom voorwaarts dragen vanuit ergonomisch oogpunt afgeraden wordt. De bolling van de rug kan dan onmogelijk plaatsvinden en alle gewicht komt op de heupjes terecht. Om nog maar te zwijgen over het feit dat je kindje zich niet kan afwenden van alle prikkels die op hem/haar afkomen. Als je kindje wil rondkijken is rugdragen of heupdragen de betere keuze. (Om dezelfde reden is langdurig in een maxicosi(-kinderwagen) zitten overigens ook slecht voor heupjes en rug, beter ergonomisch dragen of een échte kinderwagen kopen dus. Trouwens, ook niet-ergonomisch zijn loopwagentjes en van die deur-bouncers waar kindjes in hangen. Hier komen ze enkel om die reden al niet in huis, dat die loopwagentjes daarbij meestal ook nog spuuglelijk zijn is een bijkomstige meevaller.)

Wanneer je de houding van je kindje tot slot helemaal goed wil hebben moet je ook zorgen dat je kindje op kusafstand zit, de knietjes zitten dan meestal ter hoogte van je navel. Meer tips over de beste (meest ergonomische) houding in een draagdoek of -zak vind je hier. 

Wij dragen inmiddels sinds een jaar, de eerste draagfoto dateert van 16 april 2013 en hoewel ik ons verre van expert beschouw (daarvoor zijn er draagconsulenten) heb ik intussen toch al heel wat opgezocht en kan ik al een woordje meepraten in de draag-groepen op Facebook en elders. Vandaar deze blogposts. Waar de dames in die Facebookgroepen het overigens ook vaak en graag hebben is hun 'stash'. Wel wij hebben er ook eentje, een redelijk kleine als ik vergelijk met anderen, maar daarom niet minder fijn: 

Babylonia Tricot Slen - de meest bekende rekbare doek (ook wel een stuk stof van een dikke 4m. lang), rekt mee en is behoorlijk warm.

Tip: Hoewel in het boekje staat dat je er gerust mee kan kommadragen en rugdragen, doe je dat beter niet. Kommahouding wordt tegenwoordig afgeraden omdat dat ten eerste ook weer niet oké is voor de ontwikkeling van de heupjes en, en dat is helemaal belangrijk, omdat wanneer de kin op de borst ligt, de luchtpijp van zo'n drommeltje afgesloten kan worden. Rugdragen doe je beter niet omwille van dit.

Tip: Zo gauw je kindje wat zwaarder wordt zakt deze doek nogal door en kan je beter overstappen op een geweven doek.

 

Toen ik nog niet wist dat kommahouding, not done is. Oeps.

 

 

Met een spuugdoekje in de bovenrail gedraaid als neksteun.

Calin Bleu Olive - een geweven doek, maat 6 (ook wel een ander stuk stof van een dikke 4m.), rekt niet mee en staat bekend als dunne draagdoek, ideaal voor warme dagen of binnenshuis, hiermee kan je wel buik- én rugdragen.
 

  

Oscha Okinami Sia - ook een geweven doek, maat 6, gemaakt van een blend van katoen en wilde zijde, iets dikker en vooral duurder dan de Calin Bleu, maar oh zo mooi.

Ergobaby Original Kaki - een soft structured carrier ofte SSC (een rugzakachtigmodel met clips), ook wel door iedereen in Japan gebruikt en alleen daarom al de favoriet van Michael.

 

Update: intussen ook nog een doek maat 4 (Oscha Sekai Aurora) om bijvoorbeeld met mijn ringslingringen een no-sew ringsling te maken, een échte ringsling (Little Frog Azurite) en een tula toddler aan onze stash toegevoegd.

Misschien moet ik de persoon die mij afgelopen week 'een draagverslaafde' noemde dan toch gelijk geven. Oeps...



------------------------------------------------------------------------------
Meer weten over dragen (als deel van natuurlijk ouderschap / attachment parenting)?

• Pinterest - mijn draagprikbord 
• Betaalbare (tussen de 50-100euro) doekenmerken zijn oa. Keppeke, Yaro slings, Amazonas, Calin Bleu, Hoppediz, Bloomy loom, Little frog, Girasol... Bij Slingomama, Mevrouw Mus, Mammies&Pappies en Ooiebeest kan je oa. deze (en andere) doeken kopen. Of huur er eens een bij de draag-o-theek, dan weet je meteen of het iets voor jou is
• Met vragen over hoe je moet knopen kijk je best in de 'handleidingen' die bij de wraps zitten. Al kan je ook altijd terecht op youtube, met zoektermen als rekbare draagdoek, FWCC (front wrap cross carry, een buikknoop) of Ruck (de makkelijkste rugknoop) kom je al een heel eind. De filmpjes van webkim zijn goed uitgelegd, maar ook aan die van draagdoekmama heb ik al veel gehad. En aan deze, uit het leven gegrepen. Voorbeeldjes van hoe je er post-knoop uit zou moeten zien vind je hier.
• Lukt het knopen niet goed en wil je graag live bijstand, volg dan een draagworkshop (google is uw vriend) of roep de hulp in van een draagconsulent.
• Praatgroepen & Fora voor de dragende ouder zijn er ook:  
• Dragen en voeden 
• Op Facebook: Antwerpse borstvoedings en dragende mama's, Dragen voor beginners
• Draagdoekenmarkt (fbgroep voor verkoop en aankoop van dragers)
• Verder heeft ook elk zichzelf respecterend merk wel een fbgroep waar je je doeken van dat bepaalde merk te ruil/te koop kan aanbieden.

Veel draagplezier!

#draagliefde - deel1

Wij houden van ons draaggerief. Inderdaad, gerief. We zijn begonnen met een tricot slen & een Ergo, ergens in week 6 in allerijl zelf van onze geboortelijst gekocht omdat ik met een lief refluxkindje dat alleen maar rechtgehouden wilde worden en echt.niet.ging.liggen.om.te.slapen. gewoon niets gedaan kreeg (lees: zelfs geen hand over had om mijn eigen boterhammeke te smeren als Michael ging werken).

de eerste keren...

Al waren die eerste keren knopen op zijn minst: bloed, zweet en tranen. Zowel bij mij als bij Olijfje. Nu nog trouwens, zo comfortabel als ik ben met buikknopen, zo nieuw en onwennig is rugknopen. Maar we'll get there, mede dankzij het draagconsult van vorige week. We weten nu precies hoe alles zou moeten zitten en aanvoelen. Zijn geld meer dan waard alsgetmijvraagt, vooral aangezien ondergetekende een gebrek aan geduld heeft om uit te vissen hoe ze moet rugdragen op basis van youtubefilmpjes alleen. Ineens de tips & tricks leren én kunnen oefenen met een draagpop tot je je zeker genoeg voelt om je kindje op je rug te zwieren. Ik zou het zo opnieuw doen.

Eigenlijk wist ik nog voor ik ook maar één keer gedragen had, dat ik het heerlijk zou vinden. Wat ik vooral in't begin fijn vond aan een kindje in de doek, was dat het me deed denken aan die buik waar ik naar mijn gevoel veel te snel en onverwacht afscheid van heb moeten nemen (inderdaad, ik ben zo een van die vreemde vrouwen die zwanger zijn tot op het laatste moment, ondanks alle kleine ongemakjes, vooral héérlijk vond). En dan heb ik het niet eens over de dingen die ge gedaan krijgt als je je kindje op je buik hebt hangen hebt. Ok, toegegeven, de wasmachine & het onderste van de afwasmachine uitladen, tandenpoetsen, douchen en kolven zijn vrij onmogelijk maar verder is ongeveer alles fair game. Gemakkelijk zat.

 Niet zwanger, al lijkt het wel zo.

 

En ook voor Olivia zelf zijn de voordelen moeilijk allemaal op te sommen, maar ik probeer. Ze gaf tijdens haar refluxperiode zoveel minder over wanneer ze rechtop kon slapen, ze kon de babykrampjes goed aan (haar buikje werd immers lekker warm gehouden en gemasseerd door bewegingen), ze sliep meteen veel beter (in de buik trouwens ook: actief zo gauw ik op de zetel zat te niksen maar rustig wanneer ik van hot naar her holde) en langer (lees: in de doek kon ze zichzelf niet wakker slaan met een wild en ongecontroleerd bewegend armpje of beentje). Maar ook haar hoofd hield ze al heel snel goed recht (in het begin draaide ik wel een washandje of tetradoekje in de bovenste doekbaan als hoofdsteun), haar hoofdje dat trouwens nooit is afgeplat, ook al dankzij de doek (en haar zijligkussen in bed). Ook Olivia is fan, het duurde namelijk écht niet lang of mevrouwtje deed alle slaapjes gedurende de dag in de doek (of aan de borst), of in de doek én aan de borst, van multitasken gesproken. Nu, met 13 maanden, is het nog steeds is het haar meest geprefereerde slaapplaats.

 

En voor u vraagt of dat dan niet zwaar is, zo'n drommeltje dagelijks meermaals dragen tijdens haar slaapje. Hier al het antwoord: totaal niet. Als je vroeg begint, oefen je al de spieren die je nodig hebt om ook met een zwaarder kindje te kunnen dragen. Verder heb ik ook geen bekkeninstabiliteit en zo van die akelige dingen, dus dat helpt, en kan ik u meedelen dat Olijfje+doek+mezelf op dit moment qua gewicht slechts in de buurt beginnen te komen van mezelf op mijn zwangerst en toen lukte vooruitkomen en fietsen en werken ook nog zonder al te veel problemen.

 

 

Maar ik dwaal af, terug naar de voordelen: door het dragen leer je je kindje snel beter kennen, je leert signalen opvangen en ook voor je kindje is vlakbij jouw stem en geur zijn fijn. Verder is huid-op-huidcontact is onmisbaar voor een goede borstvoedingsstart (hechting!) en ook dat gebeurt moeiteloos wanneer je je kindje in't begin vaak draagt (als je de deur niet uit moet en er geen bezoek komt zijn pamper, BH & doek die eerste dagen qua kleding ruim voldoende, je draagdoek telt als een kledingstuk en indien nodig zet je de verwarming gewoon wat harder).

Tot slot zou het dragen ook een positief effect hebben wanneer we spreken over wiegendood. Doordat je kindje vlakbij jou hangt reguleert het zijn/haar ademhaling naar de jouwe. De kans dat je kindje een apneu (ademstilstand) doormaakt is er nog steeds, maar de kans is groter dat het opnieuw zal beginnen ademen. Zijn/haar ademhaling wordt immers geprikkeld door de bewegingen die jij maakt (in tegenstelling tot wanneer je kindje alleen in een bed zou liggen). En zelfs al is dat maar een halve waarheid, dan nog is dat in mijn hoofd in elk geval beter dan niets.

  

 

  
Voor wie toch nog zou twijfelen, een paar links: De logica van het dragen. Wij zijn draaglingen, dragen zit ingebakken in ons, omdat onze kleintjes hulpeloos zijn. Of bekijk dit filmpje en bedenk eens op welke manier u graag de wereld wil ontdekken. Als je als draagouder de wereld wil ontdekken is de draagdoek overigens trouwens ook een gerief. Toen Olijfje nog niet op het fietsstoeltje kon en ik met de tram naar de stad ging kon ik altijd meteen opstappen als ze in de doek zat. Met de kinderwagen (een redelijk brede: Mountain Buggy - Urban jungle, overigens héél tevreden over) moest ik soms verschillende trams laten voorbijgaan voor de 'juiste' tram passeerde (lees: een nieuwe, zonder trapjes). Nog steeds niet helemaal overtuigd? Hier hoort u bijna exact hetzelfde verhaal van iemand anders. Overtuigd? Maak dan maar dat u mijn babywearing pinterest bord begint te volgen.

 

#besteaankoopvan2014

Begin dit jaar namen wij een gezinsabonnement op de Zoo, voor 179 euro hebben wij nu 365 dagen onbeperkt toegang. We zijn inmiddels al talloze keren geweest, logisch want het weer was mooi de laatste weken, wij hebben geen tuin, onregelmatige werkuren (lees: vaak overdag vrij) en wonen vlakbij. En dat er vanalles te zien is, dat kan ik u bewijzen. Op mijn gsm kan je sinds kort slechts 3 categorieën van foto's terugvinden: eten, Olivia of beesten in de zoo.

visjes

een vogel was druk bezig dromedarisvacht te verzamelen, je ziet het niet zo goed maar hij zit op de poep van de onderste dromedaris en zijn stash ligt midden onderaan op de foto

brilberen (op het gesjorde platform)

apen kijken

moe van het beesten kijken, en ook haar nieuw zonnehoedje van de Zeeman

de eerste keer naar de zeeleeuwenshow

pinguïns

stokstaartjes

een tijger die een duif (rechts op foto, op het tweede trapje) in de gaten kreeg en deed alsof ie een poes was (de duif was sneller trouwens)

Zei ik al dat wij vlakbij wonen? Gemakkelijk zat dus, we doen thuis van pamper-vervanging, zwieren Olivia in haar fietsstoeltje, gooien de draagzak in de mand van de fiets en 10 minuten later staan wij in de zoo. Soms voor een half uurtje voor't werk en soms langer op onze vrije dagen...

Onlangs gingen we trouwens naar Planckendael. En daar waren we zo mogelijk nóg meer van onder de indruk, zo mooi aangelegd enal. Zielige kotjes zijn écht niet meer van deze tijd en ik ben blij dat ons abonnement toch een beetje kan bijdragen aan mooie nieuwe verblijven zoals dat van de pinguïns en flamingo's.

 

 

Het verblijf van de cavia's daarentegen zag er wel nog wat shabby uit, maar met een raampje op Olivia-hoogte was het wat haar betreft toch behoorlijk geslaagd.

 

En dan heb ik het nog niet gehad over de speeltuinen! 

 

Of over hoe ik van de plaatjes met uitleg slimmer word, binnenkort mag u mij alles vragen over dieren. Verder verzuchten we ook regelmatig tegen elkaar hoe tof het wel zal zijn als Olivia veel dieren gaat (her)kennen. Helaas is tot nader order het enige woord dat Olivia voor elk dier (en mens en voorwerp) gebruikt 'poesje'. Nog een beetje werk aan dat dieren herkennen dus. Nuja, we bekijken het positief. Hoe meer koeken Olivia op verplaatsing eet, hoe properder ons huis. Nen tactiek gelijk nen andere om van dat gezinsabonnement gebruik te maken alsgetmijvraagt...

Tot in de zoo!