Dat we er met z'n allen wat meer van moeten genieten, van't leven.
Want dat het zó gedaan kan zijn.
En dat zeg ik niet omdat het mijn steeds van leven genietende bompa zijn verjaardag was vandaag (de mens had het verdorie heerlijk gevonden, had ie nog 3 gezonde jaren aan dat leven kunnen bijplakken). Of omdat er gisteren zo'n tragisch ongeluk gebeurde -wat verschrikkelijk is, 't zal uw kind maar zijn- maar het blijft -als ik eerlijk ben, en dat ben ik deze week- een ver van mijn bed show.
Maar omdat ik weet dat het er voor een lief vriendinnetje van mijn zus niet meer inzit, gezellig bijbabbelen met háár zus. En ik daar 6 maanden later wél nog veel aan moet denken, vooral als ik, zoals dit weekend, zoals vroeger, naast de mijne zit op de achterbank in de auto, en voel hoe gezellig dat is, hoe hard ik dat nodig heb, ook. En dat het voor haar vriendinnetje en haar familie ongetwijfeld opnieuw pijnlijk was vandaag.
Daarom.
Voor wie ook zit te overpeinzen of het nog wel kan, bloggen vandaag.
Ga eens lezen bij Rini.
Mijn andere, minder serieuze meningen houdt u uiteraard nog te goed.
Wie op één plaats de wijverij wil bijlezen moet naar wijvenblogs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten