De dag waarop wij een brood én een huis kochten (op de sleutel is het nog een tiental dagen wachten).
Maar ook de dag waarop wij, in de euforie van dit alles, te horen kregen dat een kennis van mijn zus (de zus van één van haar liefste vriendinnetjes) vanmorgen in een zwaar verkeersongeluk omkwam. 22 jaar, begot.
En toen moest ik ineens denken aan Mikey. Mikey, de man van Jennie {foodblogster} overleed afgelopen zomer plots. Lezers en vrienden die vroegen of ze iets konden doen om te helpen maande Jennie aan om een taart te bakken. Bij voorkeur een peanut butter pie want dat was Mikey's favoriet.
Eens gebakken moest je je taart delen met je liefste(n), ter ere van Mikey.
Eens gebakken moest je je taart delen met je liefste(n), ter ere van Mikey.
Ik vond dat meteen een geweldig mooi idee maar heb geen taart gebakken toen... geen tijd.
Vanavond bakte ik wél een kruimelcake.
Omdat je eigenlijk voor sommige dingen gewoon tijd moet maken.
Omdat je eigenlijk voor sommige dingen gewoon tijd moet maken.
2 opmerkingen:
Lieve naamgenoot
Ik schrijf het hier vast te weinig, maar ik ben een stiekeme bewonderaar van je schrijfsels. Om de zoveel tijd kom ik hier nog eens genieten van je avonturen, verhalen en creatieve uitspattingen. Gewoon... omdat het geweldig ontspannend is! Moest ik even kwijt!XXX
Danku! Altijd vrolijk om zulke complimenten te lezen als je véél te vroeg met een grote tas koffie de slaap uit je ogen probeert te wrijven! xxx
Een reactie posten