Olijfje spreekt

Eigenlijk zou ik elke dag een blogpost kunnen vullen met wat Olivia allemaal zegt... Maar omdat dat ons te ver zou leiden, bij deze een best of van wat ze de laatste 2 maanden allemaal heeft uitgekraamd (en ik tijdig heb kunnen noteren).

-Mama, kusjes zijn hartjes van je mond. 

-Ik ga dat vertellen tegen mijn kinderen. 
(de kindjes van de klas)

-Waarom zijn er wippertjes? 
(ruitenwissers)

-Ik was eens aan't dachten. 

-Het was een lelijke Sint op school.

-Mama, kijk! De Sint heeft dezelfde plakband als jij.
(really, nu al?!)

-Mijn eten is al ingezakt. 
(lees: ik wil nu snoepen.)

-Nu gaan we een beetje lauw vliegen.
(ze wil wel door de lucht vliegen maar niet te snel) 

-Olivia ziet Prince op het jaaroverzicht van Karrewiet: 'Oh, dat is een rare mevrouw.' 
S: 'Dat is een meneer, Olivia.' 
O: 'Dan heeft hij wel een mevrouwengezicht hoor.' 

-Olivia kijkt 'Als het binnenregent' van K3: 'Mama, K3 weet niet goed wat ze moeten doen als het regent, dan moet je onder het afdak staan dan word je niet nat.' 

-Olivia kijkt 'Alle kleuren' met de originele K3 bezetting, ze roept verbaasd: 'Mama, K3 is nu al groot geworden!'

-Olivia kijkt -gelukkig- ook naar de liedjes van de Kapitein: Kijk mama, de Kapitein heeft een patoe op zijn arm. 

-Kom, we gaan kerkje spelen. 
(Totaal géén idee waar ze dat vandaan haalt. Zeker niet van bij ons en ik denk dat 80% van haar klasgenootjes moslim zijn.)

-O: Mama, toen jij nog een kindje was, zat ik nog in je buik hé. 
S: Ja. 
O: Waarom gaat dat zo in het leven? 
(WTF)
S: Omdat je buik nu nog niet groot genoeg is voor een kindje. 
O: Jamaar, ik ben wel al mama van Robin (haar pop) hé. 
S: Ja schat, dat wel. En als je groot bent dan kan je een kindje maken. 
O (verontwaardigd): Máken? Ik wil een kindje KRIJGEN.

En dan over mijn vegetarisme. Het lijkt wel alsof dat finaal doorgedrongen is. Tegen Michael zei ze: 'Sommige mamaatjes eten geen vleesje, sommige mamaatjes eten wel vleesje. Zo gaat dat met mamaatjes.' Ik had nooit gedacht dat ik mijn keuzes al zou moeten verdedigen tegenover die bijna-vier-jarige. Zo ongeveer dagelijks word ik er aan herinnerd dat ze het niet eens is, want minstens één keer per avondmaal krijg ik -naast mijn veggie vleesje- volgende oneliner op mijn bord: 'Ik ga een mama worden die wél vlees eet.' Geen verrassing want een vleeseter is ze. Als je haar vraagt wat ze 's avonds wil eten is het antwoord standaard: 'Spek.' Toen ze onlangs vroeg wat het rode stukje in haar vlees was, zag ik mijn kans schoon. Ik antwoordde dat het het bloed van het diertje was. Ze reageert niet. Ik doe inwendige vreugdedansjes. Vijf minuutjes later zegt ze plots. 'Oh mama, dat diertje heeft écht lekker bloed.'

Het is toch ok voor jullie dat ik dan nu wat in een hoekje ga zitten huilen hé?

Meer sprekende Olijfjes vind je hier.