De kraamweek van Leon

De eerste week van Leon zit er al een dikke week op, hoog tijd voor een update. De kraamweek van Olivia werd afgesloten met een inderhaast gehuurde kolf omdat ze teveel afgevallen was. Maar niets daarvan deze keer. Leon begon gewoon bij te komen vanaf dag 2 en op dag 4 zat ie 40 gram over zijn geboortegewicht (ter vergelijk: bij Olivia duurde dat 2 -miserabel lange- weken). Heerlijk, dat moederschap, als alles zo verloopt.

              

1 januari

Het was zelfs zo erg dat Michael en ik bij vroedvrouwman Tom kloegen, dat wij ons zorgen maakten, over het feit dat wij ons géén zorgen maakten. (Wel de beste manier van zorgen maken, alsgetmijvraagt.) Bij Olivia waren er die eerste weken ettelijke notaboekjes die voedingstijden, gekolfde mililiters, plaspampers, gewicht voor en na de voeding en slaapjes minutieus bijhielden, nu is er voeden op verzoek in de beste zin van het woord. Geen schema's, geen horloges, geen weegschaal, (nog) geen kolf. Sarah, de controlefreak moest er even aan wennen, maar het loslaten is heerlijk, de rust in mijn hoofd die ik ervoor in ruil kreeg is geweldig, mede dankzij Tom en Michael, die er een sport van maakten elke muizenis zo snel mogelijk te bezweren.  

3 januari

Behalve gevuld met: eten, bijkomen, slapen en pampers bevuilen, werd die eerste week dan ook nog eens afgesloten met een afgevallen naveltje. Topkerel, die Leon van ons. 

2 januari

Mijn postpartum-herstel verliep al even vlot, ik sta er zelf nog van versteld. Ik heb maar 1 keer 'ruzie' gekregen van Andrea dat ik het rustiger aan moest doen, had maar twee dagen en nachten pijnlijke naweeën en kreeg amper een halve kloof (wat Leon meteen de eerste nacht de bijnaam "Leon, de verschrikkelijke vacuümmaker" opleverde). Die kloof verdween vervolgens als sneeuw voor de zon nadat ik een nieuwe voedingshouding leerde van Tom (biological nurturing for the win!). Verder had ik natuurlijk wel wat last van mijn hechting en was ik ook nog -zoals verwacht- één dag superemo. Yay! Hormonen! Maar ik had slechts 2 huilbuien, dat zijn er, losjes geschat, zo'n 300 minder dan tijdens die eerste week met Olivia. En op dag 3, kraamtraandag, was er tenslotte ook nog stuwing...

4 januari

Om stuwing te verminderen kan ik u trouwens ook ten stelligste een enthousiast Olijfje aanraden. Blij dat er terug welig vloeiende melk was, offerde ze zich op om mijn borsten leeg te drinken. Sinds die derde dag (de eerste dag sinds de bevalling waarop ze opnieuw dronk) is er hier dagelijks een moment waarop ze liefjes vraagt of ze even samen met Leon mag drinken. Ze houdt dan allerschattigst zijn handje vast terwijl ze samen hun mamamelkje drinken. Een van de eerste keren stopte ze na een paar slokken en zei ze, dat is gezellig hé mama. I couldn't agree more. Full-time tandemen zullen we dan waarschijnlijk nooit doen, maar zo eens per dag dat momentje met drie... top!

20 januari 2015

Al kan ik u eveneens melden dat dat niet betekent dat het hier altijd peis en vree is. Nacht één was meteen onze vuurdoop: Tijdens de middernachtelijke pampervervanging, huilde Leon (ahja, want pampervervanging!) en bewoog hij wild met zijn handjes (met vlijmscherpe pasgeboren baby-nageltjes). Olivia -die op de eerste rij zat- werd in haar gezicht gekrabd. Resultaat: twee simultaan huilende kinderen.

Gelukkig slapen ze meer simultaan dan dat ze huilen. 

13 januari 2015

Een roze wolk. Ik was er van overtuigd dat het niet bestond, maar ik kom op mijn woorden terug. Tijdens de kraamweek, nog on top of the world na mijn fijne thuisbevalling, deden we dus vooral van veel geknuffel met die naar verse baby ruikende Leon (want hij werd pas na 10 dagen voor de eerste keer gewassen). Geknuffel op alle mogelijke manieren trouwens, Leon lag ettelijke keren huid-op-huid met Michael of mezelf en woonde zo ongeveer 24/7 in onze armen. Al werd ie ook gedragen, want mensenbaby's zijn draaglingen (nog meer over dragen: hier en hier). Hij zat die eerste week verschillende keren kort in een slordig geknoopte doek. Knopen met een newborn was toch weer even wennen, aangezien ik vorige keer pas na 6 weken mijn eerste -zeker niet laatste- doek kocht. We zijn nu bijna drie weken ver, intussen zit het knopen me terug in de vingers en kan ik de keren in de doek(en) al niet meer op twee handen tellen.

2 januari

Ik heb ervan genoten, van de kraamweek. Ik kan niet genoeg blijven herhalen hoe anders mijn eigen mindset was, door het overtijd gaan en het vroeger stoppen met werken. Zo hard ik er met Olivia niet klaar voor was, zo klaar was ik nu om mij op te sluiten in die kleine wereld. De eerste drie dagen kwam er veel bezoek (naaste familie) maar daarna werd het rustiger en konden wij ons terugplooien op ons gezinnetje: het zoeken naar een nieuwe routine, voeden, snuffelen, knuffelen en binnen zitten met een baby aan de borst, een borstvoedingsthee en wat kraamkostlekkers in mijn hand (met dank aan onder andere Alexia, mamaHélène, metieKikiLien en MetieEsther voor dat laatste). Het was héérlijk om Leon zijn gezichtjes en maniertjes te ontdekken, met Michael & Olivia aan mijn zij en Tom als hulplijn. Het contrast kon écht niet groter zijn, bij Olivia heb ik die eerste week gebedeld om eens naar de bakker te mogen gaan, ik vond het beklemmend, dat binnen zitten. Nu vond ik de uitstap naar de pediater al bijna stom omdat ik nog niet klaar was om mijn pyjamabroek te ruilen voor een jeans. Omdat ik nog geen deel wilde uitmaken van de échte wereld. We deden wel van 2 vliegen in één klap en gingen ook langs in de klas van Olivia, die superblij was dat ze haar broer aan iedereen kon laten zien.

7 januari

Behalve zetelhangen en knuffelen met Leon heb ik die eerste week ook mijn eigen lichaam wat extra vertroeteld. Toch niet niets, zo een baby maken, op de wereld zetten en voeden, denk ik dan. Het is waarschijnlijk weer een rare afwijking van mij, maar geuren zijn héél vaak de trigger voor herinneringen. De geur van Aesop's Geranium leaf body cleanser is voor eeuwig en altijd verbonden met die warrige, verse mama douchekes bij Olivia (én met Japan, maar dat is een ander verhaal). Ik was dus superblij toen mijn zus afgelopen zomer vanuit Parijs een bus Aesop shampoo meebracht voor ons en ik voor mijn moederdag van Michael een heus Aesop pretpakket (douchegel! bodylotion! lipbalsem!) kreeg. Ik bewaarde alles zorgvuldig en ben het nu in sneltempo aan het opsmossen, als cadeautje voor mijn lichaam. 

8 januari, volledig op zijn gemak bij MetieKikiLien

Ik ben hier thuis trouwens niet de enige die hoog oploopt met het kunnen van dat vrouwenlichaam van mij. Michael vertrouwde me toe dat hij een buiging had gemaakt voor mijn placenta, toen hij de vuilzakken had buitengezet. Want als gekke Japanners dat al doen voor een paar versleten sokken dan was het wel gepermitteerd om dat te doen voor het tijdelijke huis van zijn zoon. (echt, zoveel hartjes voor die man! ♥)

7 januari

Naast dankbaarheid voor een flink drinkend kindje en een goed werkend lichaam was er dus ook dankbaarheid voor het goeie team dat wij zijn. Michael en ik. Kraamzorg kwam twee dagen en besloot vervolgens dat wij haar toch niet echt zo heel erg nodig hadden. Echt, baby's maken is tof. Maar pas bevallen zijn met een lief als't mijne aan uw zijde, ik kan het iedereen aanraden...