Babyeerlijkheid.

Omdat ik ervan overtuigd ben dat -als ik op voorhand een realistischer beeld had gehad- ik die eerste dagen/weken/maanden van mijn mama zijn beter was doorgekomen. De babyeerlijkheidpost van La Fie en Rose resoneerde heel erg bij mij, de posts van Le coeur à marée bassé vind ik de max en ook de hele gentlemom-beweging kan ik alleen maar aanmoedigen. Bij deze probeer ik mijn eigen bijdrage te leveren, een paar dingen die ik graag op voorhand geweten had.

1. Als je helemaal horendol bent geworden van de platte commerce die babywinkels zijn, dit is de minimale babyuitzet volgens Kiind en ik kan me er echt wel in vinden. Dát heb je nodig en al de rest zijn extraatjes. Plezante extraatjes, want een mooie speelmat met een schattige baby erop maakt nóg lievere foto's én 12 body'kes in plaats van 6 zorgt ervoor dat je die middag eens niet moet wassen. En een TrippTrapp babyschelp zorgt ervoor dat je de relax niet in het midden van de tafel moet zetten (zoals wij deden! en ook weer zullen doen!). En een gewoon kussen kan maar een voedingskussen is toch ook gemakkelijk. Kortom, ge kunt het zo zot maken als ge zelf wilt. En als ge daar geen zin in hebt dan doet ge gewoon, gewoon met het lijstje van Kiind. En heb je écht het gevoel dat je iets mist, een laptop met internetverbinding en de postbode de dag nadien kunnen véél oplossen, beloofd! 

2. Vergeet die roze wolken al tijdens je zwangerschap en dan kan het alleen maar meevallen. In diezelfde lijn nog eentje voor de papa's: bewaak het fort en brul als het moet.

3. Slaapgebrek! Ik kan écht niet functioneren als ik slecht slaap en tot overmaat van ramp begon ik allesbehalve uitgerust aan mijn mama-avontuur. Ik ben gaan werken op 38w2d, mijn water brak daar -op wat mijn voorlaatste werkdag geweest zou zijn- en de volgende dag was ik thuis, met een verse baby. Daarbij komt dan nog dat om de 2 à 3 uur voeden betekent dat je begint te tellen vanaf het begin van de vorige voeding. En als ik u vertel dat een newborn (of althans die ene waarmee ik persoonlijk te maken had) niet zo effectief drinkt en soms meer dan een half uur doet over een voeding, intussen indommelen inbegrepen, dan weet u dat voor een nieuwbakken mama slaap onbestaand is. Trouwens, ik blijf het herhalen omdat ik er zelf zo'n fout beeld van had, een borstvoedingsverhaal dat volledig zonder slag of stoot begint is meestal een utopie en ik ben echt niet de enige die dat zegt. 

Probeer je op te trekken aan het feit dat nachtvoedingen goed zijn voor de melkproductie en dat het net die licht verteerbare borstvoeding in kleinere porties is (in tegenstelling tot een grote fles kunstvoeding) die ervoor zorgt dat je kindje 's nachts wakker wordt en minder kans heeft op SIDS (sudden infant death syndrome aka. wiegendood). Ook kunstvoedingskindjes zijn overigens gebaat bij kleinere hoeveelheden in hun fles... 

Eens de borstvoeding goed liep en ik niet continu wakker en alert moest blijven om te kijken of Olivia wel goed aanhapte was het heerlijk om mij tijdens de nachtvoedingen over te geven aan de oxytocine, die ervoor zorgt dat je vanzelf slaperig wordt, en had ik geen last meer van slecht inslapen (in heel mijn pre-Olivia-leven was het geen uitzondering dat ik nog een (paar) uur wakker lag alvorens ik in slaap viel). Wist ik dát maar, die eerste paar weken, dat borstvoeding geven nog zou betekenen dat ik beter zou slapen dan ooit!

4. Leg je erbij neer: je zal nooit meer bij zijn met je was. Je kan tijdens je zwangerschap maar beter al wat extra kleren kopen (liefst BVvriendelijk, zodat je ze nog kan doordragen!). Strijken is uiteraard ook super-overbodig en kunt ge echt wel laten (gewoon proper ophangen als de kleding nog nat is): tijdswinst en beter dan een stroomverbruikende droogkast! 
Voor ons persoonlijk heeft een groter droogrekje kopen wel het verschil gemaakt tussen standaard enkele machines achter staan met de was versus 'ten vroegste pas 10 jaar nadat het Olivia het huis uit is terug bij zijn met de was'. Overigens, als er al iemand commentaar zou durven hebben op de verfrommeldheid van mijn kleren, dan zeg ik dat ik heel de middag op de speelmat heb gespeeld met Olivia. 
Dat moederschap, soms is het gewoon winnen op alle vlakken, jom.

5. Beval je poliklinisch of thuis? Koop een draagdoek (en een relax) vóór de bevalling (mijn grootste fout was dat ik géén van beide in huis had) en val een dragende vriendin lastig om je tijdens je zwangerschap te komen leren knopen met een teddybeer. Je zal zo 's middags tenminste je eigen boterham kunnen smeren als je lief terug aan het werk is! 

6. Geloof de gynaecoloog niet: tijdens mijn laatste echo op 18 februari verzekerde ze me dat ik zeker over mijn due date zou gaan: eind maart begin april was de voorspelling, uiteindelijk beviel ik 10 maart. En ik had het kunnen weten...

De gegevens van mijn laatste echo (35w): mijn vermoedelijke bevallingsdatum (EDD: EstimatedDayofDelivery) staat op 22 maart, maar mijn bevallingsdatum gebaseerd op de grootte van Olivia (EDD AUA: AverageUltrasoundAge) staat op 12 maart. Hoewel het internet het er precies niet over eens is of die data betrouwbaar zijn, ga ik er nu toch beter op letten!
En indien nodig neem ik mijn moederschapsrust vroeger op.

In december zal ik voorbereid zijn en niet alleen met afgewerkte doopsuiker (zoals bij Olivia), maar ook met een volle vriezer, gewassen kleertjes en een laatste kappersbeurt.

7. Als je tijd hebt om te koken maak dan genoeg, lees: om 2 dagen van te eten en met nog een restje voor de diepvries. Tip: Laat uw lief de avond voordien al groentjes snijden, of laat hem even met de baby spelen/slapen/hangen en doe het zelf (ik snakte soms naar even non-baby dingen doen als Michael thuiskwam). 
Ahja en dit: one pot spaghetti, wat hét gerecht leek om te maken als ik alleen thuis was met Olivia, werkt alleen als je kindje géén crise krijgt en je kunt blijven roeren. Tegen dat ik Olivia, die uiteraard kort nadat ik was beginnen koken, in de relax zitten niet meer zag zitten, in de draagdoek had geknoopt zag mijn pot er al zo uit. 

Gelukkig leer ik snel en had ik haar wel in de doek gedraaid om mijn pot uiteindelijk, na ettelijke dagen weken in sop, proper te krijgen...

Andere opties voor snel-klaar gerechten: kraamkost die door lieve mensen bij je wordt afgeleverd, quiche (helemaal ideaal met al door uw liefje voorgesneden groentjes), slaatjes, kaas-avond met in de oven geroosterde groentjes, wraps, zelfgemaakte hamburgers (maak voor je bevalling een hoop bietenburgers en vries ze in!).

8. Investeer in een goeie stofzuiger en kuisdoekjes en berg uw emmers en dweilen tijdelijk op. Deftig kuisen, hoe ging dat alweer?

9. De dag na mijn (vaginale) bevalling voelde ik me bont en blauw en stijf als nooit tevoren, vooral daar ja. En ook, plassen pikt. Niets klinkt zo goed als plassen in de douche want urine gemengd met water pikt een héél klein beetje minder. Wellicht zijn uw sluitspieren ook nog wat in de war van wat er gebeurde, maar dat laat ik u zelf ontdekken! En nu ik erover nadenk, de eerste keer een toeschietreflex vond ik ook nogal pittig. En dan heb ik het nog niet gehad over het feit dat je er nog een paar weken minstens 6 maanden zwanger uitziet. En dat uw haar met bosjes uitvalt en dat je echt ook nog wel een week of twee zal bloeden en dat je contracties zal hebben (yup, nog méér contracties),... Geloof me vrij, uw lichamelijk avontuur stopt écht niet als die baby er eindelijk uit geraakt is!
Mijn postpartum-herstel verliep eigenlijk supervlot, voor u helemaal bang bent. Die eerste paar dagen lijkt het gewoon alsof je nooit meer pijnloos zal zitten ;)

10. Kraamtranen zijn een ding, plan die dagen alleen lief of zelfs géén bezoek. En begin de mantra: hetiseenfase hetiseenfase hetiseenfase hetiseenfase al maar te herhalen. Dan ken je die al als de sprongetjes beginnen, ook elke keer weer een avontuur trouwens, zo'n sprongetje.

11. Er zullen dagen zijn dat uzelf wassen en uw baby in leven houden al een behoorlijk dagvullende bezigheid blijkt (meestal de dagen waarop jij net in gedachten had dat je vanalles zou kunnen doen). Go with the flow (ik wéét het, dat is makkelijker gezegd dan gedaan). En morgen beter. Misschien. Hopelijk. Trouwens, over niets doen...

12. Jij en je partner gaan écht een hele vocabulaire ontwikkelen om te praten over de uitwerpselen van je kind: crèmig, hard, keuteltjes, brokjes, diarree, groen, geel, oranje,.. enne wipperkak, ook daar ga je alles over leren.

Olivia had even haar best gedaan tijdens haar eerste vakantie, de foto's waren vooral een bewijs voor Michael die toen met rugklachten thuis was gebleven. Maar ik moet altijd lachen met deze foto, hoe mijn zus en ik daar zo peinzend staan te kijken hoe we dat klein poepeke ooit proper gaan krijgen.

13. Wat mij naadloos bij het volgende brengt, neem foto's zelfs al heb je er al beter uitgezien, die babytijd is zo snel voorbij en je gaat die foto's met je ieniemieniekindje nog koesteren later. Getuige deze foto (genomen op dag 2) met Olivia, mijn zus en mijn wallen.

14. Durf toegeven dat je het even niet ziet zitten als dat zo is. Het is niet zwak, maar juist sterk als je eerlijk durft zijn over je struggles. Ik steek er mijn beide handen voor in het vuur dat er familie en vriendinnen die verwarde, verse mama gevoelens gaan herkennen. Zoek gelijkgestemden (facebookgroepjes!) om af en toe eens je hart te luchten en tips te vragen.

15. Maar vooral: Jullie zijn mama/papa, en hoewel je in het begin misschien nog niet het gevoel hebt dat je je kindje goed kent, toch ken je je kindje zelfs dan al het best. Volg jullie hart, lees je in waar nodig en heb vertrouwen in je eigen kunnen. Je eigen instincten volgen zal je in elk geval verder brengen en méér rust geven dan dan die 101 tegenstrijdige adviezen die je nog zal krijgen proberen uit te voeren.