Eigenlijk is ze nog heel lang blijven hangen in haar laatste favoriete boeken van toen. Rupsje Nooitgenoeg en de Dikkie Dik flapboekjes lezen we nog steeds op zéér regelmatige basis.
Gelukkig zijn er ook nieuwe favorieten:
Kiekeboe(k), een Japans kinderboek waarvan ik de naam niet weet, dus ik zal het voor het gemak het Kiekeboe-boek noemen. De vlag dekt de lading dan wel namelijk. Het is een kartonboek met prenten van verschillende dieren: een poes, een hond, een konijn,... En één prent is altijd het dier met de handen voor de ogen en op de tweede prent zijn de handjes weg. Olivia vindt het de max. En voor €2 (in onze favoriete Parijse Japanse tweedehandsboekenwinkel) kan je nu niet sukkelen hé.
Op het potje, een klassieker (al leerde ikzelf wel nog plassen met de jongensversie omdat dat in de jaren '80 de enige versie was die bestond). Olivia is helemáál mee met Lotje en haar potje. Uiteraard is dat logisch aangezien het een deel van haar leefwereld is op dit moment. Behalve dat vind ik het ook echt lief getekend.
Het Ananasboek, althans dat is hoe dit boek volgens Olivia heet. Het is een geur en kleur-boek. Ananas, curry, papaya, amandel, lavendel en koffie zijn de geuren. Uiteraard kan Olivia de geuren niet allemaal opsommen maar zelfs zonder dat gegeven is het hier een topper omdat ze wel kan ruiken en kleuren benoemen. En dat de geur koffie, die ze uiteraard wél kent, steevast in één adem wordt genoemd met 'papa', dat is vast geen verrassing.
Gaspard en Lisa, dit boek, alweer in Parijs gekocht, is ook een topper (wellicht omdat Olivia ook nogal graag naar Gaspard en Lisa kijkt op Netflix). Supermooi getekend en eerlijk, als het over Japan gaat is het ten huize indestad nogal snel een schot in de roos. Ik kan er gewoon alleen nog altijd niet van over dat Gaspard en Lisa honden zijn, in plaats van konijnen (zoals ik dacht).
Aankleden met kleine Wolf, een doe-boek, je helpt kleine Wolf met het aankleden om naar buiten te gaan, zijn overall dichtdoen, de rits van zijn jas sluiten, zijn veters strikken, het knoopje van zijn t-shirt sluiten,... Ook hier weer een boek dat erg aansluit bij de leefwereld van Olivia en ze wellicht daarom fijn vindt.
ABC met Fiep, de prenten van Fiep, op alfabet geordend. Het valt mij elke keer weer op hoeveel nieuwe woorden ze kent als we het boek een tijdje niet meer lazen en ze het dan plots weer terugvindt.
En ook de reclames die wekelijks in onze brievenbus vallen zijn altijd een bron van blijheid voor Olivia, ze zelf uit de brievenbus gaan trekken en dan blij zijn met alle 'boekjes' en het ene enthousiaste verhaal na het andere vertellen over alle groenten en fruit die ze (her)kent. Soms moet ge niet eens uw maandloon in de Fnac achterlaten om de fantasie in uw kind te ontketenen.
Maar, begrijp me niet verkeerd, ik zou maar wat graag elke maand mijn maandloon in de Fnac achterlaten. Want ook ondergetekende heeft zo haar favoriete boeken. Fantastisch vind ik het dat Olivia steeds meer ontvankelijk wordt voor het voorlezen van de klassiekers uit mijn eigen jeugd (Annie MG. Schmidt ♥). Toegegeven, soms vertel ik gewoon een (verzonnen) verhaaltje, of de extreem korte versie aan de hand van de prentjes omdat ik weet dat haar attention span nog niet is wat het moet zijn maar we're getting there. Het boek van Dikkie Dik doet het bijzonder goed op dat gebied trouwens. Meestal maar een prent of zes per verhaaltje en eigenlijk amper tekst. Zo kunnen we er soms zelfs 4 achter elkaar lezen voor Olivia het beu is. Het verhaal van molletje vertel ik net als Jip en Janneke en Floddertje in de fastforward-versie en doet het natuurlijk goed omdat het een kaka-verhaal is.
Maar één van mijn persoonlijke toppers op dit moment moet toch wel Lovely Days zijn, het boek heet trouwens écht Lovely days, ongeveer de enige Engelse woorden in het (colofon van het) boek. Het is alweer een fantastisch boek dat we in de Japanse tweedehandsboekenwinkel van Parijs vonden. 't Boek kostte €7, dus het was eigenlijk al duur in tweedehandsboekenwinkeltermen, maar zijn geld meer dan waard. Ik laat u even meekijken. Het boek vertelt het verhaal van een mooie dag, die -niet toevallig- héél nauw aansluit bij wat ik categoriseer als een goeie ouderschapsverlofdag.
Pagina 1, en al direct ge-co-sleep. Ah Japannertjes ♥
Vervolgens doet dochterlief wat deugenieterij in het toilet en het blad daarna ziet er zo uit:
Maar je ben pas écht een mama als je weet dat uw huis er dan in werkelijkheid als volgt uitziet:
Vervolgens gaan mama en dochter voor een ommetje langs de speeltuin, nadat dochter met haar schoenen kwam aangelopen, ook al vreselijk herkenbaar. Terug thuisgekomen is het tijd om aan het middageten te beginnen:
Bovenstaande pagina (die op de andere pagina gecombineerd wordt met een prent van mama en dochter aan tafel) deed mij écht luidop lachen. De evolutie van een kind: tiet - flesjes (als mama gaat werken ahja) - eten met de handen en dan met bestek. Liggen, sluipen, kruipen, stappen. Geen haar => een beetje haar. Geniaal!
Vervolgens is het tijd voor een middagdutje. Daarna spelen mama en dochter een beetje terwijl mama eigenlijk wilde koken maar dochterlief aan haar schort komt trekken. En dan...
Komt papa thuis! Kan mama rustig verder koken en vervolgens wordt er avondeten gegeten en gaat iedereen slapen:
Een boek naar mijn hart.
En hoewel ik het gerust nog een keer of 2000 wil voorlezen ben ik ook nu al extreem benieuwd wat er binnen dit en een paar maanden qua boeken ons pad zal kruisen.
Wat een schitterend boek die Lovely Days!
BeantwoordenVerwijderen