Stiekem wilde ik vanaf mijn 30e verjaardag, eind april, 30 dagen aan één stuk bloggen. Mezelf verplichten om tijd te maken om te schrijven, dat was het plan. Het leek mij een goeie challenge om deze slabakkende blog terug wat leven in te blazen. Méér nog, 30 berichten later zou 2015 meteen op nummer twee prijken in de top van de jaren met meeste blogberichten. Zotter moest het niet meer worden. En toch.
Ik begon enthousiast een blogplanning te maken en naarstig al mijn ideetjes samen te gooien in een Evernote-notebook. Maar nu wil het lukken dat mijn 30e verjaardag zo ongeveer samen viel met de ontdekking van dat geweldig cadeau in mijn buik en dus ook met het begin van misselijkheid en vermoeidheid. Ik zag 30 dagen consecutief bloggen al snel totáál niet meer zitten. En toen werd het hier nog stiller dan daarvoor.
Zeer gemeen trouwens van dat lichaam van mij, bij Olivia ben ik amper misselijk geweest (wel moe) dus ik ging er gewoon vanuit dat deze zwangerschap ook zonder al teveel misselijkheid zou verlopen, NOT!
Nu ik de kaap van de 12 weken (drie maanden voor zij die niet in zwangerschapsweken denken) heb gerond hoop ik van harte dat ik die halve berichten kan afmaken en posten: knutselarij, een vakantieverslag (♥ Parijs), recepten en ettelijke mamaposts komen eraan. En iedereen weet, dat als het op het internet staat, het de waarheid is.
Dus... to be continued!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten