Efteling

Vorige week donderdag waren we alledrie tegelijk min of meer gezond (en dat was lang geleden! leve crèchebacteriën!) en besloten we dat het tijd was om de Eftelingtickets die we vorig jaar kregen op te gaan gebruiken. Het park opende pas om 11u, waardoor we zelfs nog een beetje konden uitslapen. 

Hoera!

Iets na elf zetten we onze auto op een boogscheut van de ingang, ik denk oprecht dat wij nog nooit zó dicht stonden. We gingen het park binnen en Olivia rende al recht de strategisch geplaatste souvenirwinkel in. Gelukkig is ze nog klein en konden we haar toch overtuigen mee met ons naar het Sprookjesbos te gaan. (Deels) verouderde poppen maar toch (misschien net daarom?) jeugdsentiment ten top. De Fakir, de waterlelies, muzikale paddenstoelen, Roodkapje, de kabouters, de dansende schoentjes, Hans en Grietje, Vrouw Holle, ezeltje strekje, Langnek, allemaal passeerden ze de revue...

Gefascineerd door de sprookjesboom.

Onze sprookjesboswandeling werd afgerond met de obligatoire tienjaarlaterfoto.
In 2005, toen we enkele maanden samen waren, gingen we immers ook al naar de Efteling.
Hashtag amaaiwatwarenwijtoenbabys.

Inmiddels was het tijd om een hapje te eten. We kozen voor het restaurant van Pandadroom alwaar Olivia gedurende de volledige maaltijd naar een pluchen panda zat te lonken. Groot was haar vreugde toen ze hem daarna ook effectief mocht aanraken.

Na het eten wandelden we langs Holle Bolle Gijs, gingen we op de Stoomcarrousel en vervolgens werd Olivia gedoopt met haar eerste échte ride: de droomvlucht. Heel de rit zat ze tussen ons, stilletjes en met open mond te kijken terwijl ze stevig in mijn hand kneep. Ik zou gezworen hebben dat ze bij de trollen harder kneep maar dat kan ook mijn inbeelding geweest zijn... Toen we buiten gingen zagen we op de foto van de ride immers geen Olivia boven de veiligheidsstaaf uitkomen. Het kan dus best zijn dat Olivia 5 minuten supergeconcentreerd naar een zwarte ijzeren staaf heeft zitten kijken. En haar vol enthousiasme over trollen en elfen vertellende mama niet begreep. Oeps. 

Na de droomvlucht was het dan weer tijd voor het Land van Laaf. 

Glijbanen, lachspiegels en rare Laafjes, Olivia vond het allemaal top.

We trokken het park nog wat dieper in en stapten op ride nummer 2: het Carnavalfestival. Bovenstaande foto werd daar genomen en vind ik -ondanks de algehele wazigheid- een topfoto. Dat snuiteke! Denk er -aan het einde van de ride- nog een op de maat van de muziek bewegend Olijfje bij en u begrijpt dat mijn hart weeral op ontploffen stond. 

Kort na het Carnavalfestival viel Olivia in een diepe slaap. Tijd voor wat ouderpret: eerst frietjes en dan op de coasters. Wegens geen kat in't park makkelijk afwisselend te doen. Dat ik de hele Joris en de Draak-rit bang was dat ik mijn bril tussen de houten staketsels zou moeten gaan zoeken nam ik er met veel plezier bij. En Olivia? Die sliep zelfs gepositioneerd onder 3 ratelende rollercoasters nog lustig door.

   

Toen ze terug wakker was sloten we onze dag af met een pannenkoek bij Polle,

een familie(s)elfie voor Fata Morgana (bestaat er een zelfhulpgroep voor mensen die die pamperreus in FataMorgana akelig vinden? Daar gingen we dus niet in!),

en een bezoekje aan de souvenirwinkel. Voor zij die het zich afvragen, Olivia kreeg -tot haar eigen grote spijt- géén roze brol maar wél 2 boeken.

Topdag!