Sarah in de stad: The making of... het nieuwjaarskaartje!

Zo ergens begin november opende ik de website Minted, klaar om wat kaartjes-ideeën op te doen... Meteen viel mijn oog op dit kaartje. Ik toonde het aan Michael en ook hij was overtuigd dat we er wat met konden doen. Een week later vertelde hij dat ie toch ook graag nog iets wilde doen met het 'boek'concept, dat deel uitmaakte van het geboortekaartje, het bedankkaartje en de doopsuiker.

Maar, omdat de bomma's van Olivia (en ons meisje heeft er nog 6!) een boekcover zonder foto van Olivia niet in dank zouden afnemen, besloten we onze beide ideeën te combineren.

Een titel verzinnen en dan een bijhorende foto nemen voor de achterkant van het kaartje, dat was het plan. Het idee van de gevouwen kaart, zodat het echt een boek zou zijn, werd al snel afgevoerd wegens wat te duur (wij doen immers aan 100+ kaartjes).

Postcards van onze vaste huisleverancier Moo, dat zou het worden. Om ook op de postcards nog een beetje te besparen (alle beetjes helpen, nietwaar) probeerden we ons kaartje klaar en geüpload te hebben vóór de jaarlijkse cyber monday actie van Moo, zodat we die bewuste maandag enkel moesten bestellen. We moesten ons dus haasten. Mijn toplief ontwierp een boekcover, ik kocht een plastic boompje bij Hema en we deden een eerste test in de straat.

Op een niet zo waterpas liggend voetpad.

Oeps.

Nu, wat we van die eerste test onthielden was dat Olivia het superplezant vond (zelfs het vallen, ja!) en dat het boompje goed achter het loopfietsje bleef liggen.

Check en dubbelcheck.

Goedgemutst vertrokken we de volgende dag naar het Rivierenhof, want dat zou toch een mooiere achtergrond zijn én, niet onbelangrijk, de paadjes daar hebben minder putten. Dat ze er net aan het snoeien waren met grote machines moesten we er bijnemen. We vonden alsnog een mooi plekje, aan de speeltuin/zandbak (elke geroutineerde ouder spot nu al onze denkfout). Uiteraard wilde Olivia toen NIET.MEER.OP.HAAR.LOOPFIETS.ZITTEN. maar spelen met slijk.

Een impressie!