Dag van de klastitularis, oktober 1997
Het was oudleerlingenavond op mijn middelbare school. Gek hoe je niet stilstaat bij het feit dat je -wanneer je 28 bent geworden- je ook 10 jaar afgestudeerd bent. En gevierd wordt enal.
Hoewel ik maar enkele uurtjes kon blijven vond ik de avond toch bijzonder geslaagd, al zou dat ook met de wijntjes die ik dronk te maken kunnen hebben (doordat ik nog steeds borstvoeding geef drink ik niet. Behalve als ik zeker weet dat mijn lief Olijfje gedurende méér dan 2 uur niet in de buurt van mijn borsten komt, en dat is (oudleerlingenavond inbegrepen) welgeteld 2 keer gebeurd sinds haar geboorte. Tel daarbij nog 9 maanden nuchterheid daarvoor en u begrijpt dat die periode waar ik bijzonder goed met vodka on the rocks overweg kon nu ook voorgoed verdwenen is).
Véél bekend volk, al moet ik er eerlijkheidshalve wel bij vermelden dat ik erg veel mensen nog regelmatig zie, mijn meest dierbare vrienden zijn die die net uit mijn middelbare schooltijd stammen, met mensen van het hoger onderwijs heb ik nauwelijks nog contact. En toch, op zo'n avondje doet het mij altijd deugd in een kringetje te mogen staan tussen de mensen die mij door en door kennen en maakt het me blij omdat ik kan opmaken uit hun verhalen dat ze gelukkig zijn, omdat ze misschien wel gaan trouwen, de wereld hebben gezien, met passie bezig zijn met hun werk of genieten van hun pasgeborene,...
Afstudeerproject: 'De Krippel', 2003
Als ik er zo over nadenk is er de laatste 10 jaar veel meer gebeurd dat mij als mens beïnvloedde dat de 10 jaar daarvoor. De laatste tien jaar zijn mijn bompa's gestorven (hoera voor straffe overblijvende bomma's!), is er een huis verkocht waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Ben ik een kind van gescheiden ouders geworden en (nog steeds) overtuigd vegetariër. Heb ik iets gestudeerd en dan toch maar iets anders en heb ik uiteindelijk een diploma Taal- en letterkunde behaald. Heb ik veel gewerkt, in december 9 jaar anciënniteit enal, op dat werk heb ik de man van mijn leven leren kennen. We zijn naar New York, naar Japan en een keer of 6 naar Parijs geweest, we gingen samenwonen, kochten wat later een huis en sinds 10 maart ben ik een mama.
Heftig, en toch ben ik gelukkiger dan ooit. En dankbaar omdat de mensen die 10 jaar geleden in mijn kringetje stonden bij het afstuderen nu nog steeds in mijn kringetje staan. Benieuwd of we in 2023 terug giechelend naar foto's staan te kijken in die naar tienerzweet stinkende sporthal...
Proclamatie, 2003
Geen opmerkingen:
Een reactie posten