Parijs!

Dat wij van Parijs houden en er minstens één keer per jaar naartoe gaan is intussen al lang géén geheim meer. Dat we een jaar na onze héérlijke Japan-reis naar wat Japanse nabijheid snakten in LittleTokyo, de Japanse wijk tussen Palais Garnier en het Louvre én dat we Olivia graag mee wilden nemen was een nog minder groot geheim. En de Sint wist dat ook, hij kon gelukkig eindejaarskortingskaartjes voor de Thalys op de kop tikken. En zo kwam het dat wij lichtjes zenuwachtig voor hoe ons lief dochtertje zich zou gedragen op de trein op 18 februari zo omstreeks 6u30 te voet richting station vertrokken...

Na het inslaan van wat mondvoorraad stapten we rond 7u30 op de trein. Waar we alledrie ons ontbijt verorberden.

Nadat Olijfje ongeveer 2/3 van de reis gedronken/geslapen had besloot ze dat het tijd werd om wakker te worden, mensen te kijken en een beetje croissant te eten.

Eens aangekomen trokken Olijfje en ik ons terug voor een pamper- & omkleedfestijn in de propere toiletten van de Gare du Nord (op niveau -1 --- €0.70). 

 

Vervolgens gingen we naar een achtergelegen metroautomaat waar we een nieuwe carnet met 10 metrotickets aanschaften (de rijen aan de automaten aan de toiletten zijn altijd superlang en we gingen onze dag niet beginnen met in de rij staat, ahnee!).

We reden één halte tot aan Gare de l'Est en reden vervolgens verder richting Opéra. Palais Garnier (aka. de opera) is één van de favoriete gebouwen van ondergetekende, dat in volle glorie voor je opdoemt als je de trappen neemt om het metrostation te verlaten. Love it! Dat Michael toen al vond dat ik de toerist aan't uithangen was ziet u op onderstaand filmpje #roloog

Na wat PalaisGarnier-staren trokken we mét Orangina (voor mij onlosmakelijk met de vele vakanties in la douce France verbonden) in de hand naar de Uniqlo. Uniqlo is een Japanse kledingwinkel, zo'n beetje de plaatselijke H&M, niet duur, in elke zichzelf respecterende shoppingstraat is er minstens één en ook Japanse stations hebben kleine Uniqlo's waar basic t-shirts verkocht worden. Wat ze verder ook hebben zijn gigantisch lelijke, opvouwbare jassen (die elke Japanner draagt!) in de kleuren van de regenboog. Lelijke Uniqlofrakken, zoals wij wel eens plegen te zeggen, 't zal voor altijd dé inside joke van de 2012-Japan-vakantie blijven.

Gelukkig hebben ze ook mooie spullen (en konden we snel kiezen), een half uurtje later stonden wij buiten met t-shirts, ondergoed, sokken, een pyamabroek en 2 rokjes.

Vervolgens zetten we koers richting AceOpera, een Japans-Koreaanse supermarkt voor rijstbal-kruiden en curryblokjes. Daarna gingen we naar BookOff, een Japanse tweedehandsboekenwinkel wat verder in de straat. Voor Japanse kinderboeken, interieurboeken en knutselboekjes hoef je gelukkig niet al te veel Japans te begrijpen. Moet ik echt nog vermelden dat Olivia's boekenkast weer wat werd bijgevuld...?

Na al dat winkelen kregen we toch een knaagje in ons maagje en besloten we richting Aki te gaan. Olijfje heeft zich daar als een volwaardig lid van deze familie te goed gedaan aan gefrituurde tofu, gepaneerde kip met rijst en salade én veggie okonomiyaki met asperges en tomaat. Dat de plaatselijke Japanse afwasser heel de tijd ons vraatzuchtig Olijfje van door zijn doorgeefluik in't oog aan't houden was terwijl hij goedkeurend glimlachte maakte van ons natuurlijk trotse ouders!

Nog een beetje mottig van het vele eten trokken we naar Junku (géén tweedehandse maar nieuwe Japanse boeken). Ook daar kreeg Olivia weer 2 Japanse kinderboeken -onder het mom: bijna jarig- cadeau.

Vervolgens deden we een snelle stop bij Aesop, een Australische merk met héérlijk kruidig ruikende, nogal kostelijke zeep. Dé zeep die je in het ParkHyattTokyo in de badkamer vindt. Dus qua geur onlosmakelijk verbonden met Japan en mét Olivia want ik gebruikte de laatste restjes hotelstaaltjes tijdens de kraamweek. We besloten ons te trakteren op een fles douchegel en ook Michael kocht zijn jaarlijkse voorraad scheergel.

Dat allemaal in onze rugzak gepropt zorgde ervoor dat we even wilden gaan zitten. Gelukkig was Carrousel du Louvre vlakbij. Maar eerst daar nog wat winkelen bij Delfonics (Japanse stationerywinkel), Pylones en Nature et Decouvertes. Ergens waren we blij dat het Louvre gesloten was en we dus niet naar de kinderkunstboekenwinkel konden. Anders hadden we nóg meer boeken naar huis moeten dragen. Gelukkig konden we wel de obligatoire pyramide foto's nemen. Nu ja, tot er een hoopje lawaaierige kinderen de pyramide begon te beklimmen (onze prutsie leek plots zo klein, tussen al dat groter geweld!). 

Oprechte triestheid was er dan weer toen ik ontdekte dat de LouvreLaduree niet meer was. En dat terwijl ik me al van 5u 's ochtends aan het verlekkeren was op Ladureemacarons. We gingen dan maar voor koffie en muffins, wat geknuffel en gespeel met Olivia. En voor de mama-kind-cabine bij de PointWC (€2, proper en superruim).

Van de Carroussel du Louvre zetten we vervolgens met de metro koers richting Chatelet. Aangezien Chatelet-LesHalles bij ons bekend staat als het meest vreselijke metrostation wandelden we bovengronds naar het ongezelligste shoppingcenter van de wereld: Forum Des Halles. Dat wel de beste Fnac van Parijs bevat én een Muji (Japanse Hema) er nog bij! We gingen nog even kijken bij onze collega's van UGC CinéCité Les Halles, snoven de chloor op van het zwembad (in het shoppingcenter!) en verlieten het shoppingcenter om nog even wol en stofjes te gaan kijken bij LaDroguerie (Sarah) en te wachten op de vaste steen voor de kerk (Michael).

Wegens toch al na de middag treuzelde ik exponentieel veel minder dan gewoonlijk bij LaDroguerie en stapte ik 10 minuten later al buiten met een boek (what else?), namen we nog een familypic en liepen we snel door naar CentrePompidou voor de kunstboekenwinkel. Helaas, tegen dat wij aankwamen (en ons boke van de Monoprix over CentrePompidou hadden verorberd, van al dat buiten zijn krijgt ge honger!) was het al helemaal potdicht. De bokes waren trouwens een ingeving van het moment, eigenlijk wilden we in één van de cafés aan het Fontaine Stravinsky een crèpe gaan eten met Olijfje maar aangezien ze sliep deden we van boke en te voet verder richting over Ile de la Cité naar boulevard Saint Germain voor comicboekenwinkels (Album comics & Pulp's Comics). Alwaar ik wachtte op het bankje waar ik altijd wacht.

De bedoeling was iets meer CentrePompidou en iets minder boke, maar de fotograf besliste er anders over...

Op het bankje, nog steeds in een diepe slaap...

Intussen was tegen zessen en aangezien onze trein om iets voor half acht vertrok besloten we om terug richting station te gaan en daar in de buurt nog iets te gaan eten. En we hadden geluk want we zaten vlakbij station Odéon waarvan we in één beweging terug aan de Gare du Nord geraakten. Toen we daar aankwamen aan de sporen en we tussen honderden pendelaars stonden en diezelfde pendelaars zélf vol ongeloof rondkeken en zuchten en we na drie overvolle treinen te laten passeren nog géén verbetering zagen, wisten we dat we een andere route moesten verzinnen. Uiteindelijk zijn we helemaal rondgereden en zo toch rond de zevenen in de Gare du Nord aangekomen. Net genoeg tijd om nog een moderne photomaton in te duiken (want bij de ouderwetse in Palais de Tokyo waren we niet geraakt) en nog een paar croissants te kopen in de stationshal alvorens we op de trein stapten.

Tijdens de terugreis heeft Olijfje geen seconde geslapen. Maar continu kraaigeluidjes gemaakt, net luid genoeg om zichzelf te verzekeren van een continue stroom van positieve aandacht van alle omzittende mensen. The baby loves the attention.

Toen we afstapten viel ze meteen in slaap. Pech voor haar, want toen we -alweer hongerig- thuis aankwamen besloten we de dag nog in schoonheid af te sluiten. #pizzafestijn

 

S: Liefie, ik vond het een hélé leuke dag vandaag.
M: Ik vond het een hélé dure dag vandaag.

En daar is dan ook alles mee gezegd.
Maar 't was plezant. De waarheid.

-----
Tip: Ga je naar Parijs en wil je de metro nemen, neem dan écht een draagzak/doek mee, laat de kinderwagen thuis!