The making of... de nieuwjaarskaartjes

Eerst was er het wilde, Olivia, de baby-godzilla, verslindt de 3 uit 2013-plan.
Wij spelen wel'ns dat Olijfje een babyGodzilla is, compleet met hoge stemmetjes die om hulp roepen en zware babyGodzilla (stem) die alle mensen vrolijk vertrappeld, met elke keer haar vettig lachske tot gevolg. Ergens op mijn harde schijf staat er nog wel een filmpje van te verstoffen, ik snor het bij gelegenheid voor u op. Aangezien Olivia na verschillende pogingen steeds voor het verkeerde cijfer oog had (en het -na opzoeking- niet eens jaar van de Draak bleek te zijn in Japan) besloten we het over een andere boeg te gooien.

 
Een kaartje met minstens 1 boek erop, want dat was uiteindelijk het thema van dit jaar geweest.

Ik bekeek enkele prefab-kerstkaartjes op minted en betrapte mezelf erop dat ik vooral met deze Silentish night moest lachen. Hardop, wegens soms wel eens herkenbaar geweest voor deze verse ouders het afgelopen jaar. "Stille nacht (soms...)" it was. Verder zag ik op Pinterest al een hele tijd geleden ook deze héérlijke foto voorbijkomen. Maar omdat blote baby's met de post opsturen ons nu niet zo ideaal leek, je weet immers nooit in wiens handen ons naakt kindje terechtkomt, hielden we Olijfjes kleren aan, maar leenden we het kerstlichtjes idee. Het terugblik/vooruitblik-formatje zag ik al meermaals op geslaagde wijze op (Engelstalige) blogs en dus werd ook dat rustig gepikt. Dat boeken een kerstboom zouden voorstellen, tot slot, was dan weer de vanzelfsprekendheid zelve. Ahjaaa...

2013 was voor ons uiteraard héél bijzonder omwille van Olivia.

Ze is altijd vrolijk en sinds kort ook continu in beweging. In 2014 willen we haar -nog meer- voorlezen en Parijs laten zien. We kunnen nu al bijna niet meer wachten om de eerste woordjes, stapjes en het eerste taartje te vieren!

Dat 2014 een goeike mogen worden. 

Ook voor u!

Tot slot nog mijn complimenten aan mijn model en aan mijn assistent die de lachjes losmaakte waardoor ik eigenlijk helemaal niet meer op mijn genen (ik ben erfelijk belast door het fotografie-gen) diende te vertrouwen om bovenstaande foto's te nemen.

Geniet van 2014!

Wensen enzo.

Omdat iedereen van de net geen 100 personen die we een kaartje stuurden intussen toch één van de twee versies ontvangen zou moeten hebben...

2013 was voor ons uiteraard héél bijzonder omwille van Olivia.

Ze is altijd vrolijk en sinds kort ook continu in beweging. 

In 2014 willen we haar -nog meer- voorlezen en haar Parijs laten zien.

We kunnen nu al bijna niet meer wachten om de eerste woordjes, 

stapjes en het eerste taartje te vieren!

Dat 2014 een goeike moge worden!

Ook voor u!


*zoals steeds geprint bij Moo*

Boekenfeest!

Op 5 mei, toevallig ook dag van de kinderen in Japan, hielden wij een boekenfeestje voor familie en vrienden. We werden, naast de reeds behoorlijk tropische temperaturen van toen, nóg warmer van het besef dat dat kindje van ons, toen amper 2 maanden oud, al zo graag gezien wordt.

The making of... het bedankkaartje

Maar liefst 2 jaar geleden pinde ik deze foto op mijn boeken-bord. Als ik ooit het geluk had een kindje te krijgen was dat wat ik zou doen!

En zo gezegd, zo gedaan...

het eerste probeersel

de tweede poging #oliviaheeftgeenzin

derde keer?

goeie keer ofte de foto die het uiteindelijk geworden is.

Zoals al ons ander drukwerk, geprint bij Moo (en zelf van afgeronde hoekjes voorzien).

[no baby was harmed in the making of this picture]

The making of... de suikerbonen

Met een bibliotheekkaartje als aankondiging en een wenslijst vol boeken was het al snel duidelijk dat ook de suikerbonen verpakt zouden worden in een mini-boekje. Bij Moo vonden we opnieuw wat we zochten, een heel simpel wit doosje waar we naar hartenlust onze creativiteit op zouden kunnen botvieren.

Na een rondje Tiny beslisten om de boeg om te gooien en ons te baseren ons op de meest iconische, best gedesignde cover die we kennen, namelijk die van Penguin books. De Engelse uitgeverij die vanaf 1935 kwalitatief hoogstaande maar betaalbare paperbacks op de markt brengt.

Aangezien een pinguïn nu niet meteen het beest is waar we iets mee hebben veranderden we het logo. Een zwarte kat, dat paste al meer in onze kraan. Maar hoe zou onze uitgeverij dan gaan heten? Pussy books of kitty books vonden we precies het verkeerd soort boek. De oplossing kwam er in Japan, het Japanse woord voor kat is ‘neko’. Neko books… ja zo kon onze fictieve uitgeverij wel gaan heten, vonden we.

Vervolgens verzonnen we titels voor onze boeken. “Olivia en het geheim van de kaka” was er eerst en blijkt eveneens de bestseller te zijn. Andere titels in de reeks zijn: “Olivia en de sinistere sushi”, “Olivia en het vegetarisch complot”, “Olivia en de poezenrodeo”, “Olivia, Muji en Floris snoepen suikerbonen” (Muji en Floris zijn de katers die ons al 5 jaar de oren van het lijf eten.) en “Olivia blogt over haar fantastische ouders”.

Elk doosje werd op de rug oranje gestempeld en van ons logo voorzien (een stempel van een poesje dat we toevallig in de TokyuHands in Tokyo vonden). Vervolgens tekenden we met potlood de bladzijden (dat bleek na veel verschillende technieken uitproberen uiteindelijk de beste, maar ook meest tijdrovende, manier). We bestelden, opnieuw bij Moo, stickers van onze zelfgemaakte boekcovers die we dan na bijsnijden op de doosjes konden kleven. Ook voor de achterkant maakten we trouwens een sticker: 

Na een avondje plakplezier…

was het tijd voor de laatste stap, de doosjes vullen met vanille en oranje suikerbonen. 243 keer.

Tot slot was er dan nog het perfecte kringloopkastje.

   

Links en rechts op het kastje zie je nog weckpotten met letterkoekjes en boekenwormen, die samen met een boekje uit de kinderbibliotheek, de attentie voor de kleintjes was.

Wij ♥ dat boekenthema van ons!

deze post verscheen eerst op de beebiotheek

The making of... het geboortekaartje

Hoe het geboortekaartje eruit zou gaan zien was al beslist van voor we beslisten dat er nageslacht zou komen. Verschillende jaren geleden zagen we het voor’t eerst opduiken op het internet: het bibliotheek-geboortekaartje. Het leek ons ideaal, aangezien we allebei verslingerd zijn aan boeken en elke dag opnieuw proberen om zoveel mogelijk letters, tot die van op de shampoofles toe, te lezen.

We hebben een tijdje getwijfeld of we met ons idee naar een geboortekaartjesontwerper (oa. Bavet, Hierbenik, StudioBlanche) zouden gaan. Of dat we het zelf zouden proberen.

Na wat heen-en-weer gepraat vonden we dat, als je zelfs een hele baby kan maken, je ook wel zoiets banaals als een geboortekaartje kan proberen te fabriceren. Het werd dus doe-het-zelf. Op etsy kochten we een ingescande versie van een ouderwets bibliotheekkaartje en photoshopten we alle gegevens tot wij -en het selecte clubje ingewijden dat een versie zonder voornaam mocht aanschouwen- tevreden waren.

Vervolgens kregen we begin januari bevestiging dat het écht een meisje zou gaan zijn (mevrouwtje had namelijk verschillende echo’s na elkaar niet echt veel zin om haar geheimen prijs te geven), beslisten we diezelfde dag hoe ze zou gaan heten (voor alle duidelijkheid, we hadden toen al het grote elimineer-spel gespeeld met nog 4 namen, 2 per geslacht, om tussen te kiezen), werkten we het geboortekaartje af en bestelden we met de korting-actie (die de dag van de gynae-afspraak afliep) een 200tal 10*15 kaartjes bij Moo!

Daarna zochten en vonden we de juiste houdertjes in Amerika en constateerden we dat ‘den Ava’ en

‘de Club’ geen enkele enveloppe verkoopt waar dat allemaal goed in paste. We bestelden maar liefst 3 keer enveloppen (ook vanuit Amerika) en uiteindelijk was er dan toch één type dat onze goedkeuring   kon wegdragen, simpel en donkerbruin. Om het geheel dan helemaal af te maken kochten we okergele potloden om de adressen mee te schrijven en maakten we ook nog onze eigen okergele letterpostzegels. En het resultaat van al dat denkwerk en onze noeste arbeid, beste mensen, belandde dan na toevoeging van geboortedatum, lengte en gewicht, gewoon zo ergens half maart bij u in de brievenbus. Easy peasy.

deze blogpost verscheen eerst op de beebiotheek

To mamablog or not to mamablog.

Na lang getwijfel of ik sarahindestad niet beter gescheiden hield van de beebiotheek (lees: dit plekje spaarde van een overload aan enthousiast gemoeder, het enige dat ik de laatste 9 maanden überhaupt te vertellen had), heb ik beslist dat dit stukje internet gewoon mee móet evolueren met mijn leven. Ik ben nu eenmaal een mama, eentje die knutselt, kookt en al eens een postje schrijft over het moederschap. Veel verhalen dus en veel goesting om ze te vertellen.

 

maart

 

april

 

mei

 

juni

  

juli

 

augustus

 

september

 

oktober

 

november

Binnenkort meer van hetzelfde! En niet alleen hier én op de beebiotheek maar ook nog eens op de sarahindestadfacebookpagina, gemoeder in overvloed!

*sommige Olivia-posts zullen nog steeds enkel op de beebiotheek verschijnen, andere (non-Olivia)posts enkel hier, posts over ouderschap en knutselarijen voor Olivia verschijnen uiteraard op beide*