38

Als je mij ergens deze vorige jaren bent tegengekomen en het ging over werken en studeren dan durf ik mijn hand ervoor in het vuur stoppen dat je mij "oh ik kan niet wachten om fulltime te werken" hebt horen zeggen. Meer centjes en vooral minder schoolwerk waren mijn hoofdzakelijke beweegredenen. Nu puntje wat dichter bij paaltje komt (lees: vanaf morgen en voor de komende 40 jaar, minimum) piep ik wel een beetje anders. Gezaagd dat ik daarover al heb tegen M., ge kunt het u niet voorstellen. 

Dat is dus wel:
-dubbel zoveel werken*, maar niet dubbel zoveel centen
*Ik heb wél de dikke chance dat ik kan blijven werken op mijn studentenwerk van bijna 7 jaar, de plaats waar ik ook de man van mijn leven vond. Zeker niet dát waar ik mijn hele leven van heb gedroomd maar hopelijk een opstapje en ervaring die kan leiden tot een job in 'de cultuur'. Pers en communicatie van 'iets cultureels' (museum, uitgeverij, theatergezelschap, distributeur,...) mogen verzorgen of betaald worden om hele dagen te knutselen is wél de droom, al lang. Helaas liggen die jobs niet voor het rapen.  
 -geen middagdutjes met de poezen meer
-veel minder M.
-geen knutselmiddagen gecombineerd met slechte realitytv
-niet meer naar de supermarkt wanneer het daar kalm is
-geen blogs + een tas koffie voor de eerste 2 uur na het opstaan
-gedaan met mijn schoon leven (daarom dat ik vandaag letterlijk heel den dag op mijn badonkadonk heb gezeten, tot na de noen mijn pyama heb aangehad en die na mijn uitgebreid bad heb geruild voor een joggingbroek, mijn haar extreem slonzig was, ik blogs heb gelezen, foto's heb gelabeld, slechte realitytv heb gekeken en vooral niet heb ingepakt, nah!) 

Maar met een eigen huis, !yay! komt verantwoordelijkheid, dus vanaf morgen ben ik groot en volwassen en gewassen op een degelijk uur, ofikdatnuwilofniet. En omdat een voorbereid vrouw er twee waard is, en omdat ik niet de financiën heb om elke dag uithaaleten te kopen zoals sommige van mijn collega's, ben ik gisteren rond de middag mijn keuken in gekropen en er zo rond een uur of negen in het gezelschap van mijn lief lief weer uitgeraakt. 

Resultaat: 3 porties chili con carne, 2 porties pesto, 5 porties courgette&waterkerssoep, 11 porties lasagna (4 veggie - 7 vlees), 2 porties witloof in de oven, 7 porties peekes+zoete aardappelstoemp, 1 portie witloofstoemp, 4 porties spinaziestoemp en 2 porties pompoenstoemp. En toen zat de diepvries vol en was de tupperware-schuif desolaat & verlaten, terwijl die normaal -zoals het een tupperware-schuif betaamt- uit zijn voegen barst. 

Stoemp tot het onze oren uitkomt dus, dagelijks, vanaf volgende week. Want de ingrediënten voor couscous met groene kruiden en granaatappel, risotto met champignons en peterselie, gevulde paprika's, nasi goreng, tikka masala en tortellini's werden ook al gekocht, maar nu had ik de -bij nader inzien niet zo doordachte- beslissing gemaakt te beginnen met gelijk 7,5 kilo aardappelen te snijden, koken en stoempen. 

Op het 'nog te kopen voor het huis-lijstje' werden dan maar meteen een 2e diepvries en tupperware-pottekes bijgeschreven. We weten weeral waarvoor we dat doen, gaan werken.

De ware toedracht

van het woord brainfreeze ken je pas als alle kranen in huis onaangekondigd dienst weigeren, je je ingezeepte haar dringend moet uitwassen omwille van het help-ik-moet-over-45minuten-beginnen-werken-fenomeen en het enige water dat je kan vinden een fles MontCalm van den Delais is,
die helaas recht uit de ijskast komt. 

Brainfreeze², ik zeg het u.

gelukkig had ik tussen al het gevloek nog even tijd om een foto te nemen voor uw aller vermaak

Commisj'kes

Wanneer ik in de buurt ben van supermarktkarretjes en -mandjes hou ik altijd mijn ogen open voor het beste dat daar te vinden is: namelijk: de boodschappenlijstjes van iemand anders*.

*noot: enkel zelfgevonden boodschappenlijstjes tellen, liefst doorstreept en op een vodje papier geschreven. Achtergelaten rekeningen zijn niet half zo plezant. En hoewel ik helemaal voor recyclage van papier enal ben, wil ik u graag even aanmoedigen uw boodschappenlijstjes indestad en omstreken gewoon in het mandje achter te laten, met dank.  

Niet alleen kan je daar inspiratie voor het weekmenu vinden. 't Is eveneens vermaak van de bovenste plank. Toon mij uw boodschappenlijstje en ik zeg u wie u bent, is een aanrader. 

Ik doe het nekeer voor, hier gaan we:

Sommige zijn gewoon saai, of drinken alleszins teveel.

Andere doen Nicci French gewijs aan co-auteursschap voor hun lijstje. Geweldig vind ik hoe hier maar één optie voor het weekmenu opgepikt wordt en de andere straal genegeerd. De co-auteur is overigens duidelijk een liefhebber van de ongezondere dingen des levens (choco, suiker en pita) om de koekjes dan toch op de valreep nog te elimineren. Nuja, ik had ze daarop laten staan, al was het maar om die melk of kamillethee mee door te spoelen.

Ook een koppeltje alhier, maar Jens heeft het in dit geval nog niet tot co-auteur geschopt, nog niet zolang samenwonend, alsgetmijvraagt. Wel krijgt ie woensdag, wanneer de vrouw des huizes niet thuis is  #girlsnight, noedels met kip en tomaatjes, attent nietwaar? Voor dit boodschappenlijstje gok ik op tweeverdienende twintigers, in het bezit van een druk sociaal leven. Dat laatste onder het mom: 'we pakken het ervan zolang er nog geen kinderen zijn'. 

Jens en zijn eega doen van zaterdag veggiedag. Spaghetti, omdat er veel vrienden op bezoek komen en dat gemakkelijk voor een grote groep te maken is. En ook wel omdat dat gewoon hip is, zo'n beetje half veggie zijn *voor alle duidelijkheid: dit is geen verwijt, gewoon een vaststelling klein detail daaromtrent: ik ben altijd veggie en dus ook altijd hip, aahjaa... 

Zondag is uitrust en ontkaterdag en dan worden er rap, gemakkelijk, vettig én goedkoop croqueskes gemaakt. Goedkoop, want het budget moet in't oog gehouden worden wegens al teveel uit eten en gefeest deze maand. Gelukkig zijn er nog de maaltijdcheques die het eetbudget duidelijk uit het slop gaan halen.

Doch, mijn kostbaarste lijstje is dat hierboven: duidelijk van een lief en schattig bomma'tje, ik gok zo'n jaar of 85. De kinderen mét achterkleinkinderen komen zondagmiddag op bezoek, zo rond een uur of drie. Voor de kinderen is er koffie met melk en suiker, voor de achterkleinkinderen cola en frietjes met mayonaise (in een koffiefilter wegens te lui voor het maken van puntzakjes *elke gelijkenis met mijn eigen grootmoeder berust op louter toeval*). En toen ik 'badschuim rozekes' zag staan, toen smolt mijn hart een beetje...

Fan van de boodschappenlijstjes? 

Check dan zeker eens deze jaszakschatten en de postparels en mailjuweeltjes.