The end of an era

Herinnert u die tijd nog? Die tijd van voor er GSM's waren. Die tijd dat u daadwerkelijk nog telefoonnummers vanbuiten kende, zonder zonenummer overigens, want dat moest toen nog niet. 

Ik herinner het me nog levendig, de tijd van voor de gsm en bij uitbreiding die van voor het internet. En ook herinner ik me nog de euforie bij het bemachtigen van beide "kleinoden". Een gsm had ik het eerst, zo'n 12 jaar geleden. Een kleine 9 jaar geleden namen we thuis internet. Maar de technologie staat niet stil en sinds deze week ben ik (bijna*) echt helemaal mee, gsm én internet ineen. Jawel.

*bijna, want ik blijf voorlopig nog steeds één van de enige schepsels ter wereld dat niets van Apple bezit.

Om te vieren dat ik vanaf nu zo'n technologisch hoogstandje heb en ik dat hoogstwaarschijnlijk meer tegen de grond zal keilen dan goed voor hem is, een kleine terugblik op de telefoons die ik vroeger had en die meestal wél tegen een stootje konden. 


Het begon eigenlijk allemaal met, Full-House en Ready or Not-gewijs, mijn eigen telefoon met -zo mogelijk nog belangrijker- mijn eigen telefoonnummer op -u raadt het al- mijn eigen kamer. De telefoon was er eentje met koeienvlekken en fier dat ik daarop was, niet normaal. In donkere archieven van het internet vond ik nog een oude Telenet-webpagina over de Jong-lijn:

"Heb je ook tieners in huis?  Dan herken je dit wel: zoon- of dochterlief houdt de telefoon constant bezet en jij krijgt achteraf een gepeperde rekening."

Toen de eigen telefoon na een tijdje buitenvloog, volgde een periode jaloers kijken naar de hippermoderne gsm van de mama en de papa, een Ericsson GA628:

Daarna kreeg ik zowaar mijn eerste gsm, het was er eentje die iedereen zo ongeveer ooit gehad moet hebben. Al was het géén cola-gsm want wij deden niet aan cola. Althans toch niet aan échte cola en al helemaal niet aan échte cola in de hoeveelheden die nodig waren om een gsm te verkrijgen. Het werd dus een 'gewone' Nokia 5110: 

Als opvolger kocht ik, met mijn zuurverdiende vakantiewerk-geld, mijn favoriete én duurste gsm ooit, een Nokia 5510. Meteen was ik ook de hipste van de klas want het was een gsm én mp3-speler. Ik heb hem nog steeds maar hij werkt niet meer. Op zich kon hij absoluut wel tegen een stootje maar die laatste val van de trap, 16 treden naar beneden en vervolgens loeihard op de stenen vloer heeft ie niet overleefd. *snif*

 

Na de schielijke val van het vorige exemplaar koos ik de Nokia 2300, maar echt veel herinner ik me daar niet van. Ik vermoed dat ik niet echt tevreden was want het was -en is tot nader order nog steeds- mijn laatste Nokia.

Het Sony Ericsson-tijdperk werd ingeluid door de k300i die jammerlijk in een café indestad uit mijn handtas gestolen werd.

Ter vervanging daarvan koos ik voor de Z320i van Sony Ericsson en dat was eigenlijk een beetje een miskoop. Ik was helemaal wild van de "look" maar had moeten luisteren naar de nogal negatieve reviews die ik toen las. Tja, you win some, you lose some.

Nu, ongeveer 2,5 jaar na de miskoop was het dus tijd voor een nieuw exemplaar en ik hoop dat dit exemplaar het minstens even lang volhoudt in mijn onhandige handjes. 
De redenen daarvoor zijn simpel, het abonnement dat ik bij de nieuwe gsm moet nemen loopt voor 2 jaar en -vooral- ook omdat ik vind dat 5 GSM's op een kleine 12 jaar een mooi gemiddelde is. 

Hoe zit het trouwens met uw gsm-gemiddelde? Valt dat eigenlijk zo'n beetje mee? En bent u ook al zo'n hippe vogel of is uw GSM er nog eentje van het soort dat zelfs Jules Verne nog had kunnen voorspellen? Ik hoor het graag!