Project365: 23.2.2010 - Over vermeende zwangerschappen en lange wandelingen.

Het was een goed begin van een productieve dag, die onbewust reproductief zou worden.
Ik vertel het u even:

's Morgens hebben we de huisbaas ontvangen voor de vochtige bad- en slaapkamer en maakte ik witloof in de oven én preisoep.
Toen ik rond de middag, samen met M., het spatbord op mijn fiets aan het vijzen was, komt de conciërge voorbij. Hij vertelt ons de laatste roddels over buren die we niet kennen en zegt vervolgens dat de auto van een buurvrouw te koop staat. M. vraagt of die auto groter is dan de onze en vertelt de conciërge dat we binnen het jaar wel een grotere auto zullen kunnen gebruiken. Ik krijg een bemoedigend knikje van de conciërge en hij vervolgt zijn weg.
M. en ik gaan ook verder en ik vertel hem dat ik niet akkoord ben met de zwangerschap waarvan ik zélf niet op de hoogte was.
M. valt uit de lucht en vertelt me dat het in zijn hoofd héél erg logisch was: we hebben een grotere auto nodig omdat we misschien een huis gaan kopen. -heh?- Toen ik hem voorzichtig vertelde dat mensen een grotere auto kopen omdat er een boeleke op komst is, begon het te dagen. Hoewel hij nog steeds vindt dat je ook een grotere auto kan kopen als je verhuist.

Vervolgens ben ik dan maar mijn platte band gaan laten herstellen. Tijdens de 1,5 uur dat de fiets bij de maker was heb ik een fikse shop-wandeling van 5 km. gemaakt. Kwestie van er alvast wat grammen af te wandelen voor ze mij hier allemaal komen feliciteren.

De foto van de dag (linksonder) werd genomen tijdens die wandeling. Het is de bakkerij die ooit nog de fotowinkel van mijn bomma en bompa was (rechtsboven) én het appartementsgebouw waar ik de eerste 5 jaar van mijn leventje woonde.

En ik was weeral gelukkig dat ik nu
20 jaar later
opnieuw een stadskindje ben,
zonder zwangersschapszorgen.