Toen ik gisteren nog maar eens naar 'Anyway the wind blows' keek, werd ik helemaal melancholisch en lyrisch over de zomer en de stad die zo veranderde sinds 2003.
Verbaasd ook over hoe snel ik vergeet dat 'Exki' vroeger een leegstaande 'Häagen Dazs' was, dat 'Lush' ooit 'Sbarro' heette, dat de 'ING' een cinema was en dat 'Gustav' toen nog gewoon als 'de Caveau' door het leven ging. Het was de tijd toen de opera er nog meer zwart dan wit uitzag, de brug er nog stond en het plein voor het station een puinhoop was.
En tot gisteren was ik dat allemaal even vergeten.
Omdat de kracht van foto's, of film in dit geval, net zit in het kunnen capteren, vasthouden en oproepen van de herinnering, hoop ik dat project365, naast het verhaal van mijn jaar ook het verhaal wordt van de mensen, de dingen en de stad rondom mij.
Vandaar, vandaag, als reminder voor mezelf -de pre-Starbucks-periode en al mijn geld nog niet gespendeerd aan koffie-foto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten